In de literatuur wordt vaak geopperd dat online seksuele delinquenten beschouwd worden als een groep met aparte kenmerken, los van de kenmerken van hand-on seksuele delinquenten. Echter is onderzoek naar online seksuele delinquenten schaars. Daarbij is weinig geweten over de affectregulatie van online seksuele delinquenten en of zij gebaat zijn bij dezelfde emotieregulatietraining die vaak wordt gebruikt voor hands-on seksuele delinquenten.

Deze studie wil, door middel van vragenlijsten, onderzoeken of experiëntiële vermijding, problemen met affectregulatie en seks als coping, het plegen van hands-on en online seksuele misdrijven (mede) zou kunnen verklaren. Dit zou kunnen bijdragen aan het verbeteren van bestaande tertiaire preventieprogramma's voor online seksuele delinquenten in plaats van ze op dezelfde manier te behandelen als hands-on seksuele delinquenten.

In lijn met onze hypotheses zagen we dat het gebruik van experiëntiële emotieregulatie door emoties te erkennen, begrijpen en te uiten, de kans op het plegen van hands-on seksuele delicten significant verlaagt. Aan de andere kant lijkt het onderdrukken van emoties de kans op hands-on seksuele misdrijven juist te vergroten. Dit impliceert dat inzetten op adaptieve emotieregulatievaardigheden binnen de behandeling van hands-on seksuele delinquenten essentieel is.

Verschillende onderzoekers hebben gewezen op de mogelijkheden die virtuele kinderpornografie kan bieden in de hulpverlening. Deze hypothese is onlosmakelijk verbonden met het debat omtrent de invloed van kinderpornografie op seksueel kindermisbruik, dat al vele jaren aan de gang is. Tot nu toe is er geen sluitend bewijs gevonden. Het doel van dit onderzoek is om de mening van pedofielen zelf over virtuele kinderpornografie en de relatie met seksueel kindermisbruik in kaart te brengen. Dit onderzoek werd gevoerd vanuit het perspectief dat pedofielen die leiden onder hun pedofiele gevoelens professionele hulp verdienen. De resultaten zijn verkregen door kwalitatieve interviews met pedofielen enerzijds en een klinisch psychotherapeut anderzijds. De pedofielen werden anoniem bevraagd via een online chatforum. Uit dit onderzoek blijkt dat de meeste pedofielen positief staan ​​tegenover virtuele kinderpornografie en de mogelijkheden ervan voor bepaalde groepen. Daarnaast denken zij dat virtuele kinderpornografie de meeste pedofielen niet zal aanzetten tot seksueel misbruik van kinderen. Het is heel belangrijk om te vermelden dat ze alleen potentieel zien voor een zeer specifieke doelgroep van pedofielen. De resultaten van dit onderzoek zijn niet representatief voor de gehele populatie. Nader onderzoek naar welke doelgroepen en situaties geschikt zouden zijn voor het gebruik van virtuele kinderpornografie, en vooral welke niet, is aanbevolen.