Scriptiebank overzicht

De Dekaloog-serie van Krzysztof Kieslowski is gebaseerd op de Tien Geboden, wat de indruk wekt dat het een adaptatie is van de Geboden. Aan de hand van de geschiedenis van de adaptatiestudies wordt onderzocht hoe we inzicht kunnen krijgen in adaptaties en wordt het begrip gedefinieerd om na te gaan of de Dekaloog als een adaptatie kan worden beschouwd. Binnen de adaptatiestudies is er een stroming die adaptaties verbinden met intertekstualiteit. Laatstgenoemde concept verwijst naar de manier waarop teksten met elkaar verweven zijn. Een tekst kan immers meerdere interpretaties en betekenissen in zich dragen en op die manier bewust of onbewust verwijzen naar andere teksten. Die betekenis en verwijzingen kunnen bewust door de maker van de tekst in de tekst verwerkt worden, maar zij kunnen ook onbewust in de tekst sluipen. Daarnaast is er voor de lezer/kijker een grote rol weggelegd. Die kan immers aan de hand van het eigen referentiekader andere werken herkennen in de tekst en op die manier nieuwe en/of andere inzichten krijgen in de tekst. In deze scriptie zal beargumenteerd wordt dat de Dekaloog een adaptatie is en dat adaptaties zich omwille van hun specifieke aard lenen tot een intertekstuele analyse. Er wordt een intertekstuele analyse gemaakt van Dekaloog één, vijf en zes. Essentieel daarbij is kennis over het werk dat geadapteerd werd, de context waarin de adaptatie tot stand kwam en de dialoog met andere academische literatuur, filosofie en andere films. Op die manier wordt er inzicht gecreëerd in de betekenissen die aanwezig zijn in de films. Daaruit volgt geen definitieve interpretatie van de films maar een analyse die op zijn beurt uitnodigt om met andere teksten in dialoog te treden.

Hoewel reisprogramma’s razend populair zijn, is de manier waarop ze bestemmingen,
culturen en bevolkingen representeren onderbestudeerd. Door de dalende interesse in nieuws, hebben reisprogramma's steeds meer invloed op hoe publieken culturen zien. Deze paper onderzoekt hoe betekenis gecreëerd wordt in het genre, en hoe deze processen van betekenisgeving zich uiten in Vlaamse reisprogramma’s die vallen binnen de categorie factual entertainment. Als een van de eerste onderzoeken in het veld, gebruikt deze studie een multimethodologisch onderzoeksopzet. Inzichten uit descriptieve tekstuele analyses en expert interviews werden gecombineerd via een reflexieve thematische analyse. Bovendien werden deze kwalitatieve inzichten gesupplementeerd aan de hand van een kwantitatieve contentanalyse. De
resultaten tonen aan dat de druk die reisprogrammamakers ervaren om kijkers entertainende verhalen te bieden, hun ethische plichten met betrekking tot de gebruikte
representatiestrategieën overschaduwt. Praktijken die othering, wat kan gedefinieerd worden als het stimuleren van wij/zij denken, in de hand werken, werden geregeld geobserveerd. Echter werden deze processen verdoezeld aan de hand van stijlelementen. Reisprogrammamakers hanteren een ‘esthetiek van authenticiteit’, wat slaat op een visuele en narratieve stijl die de geconstrueerdheid van reisprogramma’s benut om een illusie van ‘echtheid’ creëren. Deze esthetiek doet uitschijnen dat stereotiepe beelden gastculturen objectief beschrijven. Hoewel deze kwalijke trend af en toe werd uitgedaagd door zowel makers als geportretteerden, schieten de huidige productiepraktijken te kort om dit probleem systematisch aan te pakken. Daarom pleit dit artikel voor de implementatie van meer representatieve verantwoordelijkheid binnen de productie van reisprogramma's, omdat dit een kritische reflectie mogelijk maakt met betrekking tot de gebruikte representatiestrategieën.

Dit onderzoek bestudeert hoe hedendaags postfeminisme gerepresenteerd wordt in de controversiële tienerdramaserie Euphoria (HBO). Verder stelt het escapisme voor als nieuw postfeministisch thema.

