Scriptiebank overzicht

Over the last thirty years, gender has become an increasingly hotly debated topic within the Roman Catholic
Church. The core of the debate seems to revolve around the nature of gender. On one side stand gender
scholars such as de Beauvoir, Wittig, and Butler who regard gender as socially constructed. Butler as the
most influential philosopher of gender suggested that gender is performative. It has no particular basis in
nature but it is rather in performing acts that the reality of gender comes to be. On the other stands a reading
of gender as undetachable from biological sex. Readings of the latter sort often draw upon John Paul II’s
complementarian anthropology as sketched in his Theology of the Body. However, as an academic in
philosophy, Karol Wojtyła developed an understanding of the human person as constituted through their
acts in his book Person and Act. Due to the similarity in the concept of performed gender and that of the
enacted person, the following question arises: how does gender fit within Wojtyła’s understanding of the
person and how does this add up to John Paul II’s later complementarian anthropology?
To answer these questions, the first chapter will outline gender performativity as Judith Butler
understands is. However, the emphasis is placed on performativity rather than gender per se. Therefore, the
chapter first explores the roots of Butler’s gender performativity in the performative speech theory of J.L.
Austin. Thereafter Butler’s own contributions and adaptations to Austin’s framework are explored. The
main takeaways constitute the definition of performativity as a new reality established through acting act
as well as the insight that any performance is by definition rooted in social conventions.
In the second chapter, the primary findings of Karol Wojtyła in Person and Act are examined in
relation to Butler’s concept of performativity. Wojtyła presents an analysis of the human person in which
the person itself is constituted, changed, even “made”, through acts. The chapter goes on to illustrate just
how similar Butler’s concept of performativity really is to Wojtyła’s understanding of the establishing of
the person through the act. From there on several other similarities and differences between both authors
are explored, showing them to be better read in tandem than as opposed to one another.
In the third and final chapter, we explore where performative gender would fit in Wojtyła’s
framework established in Person and Act. This exploration results in the finding that gender is more
properly understood as part of the acting, personal capacities of the human person rather than their
biological nature. From this intermediary conclusion, the chapter shifts focus to John Paul II’s Theology of
the Body to see whether Person and Act’s personalistic framework is applied correctly when it comes to
gender. The thesis concludes that it is not because Theology of the Body intertwines biological sex with
gender, thereby not doing justice to gender as part of the person and as constituted in the act.
The entire thesis comes together in a brief conclusion about the performance of drag, summarising
the main points and showing how drag is met with different responses by Karol Wojtyła and John Paul II.

