Scriptiebank overzicht

Over the last thirty years, gender has become an increasingly hotly debated topic within the Roman Catholic
Church. The core of the debate seems to revolve around the nature of gender. On one side stand gender
scholars such as de Beauvoir, Wittig, and Butler who regard gender as socially constructed. Butler as the
most influential philosopher of gender suggested that gender is performative. It has no particular basis in
nature but it is rather in performing acts that the reality of gender comes to be. On the other stands a reading
of gender as undetachable from biological sex. Readings of the latter sort often draw upon John Paul II’s
complementarian anthropology as sketched in his Theology of the Body. However, as an academic in
philosophy, Karol Wojtyła developed an understanding of the human person as constituted through their
acts in his book Person and Act. Due to the similarity in the concept of performed gender and that of the
enacted person, the following question arises: how does gender fit within Wojtyła’s understanding of the
person and how does this add up to John Paul II’s later complementarian anthropology?
To answer these questions, the first chapter will outline gender performativity as Judith Butler
understands is. However, the emphasis is placed on performativity rather than gender per se. Therefore, the
chapter first explores the roots of Butler’s gender performativity in the performative speech theory of J.L.
Austin. Thereafter Butler’s own contributions and adaptations to Austin’s framework are explored. The
main takeaways constitute the definition of performativity as a new reality established through acting act
as well as the insight that any performance is by definition rooted in social conventions.
In the second chapter, the primary findings of Karol Wojtyła in Person and Act are examined in
relation to Butler’s concept of performativity. Wojtyła presents an analysis of the human person in which
the person itself is constituted, changed, even “made”, through acts. The chapter goes on to illustrate just
how similar Butler’s concept of performativity really is to Wojtyła’s understanding of the establishing of
the person through the act. From there on several other similarities and differences between both authors
are explored, showing them to be better read in tandem than as opposed to one another.
In the third and final chapter, we explore where performative gender would fit in Wojtyła’s
framework established in Person and Act. This exploration results in the finding that gender is more
properly understood as part of the acting, personal capacities of the human person rather than their
biological nature. From this intermediary conclusion, the chapter shifts focus to John Paul II’s Theology of
the Body to see whether Person and Act’s personalistic framework is applied correctly when it comes to
gender. The thesis concludes that it is not because Theology of the Body intertwines biological sex with
gender, thereby not doing justice to gender as part of the person and as constituted in the act.
The entire thesis comes together in a brief conclusion about the performance of drag, summarising
the main points and showing how drag is met with different responses by Karol Wojtyła and John Paul II.

Deze masterproef toont aan dat het concept van “(cultureel) extractivisme” relevant is voor een dekoloniale analyse van het Vlaamse danslandschap. Het draagt bij tot het begrijpen van niet alleen de koloniale oorsprong van de materiële rijkdommen die fundamenteel waren voor het ontstaan van deze culturele scène, maar ook de hedendaagse dynamieken met betrekking tot: culturele toe-eigening en exotisering op het vlak van dans; overbrenging van mensen van het Globale Zuiden naar Vlaanderen (vooral naar de hoofdstad Brussel); en overbrenging van ideeën van het Globale Noorden naar het Globale Zuiden. Deze studie stelt dat het Vlaamse danslandschap, een dansscène gebaseerd op individualiteit waarin de overgrote meerderheid van de dansende individuen niet oorspronkelijk uit Vlaanderen komt, opereert aan de hand van een culturele extractivistische logica van fetisjisering. Het onthult ook dat deze dynamiek en logica niet gekend zijn binnen de Vlaamse context, omdat het officiële discours eromheen voornamelijk geproduceerd wordt door tribaal bevooroordeelde Vlaamse auteurs: de meeste bronnen beschrijven de internationaliteit en culturele diversiteit van de Vlaamse dansscène als haar bepalende kenmerken, maar lauweren dit feit zonder de ongelijkheden die het impliceert onder ogen te zien. Aan de basis van die ongelijkheden ligt de cultuur van witte suprematie die geregeld opduikt in Westerse organisaties. Dit onderzoek suggereert dat echte institutionele dekolonisatie echte interculturaliteit vereist, in plaats van performatieve gebaren, exotisering en tokenisme. Het vereist dat de machtsonevenwichten in besluitvormingsprocessen worden aangepakt en dat de internationaliteit het institutionele personeel bereikt.

