Scriptiebank overzicht

Het vroegnegentiende-eeuwse dandyisme van Beau Brummell en Lord Byron


De vroegnegentiende-eeuwse dandy’s, die het neusje van de zalm waren van de Britse en Franse beau monde, zouden vandaag doorgaan als excentrieke beroemdheden met ernstige gedragsproblemen. In die tijd echter waren hun ongebreidelde narcisme, arrogant en onverschillig wangedrag, obsessie met kleren en zindelijkheid en alcohol- en gokverslaving net die bijzondere karaktertrekjes die hen in het middelpunt van ieders aandacht stelden.

 
“Ik ben niet geïnteresseerd in het verleden. Ik ben geïnteresseerd in de toekomst,
want daar verwacht ik de rest van mijn leven te vertoeven.” - Charles Kettering
 
Toekomstverhalen over hulpverlening in sciencefictionfilms vormen een waardige ‘instrumental tool’. Huidige tendensen worden er haast karikaturaal in gerepresenteerd dankzij het stereotype ‘what if?’ template van het genre. Op die manier alarmeren ze ons en verhogen ze het bewustzijn omtrent actuele trends.

HET BEELD VAN DE FAMILIE ACHTER HET TABAKSMERK AJJA IN DE KIJKER
 
Bij rokers die hun sigaretten zelf rollen, klinkt het woord “AJJA” waarschijnlijk niet vreemd in de oren. Dit merk van losse tabak is in de detailhandel nog altijd vrij gemakkelijk te verkrijgen. Het behoort nu toe aan de multinational British American Tobacco. Toch is het merk van Belgische oorsprong. Alhoewel de pakjes vermelden dat “Albert en Joseph Jacobs in 1920 hun naam aan AJJA verbonden”, klopt dit niet met de gegevens die men uit de genealogie van deze familie kan opmaken.

Architectuur = Literatuur
Mogelijkheden en verhalen
Christophe van Gerrewey
Architectuur lijkt, onder meer in de Vlaamse culturele wereld, steeds belangrijker te worden. De aandacht die eraan gegeven wordt in dagbladen, weekendbijlagen, magazines en televisieprogramma’s wordt steeds groter. Iedereen kan stilaan meepraten over de bezigheid, en de aanwezigheid, die zich architectuur laat noemen.

Het idee om een onderzoek te doen naar de beleving van de weg van en naar school, ontstond vanuit mijn persoonlijke interesse voor schemerzones, de stukjes Niemandsland tussen 2 werelden in. Werelden waarin de grenzen vaak veel duidelijker zijn, de regels veel uitgesprokener aanwezig zijn. Eén van deze schemerzones is het traject tussen thuis en school.

 
Waar zitten de Selahattin Koçaks?
 
Wanneer hebt u nog eens een allochtoon gezien op televisie? Zou het kunnen dat het van Selahattin Koçaks deelname in De Slimste Mens ter Wereld (één) geleden is? De SP.A-schepen uit Beringen met Turkse roots werd op een week tijd bekende Vlaming. En dat was groot nieuws. Terzelfdertijd bleek uit een onderzoek van Bart Meuleman en Jaak Billiet (Katholieke Universiteit Leuven) dat Vlamingen zich steeds meer bedreigd voelen door 'migranten'.

TARANTINO’S DOODDOENERS Bjorn Gabriëls
 
Sinds zijn debuut Reservoir Dogs uit 1992 is regisseur Quentin Tarantino er in geslaagd een eigen stekje op te eisen bij critici, media en fans. De mix van verbaal en fysiek geweld, zijn aandacht voor structuur en de combinatie van verschillende uiteenlopende stijlen hebben geleid tot het adjectief ‘Tarantinesk’. De verscheidenheid aan stijlen haalt Tarantino uit zijn uitgebreide filmgeheugen opgebouwd rond exploitation-films, westerns, horrorflicks en misdaadfilms.

Catherine’s Room.De Romantische lyriek van Bill Viola.door Alison LuytenArtikel met betrekking tot Eindverhandeling ter behaling van de graad van Licentiaat in de Kunstwetenschappen aan de Universiteit Gent - Academiejaar 2004 - 2005Er gaan stemmen op die beweren dat we nog steeds in een Romantisch tijdperk  leven.

