De Vlaamse Judofederatie een jaar na de getuigenissen over seksueel misbruik

Leen, een van de judoka's die eind mei 2017 haar verhaal deed.

“Mijn judocoach verkrachtte mij makkelijk drie keer per week”, zegt Leen met zachte stem. Ze is een van de vele judoka’s die eind mei 2017 haar verhaal vertelt. Het gerecht veroordeelde de trainer in kwestie in 2014 tot een celstraf van vier jaar, waarvan één jaar effectief. Toch moest Leen hem naast haar op de judomat blijven dulden. Als snel wordt duidelijk dat de Vlaamse Judofederatie (VJF) niet in staat is om krachtig op te treden tegen seksueel misbruik. Hoe zit het een jaar later met de judofederatie?

Na de resem getuigenissen eind mei 2017 stort de Vlaamse Judofederatie in elkaar. Intussen weten niet alleen de judoka’s hoe ze moeten vallen en weer opstaan, ook hun federatie leerde het. Maar waarom vroeg het zo veel tijd voor de federatie erin slaagde om krachtig op te treden tegen seksueel misbruik?

Daar zijn verschillende redenen voor. Op internationaal vlak laat het beleid rond seksueel grensoverschrijdend gedrag (SGG) in de sport te wensen over, slechter nog: er is geen beleid. Nochtans toont internationaal onderzoek al jaren aan dat seksueel misbruik in de sport wel degelijk een probleem is. Ook op Vlaams niveau laat een echt beleid op zich wachten.

Vlaams minister van Sport Philippe Muyters (N-VA) bracht daar intussen verandering in. Met een nieuw sportfederatiedecreet en verplichte maatregelen voor sportfederaties is hij zelfs een van de pioniers op Europees vlak. Hij stimuleert niet alleen een beleid tegen SGG, hij verplicht het ook.

‘Ons overkomt het niet’

Behalve een gebrek aan beleid zowel internationaal als in Vlaanderen leggen de getuigenissen over seksueel misbruik ook de pijnpunten bij de VJF bloot. De federatie belandt in het oog van een mediastorm en stort in elkaar. Niet laagdrempelig genoeg voor slachtoffers van seksueel misbruik, een gebrek aan meldingen, geen kennis over seksueel misbruik enzovoort. Het beleid van de federatie rammelt langs alle kanten.

Maar op een jaar tijd gebeurde er veel binnen de judofederatie en dat was broodnodig. Dankzij de kracht van de getuigenissen verandert de mentaliteit van ‘ons overkomt het niet’ stilaan naar ‘het kan iedereen, op elk moment overkomen en dat moeten we koste wat kost vermijden’.

Een grondige analyse van het internationale beleid, de Vlaamse maatregelen en de veranderingen binnen de VJF, net zoals een bundeling van de getuigenissen over seksueel misbruik in het judo komen aan bod in deze bachelorproef. Met als sluitstuk vier artikels: een getuigenis waarbij het woord ‘pakkend’ een understatement is, een interview met dé experte seksueel misbruik in Vlaanderen die ook internationale faam bezit, een unieke inkijk in slotconferentie van het Europese VOICE-project dat samenwerkte met slachtoffers vanuit heel Europa en tot slot een achtergrondverhaal waarin de Vlaamse Judofederatie voor het eerst uitgebreid reageert op de rollercoaster van het afgelopen jaar.