Digitalisering en dekolonisering lijken op het eerste gezicht met elkaar in lijn te liggen als innovatieve en inclusieve (r)evoluties. Onderliggend blijkt dat echter niet het geval, wat nadelig werkt voor landen ten zuiden van de Sahara en mensen van Afrikaanse afkomst in de diaspora. Een interdisciplinaire analyse en discussie geven inzicht en overzicht in de situatie vandaag en een constructief kader voor de toekomst.

Tussen 2000 en 2018 instrumentaliseerden de Russische presidenten Poetin en Medvedev het verleden op verschillende manieren. