Scriptiebank overzicht

De rechtsfiguur "de erfenissprong" kende de laatste jaren heel wat veranderingen. Deze scriptie beschrijft de voor- en nadelen van deze veranderingen in het kader van de hoge erfbelastingen en de toenemende vergrijzing.

Parentale burn-out wordt dikwijls vanuit een (ontwikkelings)psychologische invalshoek benaderd, waarbij onderzoek vanuit een sociaal werk perspectief schaars is. Dit onderzoek zet hierop in door het concept en zijn hoge prevalentie kritisch te bekijken en maatschappelijke tendensen die hierop een invloed uitoefenen in kaart te brengen. Verschillende medewerkers uit organisaties voor opvoedings- en gezinsondersteuning werden hiervoor bevraagd. Deze masterproef legde zowel implicaties voor de praktijk bloot als voor het beleid.

In 1947 veroverde het DES-hormoon de wereld. Het middel had als doel om miskramen te voorkomen en werd wereldwijd voorgeschreven aan miljoenen zwangere vrouwen. In 1971 werd echter aangetoond dat DES schadelijk was voor de baby’s – zogenaamde DES-kinderen – die als foetus werden blootgesteld aan het hormoon. Vooral DES-dochters liepen ernstige medische risico’s. Bovendien bleek jaren later dat ook DES-kleinkinderen vatbaar zijn voor de gevolgen van DES. Dat het middel in België nog zeker tot 1977 – zes jaar nadat de schadelijkheid formeel werd bewezen – is toegediend aan zwangere vrouwen, doet onderzoeksjournaliste Greet Pluymers en enkele DES-dochters vermoeden dat er sprake is van een dofpotoperatie. Een mogelijke doofpotaffaire zou inderdaad verklaren waarom DES op de markt bleef tussen 1971 en 1977, maar het vormt geen antwoord op de vraag waarom er vandaag in België – in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Verenigde Staten en Nederland – nog steeds weinig kennis bestaat of circuleert over de schadelijke gevolgen van het hormoon. Dit onderzoek gaat daarom na hoe de late en gebrekkige kennisverspreiding van DES binnen de Belgische context verklaard kan worden. Daarbij neemt deze studie afstand van een mogelijke doofpotaffaire door op zoek te gaan naar een lange termijn verklaring voor de relatieve onwetendheid over DES in België. Om een licht te werpen op het gebrek aan kenniscirculatie vanaf 1971 steunt dit onderzoek op inzichten uit de agnotologie, een theorie die ervan uitgaat dat onwetendheid het gevolg is van culturele constructies.
Zo bood deze studie – aan de hand van interviews met DES-dochters en gynaecologen – inzicht in de langdurige mechanismen en processen die aan de basis liggen van de gebrekkige kennisverspreiding van het DES-hormoon in België. De rol van ouders en artsen – die golden als de belangrijkste informatieverstrekkers in het kennisproces van DES-dochters – bleek daarbij cruciaal. Indien zij niet optraden als kennisverspreiders, bleven DES-dochters vaak jarenlang in het ongewisse over hun DES-identiteit. Verder wees de analyse uit dat DES-dochters in grote mate afhankelijk waren van toeval voor een juiste diagnostisering. Daarnaast bleek dat de schuldgevoelens van sommige DES-moeders – zeker in huishoudens waar een sterk taboe rustte op infertiliteit – het stilzwijgen van DES in de hand werkte. Op die manier toonde ik aan dat het stigma rond onvruchtbaarheid bijdroeg aan de onwetendheid over DES en niet alle ouders zomaar fungeerden als doorgeefluiken van kennis. Tot slot toonde dit onderzoek aan dat ook gynaecologen hun rol als informatieverstrekkers niet systematisch opnamen. Zo bleek dat artsen – ondanks het feit dat ze sinds het begin van de jaren 1970 geïnformeerd waren over de schadelijkheid van DES – het probleem leken te onderschatten. Deze onderschatting was het gevolg van de overtuiging dat het DES-probleem vanaf het einde van de jaren 1980 verleden tijd was. Maar deze opvatting alleen kon het kennistekort niet verklaren. Andere redenen waren de onzichtbaarheid van het DES-probleem in combinatie met de moeilijkheid om congenitale afwijkingen te linken met het hormoon, de exclusieve focus op fertiliteitsproblemen, het gebrek aan ondervraging
94
en de mogelijk nauwe relaties tussen UCB en de medische wereld. Op die manier ontstond er een algemeen gebrek aan belangstelling voor het DES-probleem in medische kringen in België waar DES-dochters tot op heden het slachtoffer van zijn.