Deze thesis onderzoekt de Nederlandse en Vlaamse versies van de realityshow Married at First Sight en analyseert de effecten van hetero- en homonormatieve markers op de representatie van queer koppels in de show. Uit een literatuurstudie en tekstuele analyse van een Vlaams seizoen en een Nederlands seizoen, blijkt dat beide versies de neiging hebben om homoseksuele deelnemers in een hetero- en homonormatief licht te stellen. Dit wordt versterkt door cinematografische, narratieve en muzikale effecten, evenals de kledingkeuzes van de deelnemers. Deze bevindingen zijn in lijn met eerdere onderzoeken naar heteronormatieve verwachtingen in realityshows. Er zijn echter opvallende verschillen tussen de Vlaamse en Nederlandse versies. Over het algemeen focust de Vlaamse versie minder op de seksuele geaardheid van queer koppels, terwijl dit in de Nederlandse versie meer prominent aanwezig is. Dit onderzoek draagt bij aan het begrip van hetero- en homonormativiteit in televisieprogramma's en toont aan dat er ruimte is voor verbetering in de representatie van queer koppels in Married at First Sight.

In deze kwalitatieve tekstuele analyse wordt gezocht naar verschillen en gelijkenissen in banaal nationalisme en dit binnen de context van formatadaptatie en de Lage Landen. Hiervoor wordt het Vlaamse wtFOCK en het Nederlandse SKAMNL met elkaar worden vergeleken.

Deze scriptie onderzoekt hoe superheldenseries vrouwelijke superhelden representeren vanuit een queer postfeministisch en intersectioneel perspectief. Het onderzoek bestaat uit een kwalitatieve, ideologische en formele tekstuele analyse van de series 'Arrow' en 'Supergirl'.

In deze thesis onderzoek ik de voorlaatste roman van Britse schrijfster Mary Shelley en diens onderliggende kritiek op negentiende eeuwse genderrollen en -relaties, en de maatschappelijke positie van de vrouw.

Een onderzoek naar de beeldvorming van vrouwelijke politieagenten in de Vlaamse reality televisie op basis van een inhoud- en tekstuele analyse.

De representatie van de vrouw en het thema van de moeder in het oeuvre van de hedendaagse Ierse schrijver John Banville. Aan de hand van intertekstuele en psychoanalytische bronnen werd de blik van de narcistische mannelijke ik-verteller op de vrouwelijke personages geanalyseerd.

Nationaliteit, Identiteit en Trauma in Newfoundland                 Schotland. Catalonië. Vlaanderen. Het lijkt wel alsof zich overal deelstaten of bevolkingsgroepen bevinden die zich willen bevrijden van het juk van de natie waar zij zich geen deel van voelen. Separatisme floreert overal en is brandend actueel. Ook in Newfoundland klinkt de roep naar onafhankelijkheid alsmaar luider. De scriptie “‘Where Ye From?’ Reclaiming Newfoundland’s Identity in Kenneth J. Harvey’s The Town that Forgot How to Breathe” legt d.m.v.

Welke elementen in online klantencommentaren bepalen of een consument die commentaar integreert in zijn beslissingsproces?Elektronische mond-aan-oor reclame (eWOM) speelt een belangrijke rol in het beslissingsproces van de consument. Mede omdat ze emoties bevatten die kunnen helpen bij het maken van de aankoopbeslissing (Park, 2012). eWOM bestaat in verschillende vormen en kan opgebouwd zijn uit verschillende elementen, dewelke een rechtstreekse invloed kunnen uitoefenen op de aankoopintentie.

Wat is de betekenis van Nationale identiteit? Het is misschien niet de vraag die ieder van ons tergt aan de ontbijttafel, maar het blijft in tijden van succes van nationalisme doorheen Europa en de wereld zeker en vast een uiterst relevante vraag. Masterstudent geschiedenis aan de Universiteit Gent Jos Van Steelandt onderzocht welke kenmerken de nationale identiteit had in de pas onafhankelijk geworden Republiek Oeganda in de jaren ’60.

Hoofdlijnen: 'Van imitatie naar associatie; E.T.A. Hoffmann en de plaats van de muziek in de epistemologie'     -     Arne HermanIn 1784 legde Immanuel Kant de laatste hand aan zijn essay Beantwortung der Frage: was ist Aufklärung?, waarmee hij de in het filosofisch landschap reeds eerder geformuleerde verlichtingsgedachten een laatste duw in de rug gaf. Het essay staat symbool voor een mentaliteitswijziging die haar oorsprong reeds in de late zestiende eeuw vindt.

De Spoker in Guido Gezelle
 
Guido Gezelle?  “O krinklende winklende waterding”! … “Dien avond en die rooze”! De poëzie van Guido Gezelle omvat meer dan deze gecanoniseerde verzen. Onder het pseudoniem Spoker, ‘spookte’ Gezelle als satirisch en politiek dichter in flamingantische weekbladen en tijdschriften. In haar masterscriptie bestudeerde Adelheid Ceulemans 44 relatief onbekende nationaal-politieke teksten van Gezelle.