Scriptiebank overzicht

Voor niet begeleide minderjarige vluchtelingen is de overgang van hun vertrouwde omgeving in de OKAN-klas naar het reguliere onderwijs een grote stap. Het is essentieel om aandacht te besteden aan het optimaliseren van hun welzijn tijdens en na de overgang van de OKAN-klas naar het reguliere onderwijs. Het doel van dit onderzoek is handvatten bieden aan begeleiders en leerkrachten om het welzijn van de niet-begeleide minderjarigen te optimaliseren bij de overgang van de OKAN-klas naar het reguliere onderwijs.

De initiële vraag die deze bachelorproef in gang zette, kwam vanuit de gemeenschapsinstelling De Zande in Ruiselede. Het hoofddoel van dit onderzoek is om antwoorden te verschaffen op de vragen die binnen De Zande leven. Concreet brengen we in kaart hoe de participatie van jongeren in de gemeenschapsinstelling 'De Zande Ruiselede' verloopt, en hoe zij deze participatie ervaren. Daarnaast onderzoeken we ook de mate van participatie en de ervaring ervan bij de ouder(s) of voogd(en) van de jongeren. Participatie betekent het mee mogen beslissen en denken, en dit kan invloed hebben op het leven van de jongeren.

Onze hoofdonderzoeksvraag is “In welke mate ervaren jongeren en hun ouder(s)/voogd(en) participatiemogelijkheden binnen de gemeenschapsinstelling Ruiselede?”. Vanuit deze centrale onderzoeksvraag hebben we een aantal deelvragen opgesteld. Om deze vragen te beantwoorden, hebben we diverse onderzoeksmethoden gebruikt. We organiseerden cirkelgesprekken in vier leefgroepen om de jongeren te bevragen en voerden daarnaast individuele gesprekken met enkele jongeren.
Voor de ouder(s)/voogd(en) hebben we een enquête opgesteld. Om de respons op onze enquêtes te optimaliseren, organiseerden we aansluitend bij een ouderavond. Tijdens deze avond waren de ouders welkom om vragen te stellen omtrent onze enquêtes.

Met de resultaten van bovenstaande onderzoeksmethoden hebben we een SWOT-analyse opgesteld, waarin we de sterktes, zwaktes, kansen en bedreigingen van de organisatie met betrekking tot participatie bespraken. Op basis van deze analyse kwamen we tot een aantal aanbevelingen voor De Zande, campus Ruiselede.

Uit het kwantitatief onderzoek waarin we ouder(s)/voogd(en) bevragen, kunnen we concluderen dat het grootste aandachtspunt de gesprekken met de individuele begeleiders zijn. Huisbezoeken, de ronde tafel, het trajectoverleg en de gesprekken met de contextwerker worden als waardevol ervaren en mogen behouden blijven. Daarnaast wensen sommige respondenten voor meer georganiseerde evenementen zoals familiedagen om de participatie te vergroten. Helaas ervaren enkele ouder(s)/voogd(en) dat de bereikbaarheid naar de gemeenschapsinstelling als moeilijk.

Vanuit ons kwalitatief onderzoek blijkt dat de jongeren hun stem kunnen laten horen tijdens hun traject. Echter, hun vragen of ideeën worden niet altijd opgevolgd. Ze ervaren vaak lange wachttijden op een antwoord, aangezien niet alle voorstellen haalbaar zijn. Een negatief antwoord op de vragen of voorstellen van de jongeren kan afhankelijk zijn van de begeleider die op dat moment dienst heeft. Ook moet de sanctie ‘kamermoment’ volgens de jongeren worden herzien.

Enkele aanbevelingen om de participatie van de ouders te bevorderen is onder andere om meer familiedagen te organiseren zodat er op een informele manier meebeslist kan worden binnen het traject van de jongere. Daarnaast hadden we het idee om een welkomstboekje te introduceren in de opstartprocedure van hun traject. Op die manier kunnen ouder(s)/voogd(en) meer kennis krijgen over wat participatie precies is en hoe deze tot uiting komt. Een andere belangrijk gegeven is de bereikbaarheid van de gemeenschapsinstelling. Er zou eventueel overlegd kunnen worden met het politieke bestuur om het openbaar vervoer toegankelijker te maken in die streek.