Deze scriptie behandelt de vraag: 'Wat dient te worden aangepast aan de benadering van een wzc naar een nieuwe bewoner toe en hoe kunnen we ervoor zorgen dat de kwaliteit van leven van die persoon gewaarborgd blijft of verhoogd wordt? Vanuit drie theoretische invalshoeken (zorgethiek, psychologie en sociologie) wordt getracht de onderzoeksvraag te verhelderen. Goede communicatie is de rode draad doorheen de scriptie, drie veranderingsstrategieën wordt beschrijven hoe de communicatie verbeterd kan worden.

Een data-efficiënte controle-eenheid is ontworpen met behulp van reinforcement learning en gebruik makend van transfer learning om zo een optimale controle te realiseren op het laagspanningsnetwerk. Als flexibiliteitsbronnen worden batterijen en zonnepanelen gebruikt.

Een onderzoek naar de relatie tussen formele en informele zorg, ervaren door mantelzorgers van thuiswonende, hulpbehoevende ouderen.

In deze bachelorproef werd nagegaan hoe personen met jongdementie, mantelzorgers en ergotherapeuten betekenisvolle activiteiten kunnen creëren via triadisch werken. Dit gebeurde met het oog op het behouden van de identiteit en eigenwaarde van de persoon met jongdementie. Daarnaast werd er een draaiboek voor de ergotherapeut ontwikkeld dat concreet inzetbaar is in de praktijk.

'Remember - re-membering'
Soms gaat het nooit voorbij
Het belang van herinneringseducatie bij de intergenerationele overdracht van de gevolgen van de twee Belgische wereldoorlogen.

Dit onderzoek kadert in de transitie van een lineaire naar een duurzame circulaire polycarbonaat economie. Base-gekatalyseerde methanolyse wordt naar voor geschoven als de meest geschikte chemische recyclagemethode voor bisguaiacol-gebaseerde polycarbonaten.

Combining Antonio Gramsci’s cultural and counter-hegemonic theory with the ontological turn in anthropology, this thesis explores how the ontologies at radical environmental protest camps challenge the hegemonic ontology based on the division of nature and culture. The Mi’kmaq ontology at a blockade against an underground gas storage in Nova Scotia is juxtaposed with the ontology at a non-Indigenous protest camp against fracking in the United Kingdom. Although both counter-hegemonies challenge the dominant structure and superstructure through their practices, arguments and ideas, they retain distinctions. Both emphasise the entanglement of humans, other critters and commons like water, but seeing water as a self or the world as alive is less established in the English context. Yet the love for spirit water in the Mi’kmaq context is also based on a deep caring for future generations and the own world. Because of the important role stories play in the making of ontologies, both camps are introduced with a story from the site.

Deze masterproef ontstond vanuit diepte interviews van 15 personen uit 8 families van kinderen en kleinkinderen van invalide soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. Uit hun herinneringen aan hun (groot)vader komt naar voor dat de oorlog niet enkel destijds leefde, maar vandaag nog steeds voelbaar is in onze maatschappij.

De vrijwillige erfenissprong is een relatief recente vorm van successieplanning, waarbij de kleinkinderen rechtstreeks tot de nalatenschap van hun grootouders komen. Het gaat om een vorm van successieplanning in extremis, die mits de nodige aanpassingen kan uitgroeien tot een overdonderend succes.

In deze masterproef wordt de financiële situatie van thuiswonende ouderen met zorgnoden onderzocht. Dit gebeurt aan de hand van een kwantitatief, door middel van een enquête afgenomen bij 173 ouderen.