Katholieke Universiteit Leuven, studierichting Japanologie Journalistieke weergave van de scriptie 'BL manga: een inleidende beschrijving en analyse'           In België zowel als in de rest van Europa groeit de laatste jaren de aandacht voor Japanse manga-strips. Het aantal vertalingen is verveelvoudigd, en het achterhaalde idee dat manga enkel seks en geweld afbeelden verliest aan invloed.

Is het œuvre van de markies de Sade immoreel?
 
Donatien Alphonse François, markies de Sade is één van de meest bizarre maar tevens ook belangrijkste auteurs uit de Westerse geschiedenis. Hij heeft het grootste deel van zijn leven in verschillende gevangenissen doorgebracht, omdat zijn ideeën in de 18de eeuwse maatschappij niet getolereerd werden. Ik stel me in mijn licentiaatsverhandeling Sades anti-moraalfilosofie. Een omkering in het denken over de moraal de vraag of Sades werk niet te snel afgeschilderd wordt als immoreel.

 
Op 23 november 2005 zal het precies 15 jaar geleden zijn dat Roald Dahl zijn laatste adem uitblies. Sinds de publicatie van James and the Giant Peach (De Reuzenperzik) in het begin van de jaren 1960 werden zijn verhalen door miljoenen kinderen verslonden. De meeste critici en literatuurwetenschappers waren echter minder enthousiast. Zij vonden Dahl een vulgaire antifeministische racist, die geweld en schunnige taal niet schuwde.

Neerslag scriptie Milan Kundera et la terreur, De Monie Catherine
 
Schrijf je lezer de schrik op het lijf – de doelstellingen van de roman volgens Milan Kundera
 
Al te lang ging Milan Kundera door als de auteur achter The Unbearable Lightness of Being, een film die de erotische lading uit de gelijknamige roman maximaal wist te benutten en hem haast herleidde tot een Sexspel met de bolhoed. Vaak ook werd de schrijver geassocieerd met de strijd tegen het totalitarisme.

Artikel scriptieprijs. (max. 7000 tekens)
 
Het lawaai van de stilte.
 
Hoe kwam John Cage in 1952 op de vreemde idee een muziekstuk te componeren dat slechts bestond uit… stilte? Het stellen van die vraag heeft ons geleid naar een filosofisch onderzoek omtrent de bestaansreden van de muziek in onze hedendaagse postmoderne tijd. Want wat is muziek als ze ook stilte kan zijn? Of beter: hoe moeten we de stilte interpreteren in het werk van Cage?
 
Volgens Cage bestaat er niet zoiets als absolute stilte.

In de ban van de man
De opmars van homo-erotische fanfictie
Veel heteroseksuele mannen fantaseren over lesbische vrouwen. Heel wat televisieseries, zoals ‘Ally Mc Beal’ en ‘Friends’, spelen daar gretig op in. Heteroseksuele vrouwen fantaseren echter even graag over homoseksuele mannen. In deze fantasieën spelen mannelijke hoofdpersonages uit populaire televisieseries een belangrijke rol. Deze heteroseksuele vrouwen gaan echter nog een stap verder, ze publiceren verhalen op het Internet waarin de mannelijke personages een romantische en/of seksuele relatie beleven.

Latino Light !?
 
Het is niet verwonderlijk dat één van de belangrijkste uitingen van Latijns-Amerika’s populaire cultuur, de telenovela, een wel heel vruchtbare voedingsbodem vindt in een samenleving die in velerlei opzichten als extreem valt te bestempelen. Nergens tekenen tegenstellingen als vreugde/verdriet, rijkdom/armoede, lach/traan… zich zo scherp af als in dit continent en nergens liggen ze zo dicht tegen elkaar aan. Het zijn niet toevallig net die grote emoties die zo kenmerkend zijn voor deze Spaanstalige variant van de soap opera.

