Scriptiebank overzicht

De bachelorproef ‘Surftherapie voor kansengroepen’ wordt uitgevoerd binnen de vzw Monstergolf. Monstergolf is een vzw die streeft naar een verbetering van de mentale gezondheid van haar deelnemers. Er wordt gewerkt via een ‘outdoor’ programma. Monstergolf werkt in de natuur en ervaringsgericht. De hoofdactiviteit van Monstergolf is surfen. Via surftherapie wordt er gestreefd naar een verbetering van gezondheid en verbetering van de levenskwaliteit.

Het project gaat gepaard met enkele uitdagingen, namelijk het financieel aspect, het team, de tijdsnood, de winter en het bereiken/activeren en motiveren van de jongeren. Als groep besloten een draaiboek op basis van dit onderzoek te stellen voor een vijfdaags surfkamp voor jongeren uit kansengroepen.

In het eerste deel van het onderzoeksrapport kunt u onze literatuurstudie raadplegen. In dit onderdeel behandelen we uitgebreid thema’s die relevant zijn om het vijfdaags kamp te gronden. We starten met het definiëren van surftherapie, om vervolgens de ontwikkeling van jongeren te bespreken. Daarnaast bespreken we de mentale gezondheid en de link met sport.

In het tweede deel van het onderzoeksrapport delen wij ons onderzoeksontwerp- en verloop. In dit onderzoek maken we gebruik van een kwalitatieve onderzoeksmethode, waarbij we diepgaand onderzoek verrichten. Met het onderzoek willen we zicht krijgen op de ervaringen, ideeën, denkwijzen, motieven, belevingen, gevoelens en de gedragingen van personen met bepaalde expertise binnen ons onderwerp. Aan de hand daarvan kunnen we een antwoord bieden op de onderzoeksvraag: ‘Hoe kan je surftherapie voor jongeren uit kansengroepen vormgeven en promoten?’.

Aan het einde van ons onderzoeksrapport delen we onze resultaten mee die we verkregen uit ons kwalitatief onderzoek. Bij de jongerenorganisaties, partnerorganisaties en de focusgroepen kwam er aan bod dat de meesten nog geen weet hadden van surftherapie en/of Monstergolf vzw. De meeste respondenten van onze focusgroepen hebben nog geen ervaring met surfen. Het promoten van een kamp vereist een veelzijdige aanpak. Een samenwerking met gemeenschappen en jeugdorganisaties biedt een meerwaarde. Het financieel aspect is van belang, want zonder is het onmogelijk om alles te verwezenlijken. Daarom is het een meerwaarde om samen te werken met instellingen, partners... en gebruik te maken van maatschappelijke hulpbronnen. Er moet rekening gehouden worden met de interesses van de jongeren om hen persoonlijk te benaderen, dit kwam voor bij al onze bevraagden. De betrokkenheid van een begeleider is essentieel bij de jongeren en de opvoedingsfiguren, want het betrekken van hen blijft een uitdaging. Begripvolle communicatie is essentieel wanneer er weerstand is bij jongeren en/of opvoedingsfiguren, en is het belangrijk om de weerstand te erkennen. De groepscontext is afhankelijk van de doelgroep en de dynamiek die er zich in bevindt. Veiligheid binnen de groep wordt aangegeven belangrijk te zijn voor alle bevraagden. Sociale media is een effectieve tool om met de jongeren te communiceren. De partnerorganisaties vertellen dat mond- tot-mondreclame effectiever is. Het samenwerken met instellingen die te maken hebben met jongeren die een vertrouwensband hebben, leidt zich ertoe actief te mengen in groepen en laagdrempelige ondersteuning te bieden. Dit kan een belangrijke rol spelen in het begeleiden van jongeren. De jongeren tonen waardering en dankbaarheid wanneer men succeservaringen behaalt. Het is belangrijk om geduldig te zijn met de doelgroep en hen de ruimte te bieden die ze nodig hebben, omdat dit essentieel is voor de individuele behoeften.