Deze thesis richt zich op de rol van wederzijdse instemming bij het onderscheiden van gezonde seksuele interacties van misbruik. Het onderzoekt hoe verschillen in gender en communicatie de opvattingen en intenties over seksuele instemming beïnvloeden. Door middel van een multivariate regressieanalyse wordt gekeken naar de invloed van anti-verkrachtingsattitudes en het accepteren van verkrachtingsmythes op kennis en houding ten opzichte van instemming. De resultaten laten zien dat positieve houdingen ten opzichte van instemming en het herkennen van seksueel geweld sterk samenhangen met anti-verkrachtingsattitudes. Ook worden verschillen tussen genders en seksuele oriëntaties in het vaststellen en waarderen van instemming geanalyseerd.

In de literatuur wordt vaak geopperd dat online seksuele delinquenten beschouwd worden als een groep met aparte kenmerken, los van de kenmerken van hand-on seksuele delinquenten. Echter is onderzoek naar online seksuele delinquenten schaars. Daarbij is weinig geweten over de affectregulatie van online seksuele delinquenten en of zij gebaat zijn bij dezelfde emotieregulatietraining die vaak wordt gebruikt voor hands-on seksuele delinquenten.

Deze studie wil, door middel van vragenlijsten, onderzoeken of experiëntiële vermijding, problemen met affectregulatie en seks als coping, het plegen van hands-on en online seksuele misdrijven (mede) zou kunnen verklaren. Dit zou kunnen bijdragen aan het verbeteren van bestaande tertiaire preventieprogramma's voor online seksuele delinquenten in plaats van ze op dezelfde manier te behandelen als hands-on seksuele delinquenten.

In lijn met onze hypotheses zagen we dat het gebruik van experiëntiële emotieregulatie door emoties te erkennen, begrijpen en te uiten, de kans op het plegen van hands-on seksuele delicten significant verlaagt. Aan de andere kant lijkt het onderdrukken van emoties de kans op hands-on seksuele misdrijven juist te vergroten. Dit impliceert dat inzetten op adaptieve emotieregulatievaardigheden binnen de behandeling van hands-on seksuele delinquenten essentieel is.

Jonge kinderen kennen nog weinig schaamte en stellen regelmatig openlijk seksueel gedrag. Ze wrijven met hun handen over hun geslachtsdelen omdat ze merken dat dat fijn is en gaan bij elkaar op onderzoek. Sommige kinderen ontdekken hoe ze kunnen masturberen. Die lichamelijkheid is deel van de seksuele ontwikkeling, maar voor ouders vaak even schrikken. Het gedrag zorgt voor ongemakkelijkheid en roept veel vragen op. Hasse Forceville deed onderzoek naar de ervaringen van acht moeders van kleuters tussen drie en zes jaar.

Gecombineerd kwantitatief en kwalitatief onderzoek naar gendergelijkheid en de ervaringen van vrouwelijke senior managers in de Belgische financiële sector.

De scriptie omvat een kwalitatief onderzoek naar de kenmerken van hands-on seksueel kindermisbruik bij tien mannelijke slachtoffers en de impact ervan op hun welzijn.

In mijn masterproef onderzocht ik of het door de wetgever geproclameerde principe van de seksuele autonomie als basis voor de hervorming van het seksueel strafrecht ook als dusdanig neerslag vindt in de concreet ingevoerde wetteksten. Het onderzoek toont aan dat dit toch enige nuance verdient.

De scriptie bevat een informatieve bundel voor hulpverleners over adolescenten met autisme en seksualiteit.
Het weergeeft de mogelijke gevolgen bij een gebrek aan seksuele kennis.
Tot slotte toont het een prototype die dit probleem aanpakt.