 
Philippe Nuyts
Analyse van parodiërende en satirische elementen in ‘Alles kan beter’ en ‘In de gloria’
 
“Satire is een les, parodie is een spel.” Het is een van de ontelbare pogingen in de vakliteratuur om beide humorfenomenen van elkaar af te bakenen. Al eeuwen lang proberen humorspecialisten de gelijkenissen en verschillen tussen satire en parodie te beschrijven. Toch blijft de verwarring, want elke nieuwe publicatie veroorzaakt nieuwe discussies en doet zo het debat voortleven. Toch zijn al die pogingen geen vergeefse moeite.

1
Marjan Dewulf
Begrensde verbeelding: El Greco en de contrareformatorische kunsteisen
Augustus 1605. De van oorsprong Kretenzische schilder El Greco (1541-1624) krijgt van
het Spaanse Hospital de la Caridad te horen dat een aantal personages uit zijn schilderij
Virgen de la Caridad overschilderd moeten worden. Het struikelblok vormen de portretten
van de burgers met hun rijke kanten kragen. Hun aardse aanwezigheid is niet gewenst in de
nabijheid van de maagd Maria.

In zijn laatste roman Siegfried schrijft Harry Mulisch niemand minder dan Adolf Hitler een zoon toe, maar toch gaat het in deze roman evengoed over Mulisch zelf. Het verhaal is opgezet als een proefopstelling; het is de bedoeling om Hitler beter – of eigenlijk nog ambitieuzer: definitief – te begrijpen via het hoofdpersonage, de schrijver Rudolf Herter, door hem “in een totaal gefingeerde, extreme situatie te plaatsen” en dan te kijken “hoe hij zich vervolgens gedraagt”.

Teenpic Renaissance:
een kritische analyse van het teenpic-genre van na 1995
 
De houding van critici
De Amerikaanse teenpic is een enorm populair genre onder één van de meest betrouwbare onderdelen van het filmpubliek, namelijk tieners.  Films binnen dit genre worden massaal geproduceerd, kunnen rekenen op een immens succes bij tieners, en worden meestal goedkoop gemaakt in verhouding tot andere films die het kind zijn van de Hollywood-industrie, waardoor de makers vaak kunnen rekenen op een enorme winstmarge.  Hoewel er reeds decennia lang een markt bestaat voor deze films worden ze vaak bes

Die te hooghe vlieghen...
Icarus in de 16de eeuwse Nederlanden
door Heleen Schamp
 
Wie kent de jonge Icarus niet? In de Griekse mythologie ontsnapte hij samen met zijn vader Daedalus al vliegend aan de tirannie en uit het labyrinth van de Kretenzische koning Minos. Ondanks Daedalus' goede raad vloog Icarus echter te dicht bij de zon, de was die zijn vleugels bijeenhield smolt en de jongeling stortte in zee. Deze mythe werd via de Etrusken doorgegeven aan de Romeinen, van wie Ovidius in zijn Metamorfosen de bekendste versie schreef.
 
In haar eindverhandeling Die te hooghe vlieghen...

Midden jaren tachtig publiceerde de Franse filosoof Gilles Deleuze twee boeken over film. Hoewel Deleuze een aantal vernieuwende inzichten aanreikt voor het denken over film in het algemeen maar ook met betrekking tot bepaalde regisseurs werd er totnogtoe -mits een korte hetze in de jaren negentig- weinig aandacht aan besteed. Één van de redenen hiervoor is dat Deleuze van filmtheoretici enerzijds een grote filosofische voorkennis verwacht en van de filosofen dan weer een bijna cinefiele kennis van de filmgeschiedenis.

Virginia Woolf, en haar oeuvre als spiegel van de ziel


Of ‘de onmogelijkheid tot rouwen’




Ooit schreef Virginia Woolf: “books are the mirrors of the soul”. En dit geldt ook voor haar eigen boeken. In mijn thesis probeerde ik het verband tussen het werk van deze onvolprezen schrijfster en haar psyche aan te tonen -een boeiende ontdekkingstocht. Deze vorm van literatuurkritiek is niet nieuw. Reeds Freud, de alombekende vader van de psychoanalyse, paste als eerste een dergelijke psychoanalytische benadering van kunst toe.