Deze thesis onderzoekt de ervaringen van queer autistische personen met authentieke zelfpresentatie of unmasking in sociale contexten om inzicht te krijgen in de manieren waarop sociale omgevingen personen op het autismespectrum faciliteren of net belemmeren zichzelf te zijn. Er wordt hierbij gebruik gemaakt van een kritisch-constructivistische versie van Grounded Theory om (intersectionele) machtsrelaties en betekenisgeving in deze situaties bloot te leggen.
Een stijging in het aantal diagnoses resulteerde nog niet in een algemene aanvaarding van autistische personen in de samenleving. Stigmatisering en discriminatie vormen dan ook een grote oorzaak voor camouflerend of ‘masking’ gedrag bij personen met autisme. Dit resulteert vaak in een slechtere mentale gezondheid vanwege de continue stress, de verhoogde alertheid en het identiteitsverlies die masking veroorzaakt. Dit onderzoek exploreert daarom of ‘unmasking’, of het terug opbergen van zo’n camouflerende persona, een oplossing biedt in een nog steeds stigmatiserende samenleving.
De literatuurstudie van deze thesis bespreekt de historische context van het concept autisme en masking en gaat dieper in op de aanwezigheid van neurotypische normen en hun (intersectioneel) effect op autistische personen. Ook het potentieel van unmasking wordt hierin besproken. De opvallende afwezigheid van onderzoek over autisme dat door en voor autistische personen werd gevoerd is een belangrijke drijfveer geweest om dit onderzoek participatief en emancipatief uit te voeren.
Een analyse van dagboekfragmenten en interviews met queer autistische personen over hun ervaringen met unmasking resulteerde in drie soorten bevindingen. Enerzijds viel het op dat partcipanten zelf vaak weerstand bieden tegen het algemeen ableist narratief rond autisme als ze over hun ervaringen en identiteit spreken. Ze stellen niet alleen het medisch discours rond autisme in vraag, maar voelen in het algemeen vaak weerstand tegenover sociale normen en linken dit ook aan hun queer identiteit. Ten tweede bleek unmasking vaak nog te kwetsbaar in heel wat sociale omgevingen door een neurotypische hegemonie, die eveneens doorwerkt in de zorgsector. Heel wat participanten linken deze beperkingen bovendien aan een vrouwelijke socialisatie die hen sowieso beperkt in het zichzelf zijn en die niet overeenkomt met autistische gedragingen. Toch is unmasking wel wenselijk en ook mogelijk. De mogelijkheidsvoorwaarden zijn hierbij een gevoel van veiligheid, blijdschap of enthousiasme, het willen opkomen voor een hoger doel en sterke vermoeidheid.
Vernieuwende bevindingen waren onder andere dat masking ook in neurodiverse contexten gebeurt en dus niet uitsluitend bij neurotypische mensen. Daarnaast bleek unmasking voor participanten ook vermoeiend te zijn waardoor masking soms geprefereerd werd. Dit bleek niet alleen vanwege de stigmatiserende omgeving zo, maar ook vanwege de sterk aangeleerde gewoonte om continu te masken die veel participanten eigen is.
Deze resultaten van deze thesis benadrukken het belang van inclusiviteit en het betrekken van autistische stemmen (maar ook andere communicatievormen) in het maatschappelijk en wetenschappelijk debat over autisme. De thesis hoopt met de reflectieve dagboeken van waarde geweest te zijn voor de participanten, maar ook voor de bredere (queer) autistische community door bewustzijn bij hun omgevingen te creëren rond de gevolgen van stigmatisering en discriminatie.

Sinds het midden van de jaren 1970 besteden historici steeds meer aandacht aan de geschiedenis van lesbische vrouwen. Hoewel er sindsdien al veel invloedrijke werken verschenen, is er nog weinig historisch onderzoek gevoerd naar de geschiedenis van de representatie van vrouwelijke homoseksualiteit. Deze masterproef besprak daarom de representatie van lesbian-like vrouwen in de Belgische pers tijdens het interbellum. Daarbij werd een discoursanalyse toegepast op meer dan 150 krantenartikelen van 37 verschillende kranten. In de eerste plaats toonde dit onderzoek aan dat journalisten uitvoerig berichtten over vrouwen die zich mannelijk kleedden. Die vrouwen werden tijdens het interbellum ‘garçonnes’ genoemd. Journalisten gingen daarbij op zoek naar verschillende mogelijke oorzaken voor het bestaan van de garçonne, waarbij ze de Eerste Wereldoorlog en de emancipatie van de vrouw aanhaalden. Welke reden ze ook toeschreven aan hun bestaan, de verslaggevers waren het erover eens dat garçonnes onaantrekkelijk waren. Daarbij benadrukten socialistische en liberale journalisten dat de omgeving van de garçonne misnoegd was over haar uiterlijk en drukten katholieke journalisten hun bezorgdheid uit over de gezondheid van de vrouwen. Daarnaast benoemden verslaggevers de garçonne als een sociaal probleem, waarbij ze zich volgens hen ‘immoreel’ gedroeg. Daarnaast toonde dit onderzoek aan dat Belgische journalisten het pathologisch discours van medici overnamen. In die representaties was de lesbian-like vrouw een femme fatale, die roofdiergedrag vertoonde. Mogelijke slachtoffers van die femme fatale waren kinderen, maar ook volwassen vrouwen en mannen. Daarnaast geloofden de verslaggevers dat lesbian-like vrouwen een gevaar vormden voor de maatschappij, waarbij ze een bedreiging vormden voor gezinnen en bijgevolg de toekomst van het land. Afhankelijk van de ideologie van de krant waarvoor ze werkten, haalden journalisten de censuur van fictieve werken met lesbian-like personages aan als oplossing voor de bedreiging van de lesbian-like vrouwen. Ten slotte benoemden journalisten lesbian-like vrouwen consequent als ‘de andere’. Zo werden ze vereenzelvigd met de oudheid, waarbij ze zelfs als oorzaak van de val van het Griekse Rijk benoemd werden. Lesbian-like vrouwen werden echter ook vaak geassocieerd met het buitenland, met Frankrijk en Duitsland in het bijzonder. Die associatie was wellicht het gevolg van de imago’s van Berlijn en Parijs als steden met een sterke homoseksuele subcultuur. Daarnaast maakte specifiek de socialistische pers de associatie van lesbian-like gedrag met de hoogste klasse, wat gekaderd kan worden binnen het idee van de klassenstrijd. Het onderzoek toonde aan dat er zowel sprake was van gelijkenissen als verschillen tussen de berichtgeving per ideologie. Daarbij was er vaak sprake van meningsverschillen tussen de katholieke en socialistische pers en nam de liberale pers een meer ambigu standpunt in. Daarnaast kan de berichtgeving van België vergeleken worden met die van andere Europese landen. Daarbij kwamen bredere trends op het continent, zoals het pathologisch discours, het nationalisme en de afkeur ten opzichte van garçonnes, ook terug in Belgische pers. Toch verschilde de Belgische casus ook van andere Europese landen, bijvoorbeeld wat betreft de ideologische verschillen in het land en het uitzonderlijk verbod op censuur.

