Piepschuim: de volgende stap voor muziekinstrumenten?
Piepschuim overwint Stradivarius!
Je moet geen genie zijn om de akoestische mogelijkheden van piepschuim te ontdekken: de naam is een weggever. Toch is er tot voor deze scriptie nog nooit onderzoek gevoerd naar de mogelijkheden van dit materiaal voor muziekinstrumenten. Deze scriptie zet deze fout recht, en met verbluffende conclusies!
Iedereen kent de mythe van Stradivarius: deze instrumentenbouwer maakte de beste violen ooit, en niemand is er ooit in geslaagd hem te evenaren. Hoewel deze mythe al ontkracht is, is iedereen het erover eens dat de oude Italiaanse violen fantastisch klinken. Stradivarius en zijn tijdgenoten werkten dan ook met het allerbeste materiaal dat toen bestond: klankhout uit de Alpen. Drie eeuwen verder hebben we echter toegang tot veel nieuwe materialen: Is het niet vreemd dat er nog nooit onderzocht is welke van deze materialen misschien beter zouden kunnen klinken dan hout?
Deze scriptie beschrijft een onderzoek naar een mogelijke volgende stap in de historische evolutie van strijkinstrumenten. In het eerste hoofdstuk wordt een kort overzicht geschetst van het bestaande onderzoek en de belangrijkste experimentele instrumenten. In het tweede hoofdstuk wordt onderzocht welke de mogelijkheden zijn van piepschuim als klankversterker in functie van akoestische strijkinstrumenten. Er wordt berekend hoe goed piepschuim klank kan versterken en het blijkt hierin veel beter dan klankhout van nieuwe en oude violen. In het derde en laatste hoofdstuk van deze scriptie wordt beschreven hoe een experimentele cello met piepschuim gemaakt wordt, en de prototypes die eraan voorafgingen worden beschreven.
De resultaten in deze paper tonen aan dat piepschuim kan dienen als alternatief voor klankhout, en doet vermoeden dat instrumenten die uit dit materiaal gemaakt worden mogelijks beter zullen klinken dan hun houten voorgangers, inclusief de violen van Stradivarius.
Bibliografie
Tim Duerinck's fascinatie met muziek in instrumenten begon op jonge leeftijd toen hij als zes jarige begon met cello te spelen. Zijn bewondering voor de muziek en de ambacht bracht hem ertoe instrumenten te bouwen en in 2010 begon hij zijn studie Instrumentenbouwkunde aan het Conservatorium Gent. Ondersteund door het kader van Erasmus studeerde hij een half jaar bij de internationaal prijzen winnende Marcin en Antoni Krupa in Poznan. Hij volgde stage in het atelier van Yann Porret in Parijs, en in het laboratorium bij akoestisch experte Dr. Skrodzka, waaruit de publicatie van zijn bachelor paper volgde. Hij is ervan overtuigd dat de wetenschap en kennis van akoestiek het belangrijkste gereedschap is dat een instrumentenbouwer kan bezitten.