Sinds 1804 leven we in België met een regel die 'erfstellingen over de hand' verbiedt (d.i. het schenken van een goed onder de verplichting om het goed te bewaren en om het bij overlijden door te geven aan een andere persoon). Meer dan twee eeuwen later stelt zich de vraag of dit verbod nog wel actueel is. Deze scriptie onderzoekt daarom de bestaansredenen van het verbod op 'erfstellingen over de hand' en vergelijkt daarbij grondig met het Franse en Zuid-Afrikaanse recht. Als conclusie stelt de scriptie dat een verbod op 'erfstellingen over de hand' vandaag niet meer pertinent is in het licht van het toenemend belang van vermogensplanning.

OP PENSIOEN EN … TERUG OP KOTCollectief wonen van ouderen in eigen dorp‘Op kot’ zegt u?Hoe zou ú het vinden om op uw oude dag te kunnen blijven wonen in uw vertrouwde dorp? Stel dat u er samenwoont met enkele leeftijdsgenoten, op uw eigen flat in een gerenoveerd pand. De sfeer is er huiselijk, uw flat is comfortabel en aangepast aan uw noden. Eten doet u op vaste tijdstippen, samen met de andere bewoners. Het menu voor de volgende week bepaalt u op een wekelijks overlegmoment. Daarnaast kiest u zelf hoe u uw dag invult. Wanneer u zin heeft in een praatje, kan u bij elkaar op bezoek.

Kinderboeken helpen het imago van dementie verbeteren.Dementie heeft een slecht imago. Onze alsmaar vergrijzende maatschappij is er bang voor, en dat zou wel eens aan de beeldvorming rond dit onderwerp kunnen liggen. Kan jeugdliteratuur een bijdrage leveren in het nuanceren van dit “slechte imago?”BewustzijnMeer en meer mensen krijgen de diagnose van dementie toegeschreven, een ziekte waarbij de geest in verschillende stadia achteruit gaat. Die stijging hangt samen met een groter wordend bewustzijn rond dit onderwerp.

Kunnen kleinkinderen wel of niet rechtstreeks van hun grootouders erven?Op 10 december 2012 werd een nieuwe wet gestemd die een aantal wettelijke regels voor het krijgen van een erfenis aanpast. Luid wordt er geroepen dat ‘Generation skipping’ vanaf dan mogelijk is.Met de term ‘Generation skipping’ wordt bedoeld dat grootouders hun eigendom en hun vermogen bij hun overlijden niet meer doorgeven aan hun eigen kinderen, maar rechtstreeks aan hun eigen kleinkinderen.

En ze leefden nog lang en gelukkig?Dat ze naïef en kinderlijk zijn. Onbenullig. Er bestaan duizend en een clichés over sprookjes, maar dat van het happy end spant de kroon. We lezen “Er was eens…” en we weten wat ons te wachten staat: mooie prinsessen en dappere prinsen nemen het op tegen boosaardige toverkollen. Heel even wordt het spannend, maar steevast eindigt het verhaal met een koninklijke trouwpartij en een geruststellend “en ze leefden nog lang en gelukkig…” Nu is dat wel altijd zo? Zeker, de uitzonderingen op dat happy end zijn schaars, maar ze bestaan en zijn net daarom interessant.

Kinderen als ‘ideale’ slachtoffers?Op 13 maart 2012 stond ons land even stil. Een bus vol met 12-jarigen, die terugkwamen van hun sneeuwklassen, verongelukte in Sierre met dramatische gevolgen. Het was een gebeurtenis die iedereen beroerde en waarover uitvoerig werd bericht in de media. Maar zou deze berichtgeving even uitvoerig geweest zijn als er enkel volwassenen betrokken waren bij het ongeval?Dit vroeg Sofie Monballyu, studente Communicatiewetenschappen aan Universiteit Gent, zich af en maakte er haar masterproef over.

Dorp, stad, continent en wereld tegelijk.India heeft de wereld ontdekt en komt alsmaar meer in de verleiding van het Westen. Maar de drang naar traditie is groot, zeker op het platteland. De democratie wordt bejubeld, maar de besluitvorming verloopt te traag voor een wereld waarin snelheid en besluitvaardigheid de norm zijn geworden. India is een land van contrasten, paradoxen, maar vooral veel extremen. Beschaving en barbaarse achterlijkheid bestaan naast elkaar, net als solidariteit en conflict. Alles gebeurt er, het is er allemaal: het rijke verleden, de mogelijk comfortabele toekomst.

