Scriptiebank overzicht

Deze masterproef onderzoekt de professionele ongelijkheden waarmee niet-witte actrices en actrices met een migratieachtergrond geconfronteerd worden in de Vlaamse film- en televisiesector, met een focus op de intersectionaliteit van ras en gender. De studie identificeert specifieke uitdagingen en barrières die deze actrices ervaren, uiteengezet in vier deelvragen die de complexe lagen van ongelijkheid binnen de sector blootleggen.

Ten eerste ervaren niet-witte actrices psychologische belasting door hun representatieve last en het gevoel van isolatie in een overwegend witte omgeving. Ze worden vaak gecast in stereotiepe rollen die hun echte identiteiten en ervaringen niet weerspiegelen, wat leidt tot professionele frustraties en psychologische stress. Daarnaast versterkt hun casting de dominantie van witte en mannelijke perspectieven, wat hun marginalisatie bevordert.

Het onderzoek toont verder aan dat discriminatie op basis van ras en gender leidt tot significante professionele, sociale en economische nadelen. Deze actrices stuiten op structurele barrières zoals beperkte en vaak stereotiepe rollen die hun carrièremogelijkheden beperken. Ze ervaren subtiele tot expliciete discriminatie, die samen met ontransparante loonstructuren hun financiële welzijn en professionele groei beïnvloeden.

Persoonlijk welbevinden van de actrices lijdt ook onder deze ongelijkheden. De cumulatieve effecten van discriminatie schaden hun geestelijke gezondheid, resulterend in symptomen van angst, onzekerheid en een verlaagd zelfvertrouwen. Ondanks deze uitdagingen ontwikkelen de actrices diverse copingstrategieën zoals het vormen van netwerken voor steun, het initiëren van eigen projecten, en het ontwikkelen van onverschilligheid om emotionele energie te bewaren.

De masterproef concludeert met aanbevelingen voor de sector, waaronder de noodzaak voor herziening van narratieve structuren en een meer inclusieve representatie in de media. Er moet een effectief diversiteitsbeleid komen met concrete, meetbare doelen voor inclusiviteit. Het Vlaams Audiovisueel Fonds kan een belangrijkere rol spelen door het bevorderen van diversiteit zowel voor de camera als in creatieve en leiderschapsposities achter de schermen. Onderwijs speelt een cruciale rol in het bevorderen van een meer inclusieve en minder Eurocentrische wereldvisie. Bovendien is dekolonisatie van het curriculum en aan toneelscholen noodzakelijk om een meer inclusieve opleiding te bieden. Ook het aanstellen van diversiteitscoördinatoren en het trainen van vertrouwenspersonen in discriminatie-herkenning zou bijdragen aan een inclusiever werkklimaat. Tot slot benadrukt deze masterproef de behoefte aan verder onderzoek naar de specifieke ervaringen van niet-witte actrices, acteurs en andere identiteitsaspecten zoals seksuele oriëntatie en disability om effectieve beleidsmaatregelen en interventies te ontwikkelen.

Deze masterproef gaat aan de hand van interviews in op de verschillende filmproductionele en -creatieve context in Hollywood en Europa met Vlaanderen als specifieke case. De focus ligt voornamelijk op de verschillende aspecten van beide productiecontexten. De onderzoeksvraag luidt: “Wat zijn de verschillen tussen de Vlaamse/Europese productiecontext en die in Hollywood, en hoe ervaren Vlaamse filmmakers deze verschillen?”. Een eerste stap in het formuleren van een antwoord op deze vraag was dan ook het interviewen van enkele Vlaamse filmmakers met ervaringen in beide productiecontexten. Deze data werd vervolgens aangevuld met een krantenanalyse. Met behulp van een thematische analyse werden daarna negen thema’s op een inductieve wijze ontwikkeld om de onderzoeksvraag te helpen beantwoorden. Deze thema’s hebben betrekking op de vrijheid van de filmmaker, censuur, agents, streamers, het sterrensysteem, de macht van de vakbonden, financiering, hoe filmmakers in Hollywood geraken en de schaalvergroting. Uit dit onderzoek blijkt dat de voornaamste resultaten bijna allemaal wel teruggekoppeld kunnen worden aan de commerciële verschillen van beide productiecontexten. In Hollywood overheersen de commerciële belangen namelijk veel meer de genomen beslissingen dan in Vlaanderen en
Europa. Daardoor is deze laatste productiecontext in staat om grotere risico’s te handhaven. Daarnaast zijn de verschillen ook vaak te verklaren door de schaalvergroting die de Hollywoodiaanse filmindustrie kenmerkt.

In dit beleidsrapport wordt genderongelijkheid achter de schermen van de Vlaamse filmwereld in beeld gebracht aan de hand van vier overkoepelende barrières. Deze barrières zijn de opleiding regie, de financiële middelen, de mannelijke/informele netwerken en de aard van het beroep. Daarnaast worden ook enkele opportuniteiten aangehaald om gendergelijkheid in de Vlaamse filmsector te bereiken zoals bewustwording, quota en mentorschap.