FILOSOFIE DOOR MIDDEL VAN LITERATUUR: MARTHA NUSSBAUMS SCHAKEL TUSSEN ARISTOTELES EN HENRY JAMES
 
Wat hebben literaire teksten te maken met deugdzaamheid? Als we Plato mogen geloven bitter weinig. Als literatuur echter misleidt door haar schoonheid, waarom gaan steeds meer moraalfilosofen dan bij de literatuur te rade? Dat Plato Socrates laat uitleggen waarom in zijn ideale staat geen plaats is voor de dichters, deert Martha Craven Nussbaum alvast niet.

“Ik weet wel dat gij in ’t echt geen dokter zijt, maar hoe kunt ge uw acteurswerk toch blijven combineren met uw dokterspraktijk?”
 
In de afstudeerscriptie ‘De dunne (?) scheidingslijn tussen realiteit en fictie bij fans van Vlaamse soaps’ werd een laatstejaarsstudente communicatiewetenschappen aan de KULeuven een heel jaar lang geconfronteerd met zulke menselijke uitspraken. Zij stelde zich namelijk de vraag waarom kijkers van een soap - ook al beweren ze zelf vaak van wel – niet kunnen bevatten dat soap slechts fictie is en daardoor contact zoeken met een bepaald personage.

Naast de kracht van de verbeelding verwijst de befaamde historicus Johan Huizinga naar wat hij noemt de historische sensatie. “Een of ander historisch detail uit een schilderij, een prent of zelfs een fragment uit een geschreven bron, kan plots, zegt hij, een gevoel van onmiddellijk contact met het verleden geven, een sensatie even diep als het zuiverste kunstgenot, een (lach niet) bijna extatische gewaarwording van niet meer mijzelf te wezen, van over te vloeien in de wereld buiten mij, de aanraking met het wezen der dingen, het beleven der Waarheid door de Historie”.

Mes van de sterfelijkheid kerft in vlees van het leven

 


Met dood gaan is het als met naar de tandarts gaan: je weet dat het er ooit van moet komen maar je stelt het zo lang mogelijk uit. Toch is er niets mis met sterven. Het hoort bij het leven. Of juist niet?
De meningen willen wel eens uiteenlopen. Is de dood de kers op de taart van het leven, of is ze eerder het zout van het leven? Of net dat ietsje teveel zout dat het hele gerecht om zeep helpt?
Iedere filosoof heeft er zijn zegje over.

Verkenning van de grens tussen fictie en non-fictie in het vroege werk van Jef Geeraerts.
 
Centraal in de licentiaatsverhandeling van Heidi Delaere staat een onderzoek van de grenzen tussen fictie en non-fictie in het werk van Jef Geeraerts. Zij constateert dat de grensvervaging zich voordoet in drie aan de roman verwante narratieve genres: de autobiografie, de biografie en het New Journalism. Om de grenzen van de genres te verkennen is zij dan ook op zoek gegaan naar theoretische studies over deze respectieve genres.

Vanop de zijlijn. Zes maanden en drie woordenboeken. Dat had hij nodig om zich door Jip en Janneke van Annie M.G. Schmidt te worstelen. Toen hij het boek uithad, klopte hij met een grote ruiker bloemen bij haar aan: "Dag mevrouw! Ik ben Kader Abdolah." Wie? "Niemand, eigenlijk een schrijver op de vlucht." De geestelijke moeder van Nederlands twee bekendste kleuters had hem het mooiste geschenk gegeven dat hij zich kon dromen.

De afgelopen decennia zorgde het fenomeen tussentaal voor heel wat commotie bij Vlaamse taalkundigen. In wetenschappelijke artikels hebben voor- en tegenstanders hun mening geuit over de taalvariëteit die noch dialect noch standaardtaal is. Hoewel de meningen al snel gevormd waren, was grondig onderzoek naar de recente ontwikkelingen op het gebied van taalvariëteiten in Vlaanderen van recentere datum. Ook deze masterscriptie wil bijdragen tot nieuwe inzichten in het taalgebruik van de Vlamingen. Het medium dat in deze scriptie centraal zal staan, is de Vlaamse films.