In deze scriptie wordt onderzocht in hoeverre dat non-binaire personen geaccepteerd of juist
gemarginaliseerd worden in Vlaanderen. Aan de hand van diepte-interviews met een uitgelezen
steekproef van de doelgroep in combinatie met een schare aan wetenschappelijke bronnen en
nieuwsartikels kunnen we een belangrijk besluit trekken: het gebrek aan media-inclusie stigmatiseert
de genderexpressie van non-binaire jongeren

Deze scriptie bekijkt de aanwezigheid van vrouwelijke artificiële intelligentie in (audio)visuele media door een feministische bril en op welke manier deze robots hun tijdsgeest reflecteren. Dat gebeurt met de vier feministische golven als leidraad.

De scriptie presenteert de roman Under the Udala Trees van Chinelo Okparanta als 'profetisch' omwille van de capaciteit tot het bevechten van een plaats voor seksuele diversiteit binnen her Christendom in Nigeria. Via de analytische methode van close reading beschrijft de scriptie de strategieën die de roman gebruikt om die legitimatie te bekomen.

De Europese identificering met homo-emancipatie sinds de War on Terror en de (negatieve) uitwerking hiervan op de tolerantie jegens moslimminderheden.

Deze scriptie vergelijkt het laat negentiende-eeuwse artistiek-literaire tijdschrift The Yellow Book met het hedendaagse modetijdschrift The Protagonist Magazine. Hierbij wordt enerzijds aandacht besteed aan de algemene genrekenmerken van beide publicaties. Anderzijds wordt gekozen voor een specifieke vergelijking van hoe beide omgaan met het thema homoseksualiteit.

In de vroege homo-emancipatiebeweging van de negentiende eeuw waren teksten uit de klassieke oudheid van groot belang. Ook Richard Burton (1821-1890) maakte van deze teksten gebruik om homoseksualiteit in een positief daglicht te stellen in zijn 'Terminal Essay', een appendix aan zijn vertaling van de Arabian Nights. De Victoriaanse context waarin dit gebeurde zorgde er echter voor dat hij niet vrij over mannenliefde kon spreken, dus ontwierp hij een gecodeerde tekst waarin hij zijn theorie van de 'sotadische zone' neerschreef

De vrouwen van TolstojEen literaire analyse van het beeld van de vrouw in de literatuur van Lev Nikolajevitsj Tolstoj Vrouwenloper of vrouwenhater? Een vraag dat deze reus van de Russische literatuur open gelaten heeft. In de tweede helft van de negentiende eeuw kreeg de vrouwenemancipatie, zowel in Europa als in Rusland, veel aandacht. Maar hoe zag Tolstoj de vrouwen van zijn tijdperk? Welke rol had de Russische vrouw volgens hem in de maatschappij? Hoe wordt de vrouw beschreven doorheen de meesterwerken van Lev Tolstoj? Eens wordt ze gesublimeerd, dan vertegenwoordigt ze het kwade.