Verschillende onderzoekers hebben gewezen op de mogelijkheden die virtuele kinderpornografie kan bieden in de hulpverlening. Deze hypothese is onlosmakelijk verbonden met het debat omtrent de invloed van kinderpornografie op seksueel kindermisbruik, dat al vele jaren aan de gang is. Tot nu toe is er geen sluitend bewijs gevonden. Het doel van dit onderzoek is om de mening van pedofielen zelf over virtuele kinderpornografie en de relatie met seksueel kindermisbruik in kaart te brengen. Dit onderzoek werd gevoerd vanuit het perspectief dat pedofielen die leiden onder hun pedofiele gevoelens professionele hulp verdienen. De resultaten zijn verkregen door kwalitatieve interviews met pedofielen enerzijds en een klinisch psychotherapeut anderzijds. De pedofielen werden anoniem bevraagd via een online chatforum. Uit dit onderzoek blijkt dat de meeste pedofielen positief staan ​​tegenover virtuele kinderpornografie en de mogelijkheden ervan voor bepaalde groepen. Daarnaast denken zij dat virtuele kinderpornografie de meeste pedofielen niet zal aanzetten tot seksueel misbruik van kinderen. Het is heel belangrijk om te vermelden dat ze alleen potentieel zien voor een zeer specifieke doelgroep van pedofielen. De resultaten van dit onderzoek zijn niet representatief voor de gehele populatie. Nader onderzoek naar welke doelgroepen en situaties geschikt zouden zijn voor het gebruik van virtuele kinderpornografie, en vooral welke niet, is aanbevolen.

Uw leven staat online. Tenminste, dat is wat vandaag het geval is bij de meeste kinderen. Ouders zijn vaak de schuldigen die in de plaats van hun kinderen beslissen hoe hun digitale identiteit er zal uitzien. Mag dat wel?

Onderzoek naar de seksuele gezondheid in de gevangenis negeert vaak andere aspecten dan seksuele dwang en deprivatie. In deze studie proberen we de seksualiteitsbeleving en seksuele activiteit van gedetineerden in België in kaart te brengen, net als factoren die samenhangen met het seksuele welzijn en tevredenheid tijdens detentie.

Eind mei 2017 wordt de Vlaamse Judofederatie (VJF) bedolven onder getuigenissen over seksueel misbruik in het judo. Het beleid van de federatie schiet duidelijk te kort. Een jaar later slaagt de er wel in om krachtig op te treden tegen seksueel misbruik. Een overzicht van wat waar fout liep, een bundeling van de getuigenissen en een analyse van het beleid een jaar na de getuigenissen.

In de media duiken reeds decennia lang aantijgingen op van seksuele uitbuiting en misbruik in hoofde van VN blauwhelmen. Hoewel dergelijke praktijken niet door de beugel kunnen, stoot de berechting van vredeshandhavers op enkele moeilijkheden die berechting verhindert. In mijn onderzoek komen deze hinderpalen aan bod, evenals de hervormingen die hierop een antwoord bieden.

Deze scriptie gaat over tocofobie (angst om te bevallen). Er wordt dieper ingegaan op de betekenis van het begrip en zijn oorzaken en symptomen. De complicaties van angst om te bevallen worden in beeld gebracht, alsook hoe hiermee zou moeten omgegaan worden. De vroedvrouw speelt hierbij een belangrijke rol, en deze rol wordt verduidelijkt in de studie.

Het onderzoek naar nieuwe samenwerkingsvormen tussen een gespecialiseerde burgerlijke organisatie, met name Child Focus, en de gerechtelijke en politionele autoriteiten in de strijd tegen online beelden van kindermisbruik.

Deze thesis onderzoekt de stigmatisering van (ex-)partners van extrafamiliale pedoseksuelen, namelijk diegenen die kinderen misbruiken buiten het gezin.

Deze masterproef bestudeert in welke mate muziek kan worden gebruikt om jongeren die op straat leven aan te zetten een leven uit te bouwen weg van de straat.

Medicatie die het libido van zedendelinquenten afremt, wordt vaak beschouwd als hét middel om verdere slachtoffers te voorkomen. Maar wat doet dit soort medicatie eigenlijk met de zedendelinquent? Welke fysieke, psychologische en seksuele gevolgen ervaren deze mensen? Hoe beschrijven ze de impact ervan op hun leven? Deze scriptie werpt een eerste blik op de ervaringen met libidoremmende medicatie vanuit het perspectief van mensen met de diagnose pedofilie.

In deze bachelorproef wordt een brochure ontworpen voor adolescente verkrachtingsslachtoffers waarvan op basis van wetenschappelijk vooronderzoek kan worden verwacht dat deze het herstel van jongeren na een eenmalige verkrachting stimuleert. Dergelijke informatie op maat van adolescenten bleek tot op heden immers te ontbreken, terwijl zij bijzonder kwetsbaar zijn voor secundaire victimisatie en de ontwikkeling van psychische klachten na verkrachting.