Deze masterproef onderzocht hoe journalistiek wordt voorgesteld in fictie en hoe zowel Vlaamse journalisten als een breder publiek daar betekenis aan geeft. Via een vragenlijst werd een database opgesteld met fictie over journalistiek die Vlamingen belangrijk vinden. Daarop werd een descriptieve analyse uitgevoerd met tot doel verdere analyses te faciliteren.

Een beschrijvend onderzoek naar genderongelijkheid en intersectionaliteit in de Vlaamse filmsector. Een gesprek mét vrouwelijke filmmakers en niet louter over vrouwelijke filmmakers.

In deze scriptie wordt genderongelijkheid binnen de Vlaamse filmindustrie onderzocht en vastgesteld. Aan de hand van cijfermateriaal wordt de ongelijkheid binnen verschillende segmenten weergegeven.

De Vlaamse taal valt niet meer weg te denken uit de filmindustrie, dat valt vooral op aan het stijgend aantal bewerkingen van animatiefilms waarbij vaak gewerkt wordt met bekende Vlamingen. Hier hangt uiteraard een (groot) prijskaartje aan vast. Maar geeft dit nu echt een meerwaarde aan de film en zal het de bekendheid van de film vergroten?
Bij de uitvoering van dit onderzoek werden drie perspectieven nader bekeken. Allereerst werd het perspectief van de doelgroep onderzocht. Hierbij werd de nadruk gelegd op het effect van bekende Vlaamse acteurs op de beleving, de bekendheid en de verkoop van animatiefilms. Onmiddellijk viel op dat bekende Vlaamse acteurs zeker een meerwaarde bieden aan de beleving van een animatiefilm. Het herkennen van stemmen zorgt ervoor dat de beleving vergroot. Het werken met bekende Vlamingen heeft ook rechtstreeks een invloed op de bekendheid van een animatiefilm. Promotiefilmpjes waarin bekende Vlamingen gebruikt zijn, worden vaker geliked en ontvangen meer reacties van het doelpubliek.
Daarna werd het perspectief van de acteurs onder de loep genomen en meer bepaald werd er gekeken naar endorsement. Bij endorsement werd meteen duidelijk dat dit door hen als de normaalste zaak beschouwd wordt. Mede doordat de lijn tussen reclame en sociale media vervaagt. Daarnaast zorgt het werken met bekende Vlaamse acteurs ook rechtstreeks voor meer persaandacht, wat de algemene bekendheid van de film ten goede komt.
Als laatste werd er dieper ingegaan op het perspectief van het productiehuis, hierbij was er zowel aandacht voor de marketingactiviteiten van een animatiefilm als voor de visie van de regisseurs. Door middel van diepte interviews met beide partijen kon een beter beeld verkregen worden omtrent de activiteiten rond een animatiefilm. Deze interviews werden aangevuld met cijfermateriaal verkregen via 20th Century Fox. Aan de hand van het cijfermateriaal kon geconcludeerd worden dat werken met een bekende Vlaamse cast een positieve invloed heeft op de omzet van een animatiefilm (dit kan oplopen tot +- 1,5 miljoen euro). Toch blijft het belangrijk om te vermelden dat bij het werken met een bekende Vlaamse cast het steeds belangrijk is om een mooi geheel te creëren. Geen ervaring in dubbing mag er niet voor zorgen dat de animatiefilm van een mindere kwaliteit is.
Kortom blijkt uit het onderzoek dat werken met bekende Vlaamse acteurs een invloed heeft op de bekendheid en de beleving van een animatiefilm. Hierbij is het belangrijk om in te zetten op: het creëren van een totaalbeleving, het werken met bekende Vlamingen die op het moment van de productie en de release een grote bekendheid kennen, het aanwakkeren van het nostalgische effect bij het doelpubliek en bovenal is het belangrijk dat er gezorgd wordt dat het totaalplaatje klopt.

We worden overspoeld met sequels uit Hollywood. Sequels van Vlaamse bodem lijken echter doorgaans achterwege te blijven. Daarom werden sequels als vorm van film maken, de trend die zich binnen Vlaanderen afspeelt en daar de mogelijke oorzaken van nagegaan en onderzocht. Dit aan de hand van (academische) literatuur en diepte-interviews met twaalf experten binnen de (Vlaamse) filmindustrie, waaronder Jan Verheyen, Bilall Fallah, Erwin Provoost, Peter Bouckaert, Hilde Van Mieghem, Luk Wyns en Ward Verrijcken.

Marilyn Monroe, Audrey Hepburn en Brigitte Bardot. Een onderzoek naar persreceptie en presentatie in Vlaanderen tijdens de jaren ‘50.Marilyn Monroe wordt tegenwoordig beschouwd als een van de meest bekende filmiconen, een echt sekssymbool, maar was dat vroeger ook zo? In deze masterproef wordt onderzocht wat de Vlaamse pers tussen 1950-1962 schreef over Marilyn Monroe en twee andere filmsterren: Audrey Hepburn en Brigitte Bardot. Hierbij werden vier Vlaamse tijdschriften geanalyseerd: ‘Humo’, ‘Film en Televisie’ , ‘A.B.C.’ en de ‘Zondagsvriend’.