Tot slot werd ons meegegeven dat het woord therapie kan afschrikken en hier een voorzichtige aanpak in moet worden voorzien. Als laatste boodschap wordt ons meegegeven dat we niet mogen opgeven in wat we doen.

In het kader van mijn opleiding sociaal-cultureel werk liep ik twee maal stage bij de organisatie Netwerk Bewust Verbruiken. Een organisatie die duurzame consumptie bevordert. Dit doet men aan de hand van verschillende projecten en vormingen die zich focussen op twee themas, nl. consuminderen (delen, ruilen, repareren…) en consumanderen (fair trade, lokaal, biologische,…). Daarnaast vormen ze een netwerkfunctie voor verschillende consumenten- milieu en ontwikkelingsorganisaties. Zowel lidorganisaties, de collega’s als ikzelf ondervonden dat NBV voornamelijk de blanke middenklasse bereikt.

De strijd tegen sociale ongelijkheid op de Vlaamse arbeidsmarkt:De visie van de Vlaamse Sociale Economie op werkloosheidDe huidige dominante politieke en ideologische stromingen leggen steeds meer de nadruk op de individuele verantwoordelijkheid van de werkzoekende bij hun zoektocht naar een plaats op de arbeidsmarkt. Veel tooghangers eindigen hun discussie met de uitspraak: “Wie wil werken, vindt werk”. Is dit wel correct? Waar moet met andere woorden de oorzaak van werkloosheid worden gezocht? Bij het individu? Of bij de organisatie van de maatschappij?

Hoe kan een lokale investering in toegankelijkheid een investering zijn in de toekomst?Dat het aantal mensen met een beperking in de komende jaren, mede als gevolg van de vergrijzing van bevolking en de vooruitgang van de wetenschap, zal wel niemand verbazen. Neem daarnaast noch een persoon met een gebroken been  die het moeilijk heeft om het openbaar vervoer te gebruiken of een leverancier met een zware last moet doos per doos binnenbrengen omdat zijn wagentje de vijf treden naar de ingang niet kan nemen dan komt men tot een zeer grote groep van mensen die met een ‘toegankelijkheidsprobleem’

Media moeten meer kleur bekennenInterculturele richtlijnen leiden tot evenwichtigere berichtgeving en betere journalistiekInterculturele journalistieke richtlijnen kunnen nieuwe zuurstof geven aan de bladenmarkt. Ze leiden tot nieuwe en onbekende verhalen, stimuleren de lezer om er met anderen over te praten, brengen nieuwe gezichten onder de aandacht, geven onbeperkte mogelijkheden tot interessante achtergrondverhalen. Dat blijkt uit de meesterproef Interculturele journalistiek van Joke Duponcheel.De meesterproef behandelt een heel actueel onderwerp.

Ondanks het feit dat iedere persoon recht heeft op arbeid, is dit niet voor iedereen vanzelfsprekend (Van Brempt, K., 2007). We kunnen immers constateren dat onze arbeidsmarkt tot op heden nog steeds geplaagd wordt door enkele ‘hardnekkigheden’.
Enerzijds bevinden we een onaanvaardbaar hoog werkloosheidspercentage wanneer het gaat om bepaalde groepen in onze samenleving. Onder deze groepen worden de oudere werkzoekenden, de kortgeschoolde werkzoekenden, de jonge schoolverlaters, de werkzoekenden van allochtone origine en de werkzoekenden met een arbeidshandicap verstaan.

Buitenschoolse opvang: een drempel te hoog?
 
Kinderen van niet-werkende ouders, kinderen uit gezinnen met een lager inkomen en allochtonen zijn in heel wat buitenschoolse opvanginitiatieven ondervertegenwoordigd. Dat heeft onder andere te maken met de gehanteerde inschrijvingscriteria, de ouderbijdragen en de bekendmaking. Dat zijn de voornaamste conclusies van een scriptieonderzoek naar de toegankelijkheid van de buitenschoolse opvang.