Scriptiebank overzicht

Midden jaren tachtig publiceerde de Franse filosoof Gilles Deleuze twee boeken over film. Hoewel Deleuze een aantal vernieuwende inzichten aanreikt voor het denken over film in het algemeen maar ook met betrekking tot bepaalde regisseurs werd er totnogtoe -mits een korte hetze in de jaren negentig- weinig aandacht aan besteed. Één van de redenen hiervoor is dat Deleuze van filmtheoretici enerzijds een grote filosofische voorkennis verwacht en van de filosofen dan weer een bijna cinefiele kennis van de filmgeschiedenis.

Virginia Woolf, en haar oeuvre als spiegel van de ziel


Of ‘de onmogelijkheid tot rouwen’




Ooit schreef Virginia Woolf: “books are the mirrors of the soul”. En dit geldt ook voor haar eigen boeken. In mijn thesis probeerde ik het verband tussen het werk van deze onvolprezen schrijfster en haar psyche aan te tonen -een boeiende ontdekkingstocht. Deze vorm van literatuurkritiek is niet nieuw. Reeds Freud, de alombekende vader van de psychoanalyse, paste als eerste een dergelijke psychoanalytische benadering van kunst toe.

FILOSOFIE DOOR MIDDEL VAN LITERATUUR: MARTHA NUSSBAUMS SCHAKEL TUSSEN ARISTOTELES EN HENRY JAMES
 
Wat hebben literaire teksten te maken met deugdzaamheid? Als we Plato mogen geloven bitter weinig. Als literatuur echter misleidt door haar schoonheid, waarom gaan steeds meer moraalfilosofen dan bij de literatuur te rade? Dat Plato Socrates laat uitleggen waarom in zijn ideale staat geen plaats is voor de dichters, deert Martha Craven Nussbaum alvast niet.

“Ik weet wel dat gij in ’t echt geen dokter zijt, maar hoe kunt ge uw acteurswerk toch blijven combineren met uw dokterspraktijk?”
 
In de afstudeerscriptie ‘De dunne (?) scheidingslijn tussen realiteit en fictie bij fans van Vlaamse soaps’ werd een laatstejaarsstudente communicatiewetenschappen aan de KULeuven een heel jaar lang geconfronteerd met zulke menselijke uitspraken. Zij stelde zich namelijk de vraag waarom kijkers van een soap - ook al beweren ze zelf vaak van wel – niet kunnen bevatten dat soap slechts fictie is en daardoor contact zoeken met een bepaald personage.

Naast de kracht van de verbeelding verwijst de befaamde historicus Johan Huizinga naar wat hij noemt de historische sensatie. “Een of ander historisch detail uit een schilderij, een prent of zelfs een fragment uit een geschreven bron, kan plots, zegt hij, een gevoel van onmiddellijk contact met het verleden geven, een sensatie even diep als het zuiverste kunstgenot, een (lach niet) bijna extatische gewaarwording van niet meer mijzelf te wezen, van over te vloeien in de wereld buiten mij, de aanraking met het wezen der dingen, het beleven der Waarheid door de Historie”.

Mes van de sterfelijkheid kerft in vlees van het leven

 


Met dood gaan is het als met naar de tandarts gaan: je weet dat het er ooit van moet komen maar je stelt het zo lang mogelijk uit. Toch is er niets mis met sterven. Het hoort bij het leven. Of juist niet?
De meningen willen wel eens uiteenlopen. Is de dood de kers op de taart van het leven, of is ze eerder het zout van het leven? Of net dat ietsje teveel zout dat het hele gerecht om zeep helpt?
Iedere filosoof heeft er zijn zegje over.

Verkenning van de grens tussen fictie en non-fictie in het vroege werk van Jef Geeraerts.
 
Centraal in de licentiaatsverhandeling van Heidi Delaere staat een onderzoek van de grenzen tussen fictie en non-fictie in het werk van Jef Geeraerts. Zij constateert dat de grensvervaging zich voordoet in drie aan de roman verwante narratieve genres: de autobiografie, de biografie en het New Journalism. Om de grenzen van de genres te verkennen is zij dan ook op zoek gegaan naar theoretische studies over deze respectieve genres.

Vanop de zijlijn. Zes maanden en drie woordenboeken. Dat had hij nodig om zich door Jip en Janneke van Annie M.G. Schmidt te worstelen. Toen hij het boek uithad, klopte hij met een grote ruiker bloemen bij haar aan: "Dag mevrouw! Ik ben Kader Abdolah." Wie? "Niemand, eigenlijk een schrijver op de vlucht." De geestelijke moeder van Nederlands twee bekendste kleuters had hem het mooiste geschenk gegeven dat hij zich kon dromen.

De afgelopen decennia zorgde het fenomeen tussentaal voor heel wat commotie bij Vlaamse taalkundigen. In wetenschappelijke artikels hebben voor- en tegenstanders hun mening geuit over de taalvariëteit die noch dialect noch standaardtaal is. Hoewel de meningen al snel gevormd waren, was grondig onderzoek naar de recente ontwikkelingen op het gebied van taalvariëteiten in Vlaanderen van recentere datum. Ook deze masterscriptie wil bijdragen tot nieuwe inzichten in het taalgebruik van de Vlamingen. Het medium dat in deze scriptie centraal zal staan, is de Vlaamse films.