Er zijn ook een aantal aanbevelingen omtrent de participatie voor de jongeren. Een eerste actie is om meer gesprekken te organiseren tussen de jongere en de individuele begeleider. De jongeren geven ook aan dat ze meer behoefte hebben aan eerlijkheid en transparantie. Vervolgens willen we meer aandacht schenken aan de rol van de commissaris Eveline, die het aanspreekpunt is voor de jongeren.

Hoe gaan voogden om met de familieleden in het buitenland van niet-begeleide buitenlandse minderjarigen? Uit mixed method onderzoek blijkt dat de meeste voogden het belang van de transnationale relaties tussen de minderjarigen en hun families buiten België erkennen. Toch blijken de voogden op zeer verschillende manieren om te gaan met deze families.

Een onderzoek naar hoe de regels van het celibaat ingevoerd werden in het dubbelbisdom Kamerijk-Atrecht ca. 1076-1115, welke actoren er actief waren en welke tegenstand er was.

Deze masterproef gaat na welke beoordelingscriteria gebruikt werden in de filmkritieken van het katholieke filmtijdschrift "Film & Televisie" tussen 1956 en 1971.

 ‘Wat kunnen opvang en begeleiding doen voor niet-begeleide minderjarigen die opgroeien ver van hun gezin?’Stel.. U bent 16 jaar. Als jong kind is je vader overleden,je moeder heeft beslist haar geluk elders te zoeken en je wordt opgevoed door je tante. Je hebt het geluk naar school te kunnen gaan. Op je 12e wordt je, op weg naar school, ontvoerd om het regeringsleger te dienen. Als er zich een kans aandient om te vluchten, zou u die niet nemen? Dat is exact wat Hayat, de jongere wiens levensverhaal de casus vormt van mijn eindwerk, heeft gedaan.

Ruimte voor ontmoeting in een geïndividualiseerde samenleving?Vandaag kiezen we wat we studeren, we kiezen onze partner, we beslissen wanneer we kinderen willen krijgen... Kortom, in onze geïndividualiseerde samenleving mogen we zelf ons levensverhaal schrijven. Deze keuzevrijheid heeft ook een keerzijde: zelf beslissingen moeten nemen en knopen doorhakken vraagt niet alleen de nodige sociale vaardigheden, het kan ook voor heel wat onzekerheid zorgen. Ook ouders krijgen de kans om eigen keuzes te maken in de opvoeding van hun kinderen.

 
De macht van het beleid op de sociaal-artistieke praktijk?
 
Taal. Hét instrument dat ons toelaat uitgebreid te communiceren. Erg handig, maar taal blijkt wel een moeilijk hanteerbaar instrument. Hoe kunnen we immers een begrip werkelijk vatten, wanneer iedereen zijn eigen interpretatie geeft aan de begrippen die we zo vanzelfsprekend gebruiken?
 
Zo ook wordt het begrip ‘sociaal-artistiek werk’ heel uiteenlopend geïnterpreteerd, en zelfs gedefinieerd. Dat maakt het moeilijk om over het begrip te spreken. Gaat het nu in weze over het sociale of over het artistieke?

 
De macht van het imago
Of hoe zestiende-eeuwse propaganda maakte dat we nu niet het beste elftal ter wereld hebben
 
Iedere Belg kent het fenomeen. Telkens we onze democratische plicht moeten vervullen, puilt onze brievenbus uit van de tandpastasmiles en propagandaslogans. Een tamelijk recent verschijnsel dacht u? Gedrukte imagopropaganda is zo oud als de uitvinding van de drukpers!
 
Vijfhonderd jaar geleden bestond er nog geen tv, en van YouTube of Twitter was er al helemaal geen sprake.