De scriptie is een beschrijvend onderzoek naar de rol van niet-gouvernementele organisaties in de strijd tegen de straffeloosheid van feminicide gepleegd tijdens de Guatemalteekse burgeroorlog, gedurende de periode van 1960 tot 1996.

De scriptie betreft Europees onderzoek dat duidt dat met seksuele vorming het aantal abortussen, SOA's, ed. te verminderen is. De internationale tekortkomingen betreffende RSV zijn echter talrijk, zo blijkt.

Naar aanleiding van een lange onderzoekstraditie, alsook een recent onderzoek (Cantor & Fisher, 2015) uit de VS, kan worden geschat dat 1/4 van de vrouwelijke studenten slachtoffer wordt van seksueel geweld tijdens hun hogere studies. Het merendeel van deze onderzoeken duiden alcoholconsumptie bij studenten aan als de grootste risicofactor. Er is, voor wat Europese studenten betreft, echter bijna niets geweten over de link tussen alcohol enerzijds en grensoverschrijdend seksueel gedrag anderzijds. Het doel van deze masterproef is om na te gaan of dit fenomeen in Europa extra aandacht verdient of dat het hier wellicht gaat om een disproportionele, puriteinse angst van de Amerikanen.

Seksueel geweld in oorlogstijd komt op grote schaal voor. Toch worden daders daarvoor zelden gestraft. Hoe komt dat? Zijn vrouwen wettelijk voldoende beschermd tegen seksueel geweld? En kan die bescherming voldoende afgedwongen worden?

Het is een informatief en preventief spel om pubermeisjes (14-18 jaar) te sensibiliseren rond (seksueel) grensoverschrijdend gedrag op sociale media.

 Personen met een beperking: wat maakt een slachtoffer ook dader van seksueel misbruik?  “Ik besef nu dat het niet mijn fout is dat ik als kind misbruikt werd. En dat het dus ook niet de fout is van mijn slachtoffer dat ik haar misbruikt heb.”- participant uit het onderzoek van Ricci en Clayton (2008).Seksualiteit is vandaag de dag een aantrekkelijk en veelbesproken thema. De taboesfeer errond is reeds verlaten, maar het betrekken op personen met een verstandelijke beperking is een onderwerp dat nog vaak ontkent of genegeerd wordt.

Voelt een man zich goed in zijn vel tussen alleen maar vrouwen? Vrouwen houden graag een koffieklets op het werk, bespreken de laatste modetrends en maken zich samen zorgen over hun kinderen. Allemaal heel gezellig maar voelt een mannelijke collega zich hierdoor uitgesloten? Mannen daarentegen praten graag over sport en halen weleens een grap uit met elkaar. Heeft een vrouwelijke collega daardoor gevoel dat ze niet geaccepteerd wordt?Uit een onderzoek van het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid1 uit 2008 blijkt dat één op vier Belgen een slechte mentale gezondheid heeft.

Help! Mijn kind wil op Facebook.Ouders preventief ondersteunen wanneer kinderen, jonger dan 13 jaar willen deelnemen aan sociale media.Het mag niet, maar het gebeurt wel! 35% van de Vlaamse 9-12 jarigen heeft een profiel op sociaal netwerk Facebook. Hoezo mag dat niet? Zegt wie? Is dat een probleem als ze dat toch doen? En weten die ouders dat wel? Moeten we ouders waarschuwen, geruststellen of ondersteunen? En op welke manier kunnen professionals dat dan best doen?

Kijken naar het leed van anderenWe leven in een beeldenmaatschappij. Het gezegde ‘Een beeld zegt meer dan duizend woorden’ demonstreert het belang van beelden en de informatie die ze kunnen inhouden. Er worden ook meer schokkende en dramatische gebeurtenissen vastgelegd op beeld. Nieuwsredacties komen dan ook dagelijks voor een moreel dilemma te staan: de dramatische beelden wel of niet publiceren?

De schandvlek van de Verenigde NatiesVredesoperaties van de Verenigde Naties hebben als doel de vrede te bewaren in (potentiële) conflictsituaties. VN blauwhelmen vervullen daarbij een essentiële rol door het uitvoeren van civiele, politionele en militaire opdrachten. Sinds de jaren ’90 duiken er echter regelmatig verhalen op waarbij vredestroepen worden beschuldigd van criminele feiten ten aanzien van de lokale bevolking.