Seksuele zelfontplooiing bij vrouwenVoorkomen en attitudes ten opzichte van masturbatieIn onze huidige maatschappij wordt er tussen pot en pint wel eens over seks gesproken, ook via de vele mediakanalen wordt seks schaamteloos getoond. Er is met andere woorden heel wat te doen over de overseksualisering of pornoficatie van de maatschappij. Maar is de gemiddelde Vlaming nu bevrijd, oversekst of net geremd? Seks is vandaag meer bespreekbaar dan vroeger, maar de seksuele beleving houden wij het liefst verborgen voor anderen. Ook solo-seks is nog steeds een taboe.

Beyoncé in het Voetspoor van Afro-Amerikaanse Feministen?“Feminist: a person who believes in the social, political and economic equality of the sexes” (“***Flawless”, Beyoncé 2013)Als kers op de taart van haar feministisch getint oeuvre, profileert de Afro-Amerikaanse zangeres Beyoncé zich expliciet als feministe op haar laatste album Beyoncé (2013). Dat album lokt echter veel kritiek uit bij het vrouwelijk publiek dat haar feministische identiteit in vraag stelt en de manier waarop zij het feminisme belichaamt afkeurt.

UGent op de barricade voor de seksuele emancipatie:Maart 1969. Honderden studenten trekken naar het rectoraat, nadat de rector van de RUG de vertoning van pornografische dia’s tijdens een debat over pornografie en erotiek heeft verboden. De start van een mythische studentenrevolte. Volgens historici als professor Louis Vos  een triviaal gegeven, een druppel op een hete plaat door een aantal heethoofden die koste wat het kost hun eigen mei ’68 willen creëren. Elke reden is goed om op de barricade te gaan staan. Maar er is meer aan de hand.

    ‘Vrouwelijke arbeidsmarkt participatie: Wankel of in kannen en kruiken?’Ongeveer twee jaar geleden begon ik mijn zoektocht naar een thesis onderwerp. Onder invloed van mijn medestudenten, ouders en vrienden ontwikkelde ik belangstelling voor emancipatie en vrouwelijke tewerkstelling. Feministen beweren dat de condities waarin vrouwen werken nog steeds veel te wensen overlaten, ondanks het feit dat vrouwelijke tewerkstelling nu al decennia lang erkend wordt in Europa.

Hoe bevrijd is het zelfverklaarde lustobject?Vrouwelijke seksualiteit is niet langer verwerpelijk en kan als troef worden uitgespeeld. Door zichzelf vrijwillig tot lustobject te maken, kan de vrouw haar eigen, bevrijde doelen bereiken. Dat deze gangbare overtuiging niet zonder problemen is, wordt duidelijk in de masterscriptie van Marjolein Van Bavel. Zij interviewde dertien vrouwen die naakt poseerden voor de Nederlandse Playboy in de jaren 1980. Sinds de jaren 1990 en series zoals Sex and the City leerden we de moderne vrouw kennen als zelfbewust en sexy.

 
De idee om atleten uit uiteenlopende sportieve disciplines samen te brengen leidt ons terug naar de 8e eeuw voor Christus, toen de Grieken voor de eerste maal Olympische Spelen organiseerden.  In die tijd waren de Spelen enkel voor mannen toegankelijk, en gezien het warme klimaat en het feit dat de oude Grieken allesbehalve last hadden van preutsheid, werd naakt aan sport gedaan.  Eén van de ‘verklaringen’ daarvoor is dat ooit een loopwedstrijd plaatsvond waarbij een deelnemer tijdens de inspanning zijn lendendoek verloor.  De man wilde uiteraard niet verliezen, liep naakt door en won de we

DE MULTISEKSUELE SAMENLEVING
Matthieu van den Bogaert
 
“Wat is de kleur van de homoseksueel? Ik denk niet dat de homoseksueel roze is. Ik denk al helemaal niet dat de homoseksueel rood is. Ik denk dat de homoseksueel geen kleur heeft, dat hij transparant is, doorzichtig. Hij kleurt naar zijn omgeving en past zich kameleontisch aan.” 
 
Het bovenstaande citaat uit het werk van Sanders vat mooi samen wat het grootste probleem is bij het wetenschappelijk onderzoek naar holebi’s. Een gouden gids waarin alle mensen zijn opgenomen met homoseksuele gevoelens bestaat immers niet.

“Wel, wel wat is het lekker vrijen”
Discoursanalytische en mentaliteitshistorische benadering van seksualiteitsbeleving in het interbellum.