Alhoewel de 3-jarige opleiding Gezinswetenschappen me enorm heeft kunnen boeien en mijn visie op mens en maatschappij enorm heeft verruimd, blijf ik toch met een grote honger achter. Het verwondert mij dat het belang van natuur voor het menselijk welzijn in geen enkel vak aan bod komt. Vanuit mijn ervaring als educatieve natuurgids voor kleuters, lagerschoolkinderen en mensen met dementie, ben ik er van overtuigd dat contact met de natuur wel degelijk belang heeft voor de harmonische ontwikkeling van kinderen, volwassenen, de natuur zelf en dus ook voor de samenleving.

ICE is hotUNESCO werelderfgoed in VlaanderenICE of immaterieel cultureel erfgoed. Hebben we dat in Vlaanderen? Jazeker! En we mogen er trots op zijn ook. De laatste jaren zijn een aantal erfgoedelementen uit Vlaanderen door UNESCO erkend als cultureel werelderfgoed. We moeten wel goed opletten hoe we dit erfgoed aan de buitenwereld kenbaar maken.Elk jaar schenkt de media aandacht aan verschillende erfgoedactiviteiten. Maar zijn we ons eigenlijk wel bewust van het belang van dit erfgoed? De invloed die ons erfgoed uitoefent op de toeristische sector is bijvoorbeeld best groot.

 Het Gedrag van Schengen: trauma van de transportsectorNa het openen van de grenzen binnen de Europese Unie zoeken Oost-Europese vrachtwagenchauffeurs massaal hun geluk in West-Europa. Naar hun normen verdienen ze genoeg om hun leven thuis in te ruilen voor een leven langs de West-Europese snelwegen. Het inzetten van die goedkope arbeidskrachten creëert een situatie van oneerlijke concurrentie. Transportfirma’s die weigeren mee te doen, gaan overkop.In 2004 treden heel wat Centraal- en Oost-Europese landen toe tot de Europese Unie.

 
 
Feit of fictie? Vlaamse kranten discrimineren ouderen!
 
1 op 5 Vlamingen zijn ouder dan 64 jaar. Bovendien vormen ouderen de snelst groeiende bevolkingsgroep. Maar hoe objectief zijn onze Vlaamse kranten bij de berichtgeving over deze bevolkingsgroep?
 
We kunnen er niet omheen; de vergrijzing heeft een weerslag op een aantal maatschappelijke thema’s zoals de gezondheidszorg en de arbeidsmarkt.

Senioren hebben schrik van “coole” gsm!   

Geen enkele senior wil er een, zo’n coole gsm met de laatste hightech snufjes erop. Maar waarom? Willen zij inderdaad zoals iedereen aanneemt gewoon een gsm met grote toetsen en een duidelijk scherm? Of zou het kunnen dat ze gewoon verkeerd begrepen zijn? Zou het kunnen dat de markt hen volledig verkeerd benaderd? De conclusies van een eindejaarsscriptie van de UHasselt laten dit alleszins doorschemeren.

De Schelde, een rivier met karakter
 
Ik ben maar een bescheiden rivier, slechts 350 km lang. Ik kom niet van grote hoogten, maar borrel rustig op in Noord-Frankrijk. Al meanderend zoek ik mijn weg door het mooie Noord-Franse, Waalse en Vlaamse land.
Aan mijn oevers zijn mensen gaan wonen, mensen met hun kinderen en kleinkinderen. Ze hebben er prachtige steden gebouwd. Tegen de stroom opvarend, zijn schatten van overzee landinwaarts gebracht. Ik werd belangrijk en soms werd er zelfs strijd om mij geleverd.
Later werd ik gekanaliseerd, in het gareel gehouden, in een keurslijf gewrongen.

Problematiek rond de conservering van dozen in het legaat Scutenaire-Hamoir
Het gedrukte culturele erfgoed is een deel van de tastbare getuigenissen van onze geschiedenis. Het bestuderen van de door ons overgeleverde documenten is dan ook één van de meest directe methoden om deze geschiedenis te onderzoeken en te begrijpen. Het is de taak van conservatoren en restauratoren om dit gedrukte culturele erfgoed zo goed mogelijk te bewaren. Echter is dit niet zo simpel als we zouden denken. Men moet o.a. rekening houden met authenticiteit, de eigenschappen en de mogelijke oorzaken van verval.