Scriptiebank overzicht

In deze scriptie wordt er een specifieke in vitro detectietechniek, een zogenaamde bio-assay, toegepast op een reeks (afgeleiden van) psychedelica, om te bestuderen hoe deze inwerken op de serotonine 5-HT2A receptor. Door het onderzoeken van biased agonisme, waarbij de resultaten van twee gelijkaardige bio-assays worden vergeleken, proberen we te weten te komen hoe de structuur van een psychedelicum verband houdt met zijn specifieke receptoractiviteit en werking. Aan de hand van de analyse van de manier waarop psychedelica precies inwerken op de serotonine receptor, kan dit onderzoek bijdragen aan een betere inschatting van het mogelijke gevaar voor misbruik van een stof, of net de waarde ervan voor verder onderzoek naar therapeutische toepassingen.

De Central Park Jogger Case kent twee narratieven. Die uit 1989 gecreëerd door de krant, en de 2019 Netflix-serie When They See Us. In deze vergelijkende narratologische analyse wordt onderzocht hoe één misdaad twee tegenstrijdige narratieven kan uitlokken en een verschillend "personage" als schurk kan voorstellen.

De thesis beschrijft de toepassing van een vernieuwde, verbeterde test voor de detectie van opioïden op authentieke bloedstalen en vergelijkt de resultaten met eerder ontwikkelde test. Daarnaast beschrijft de scriptie ook een studie naar biased signaling ter hoogte van opioïd receptoren.

In deze scriptie werd een nieuwe test voor de detectie van synthetische cannabinoïden geëvalueerd door toepassing op een grote set bloedstalen. De test is gebaseerd op het detecteren van het effect van de drugs in plaats van hun chemische structuur. De veelbelovende resultaten wijzen op het enorme potentieel van deze activiteits-gebaseerde test als alternatieve screeningsmethode voor het opsporen van synthetische cannabinoïden.

Deze thesis handelt over temporale kwab epilepsie en een mogelijke therapie om deze neurologische aandoening te behandelen. Er wordt gebruik gemaakt van Designer Receptor Exclusively Activated by Designer Drugs (DREADDs) om de totale aanvalsduur te reduceren in een muismodel voor epilepsie. Naast het effect van de therapie op aanvallen worden ook de mogelijke neveneffecten met betrekking tot geheugen, locomotie en angst nagegaan.