Titaniumdioxide (TiO2) is een wijdverspreid ingrediënt in allerlei producten gebruikt voor het ondersteunen van de gezondheid van de mens. Sinds februari 2022 is het verboden in voeding in de EU. Aangezien in de EU de wetgeving voor het gebruik van additieven in geneesmiddelen zich baseert op de toegelaten voedingsmiddelenadditieven, had dit een rechtstreeks gevolg op het gebruik in geneesmiddelen. Hoewel de Europese Commissie voorlopig het gebruik van TiO2 toelaat in geneesmiddelen, dient het EMA een evaluatie uit te voeren tegen april 2024, waarna de Europese Commissie deze beslissing zal herevalueren. Onvoldoende wetenschappelijk bewijs en tegenstrijdige studieresultaten zorgen ervoor dat de orale toxiciteit van TiO2 een omstreden kwestie blijft. Aangezien TiO2 in veel orale geneesmiddelen aanwezig is, zou een verbod een enorm aantal producten treffen. Daarom was meer onderzoek nodig, startende met het in kaart brengen van de bestaande literatuur om een beter inzicht te krijgen in de reeks producten die beïnvloed zouden zijn. Verder was het nodig om de impact te schetsen die een mogelijk verbod zou hebben. Om deze kwestie te verduidelijken, waren meer empirisch onderbouwde inzichten uit de literatuur nodig, evenals meer inzicht in de standpunten van belanghebbenden. Hoewel eerder onderzoek naar de veiligheid van TiO2 plaatsvond, werd er geen onderzoek gedaan met als doel inzicht te verschaffen in de meningen van de verschillende belanghebbenden en hoe zij geïmpacteerd zouden zijn als een verbod zou worden ingevoerd. Belangrijke belanghebbenden zijn de zelfzorg- en farmaceutische industrie, academische onderzoekers, handelsorganisaties zoals EFPIA en AESGP, patiënten en patiëntenorganisaties, regelgevers, beleidsmakers, overheidsinstanties, artsen en apothekers. Deze inzichten waren nodig omdat al deze belanghebbenden beïnvloed zouden worden door een mogelijk verbod op TiO2. Bijgevolg kunnen ze verschillende perspectieven en prioriteiten hebben, wat kan resulteren in verschillende meningen. Daarom was het belangrijk om inzicht te verschaffen in hun visies, zodanig de nodige toekomstige stappen omtrent deze problematiek in kaart werden gebracht en adviezen werden geformuleerd.

Screening is de eerste stap in het toxicologische proces. Het wordt gebruikt om de componenten te identificeren die aanwezig zijn in het staal. Screening is een kwalitatieve methode, bijgevolg kan het slechts een indicatie geven over welke stoffen aanwezig of afwezig zijn in het staal, en moet het bevestigd worden door een bevestigingstest. Een nadeel van deze bevestigingstesten is dat ze tijdrovend zijn. Ook zijn deze bevestigingstesten arbeidsintensief en duur.
In dit onderzoek, wordt een kwantitatieve screeningsmethode voor zeven β - blokkers in bloed met gebruik van LC - MS/MS gevalideerd. Een kalibratiecurve met matrix-matchende stalen werd geconstrueerd voor elke β - blokker. Deze kalibratiecurve omvat het hele therapeutische bereik en lage toxische bereik. Accuraatheid en precisie resultaten voldeden aan de voorgestelde criteria, behalve voor nebivololol en propranolol. Bij het gebruik van de methode in de praktijk moet er rekening mee worden gehouden dat er voor deze twee analyten een bepaalde foutmarge op het resultaat bestaat. Matrixeffecten waren binnen een bereik van 105%-143% en opbrengsten binnen een bereik van 6%-15%. Stabiliteitstesten concludeerden dat de β - blokkers stabiel blijven gedurende het hele analytische proces, wat belangrijk is voor de kwantificering. Na validatie werden vijf zaken, met indicatie van β-blokkers, getest om de concentratie van de β-blokker te bepalen en om na te gaan of de concentratie binnen het therapeutisch bereik of bij een toxische of dodelijke concentratie lag.

In deze scriptie werd een nieuwe test voor de detectie van synthetische cannabinoïden geëvalueerd door toepassing op een grote set bloedstalen. De test is gebaseerd op het detecteren van het effect van de drugs in plaats van hun chemische structuur. De veelbelovende resultaten wijzen op het enorme potentieel van deze activiteits-gebaseerde test als alternatieve screeningsmethode voor het opsporen van synthetische cannabinoïden.

Haaranalyse is enorm in opgang als alternatieve detectiemethode naast urine en bloed. Om detective van drugs in haren wordt frequent verschillende haarbehandelingen toegepast om druggebruik te verbergen. Bleken, een permanent zetten of kleuren hebben allemaal een effect op cannabis componenten in haar.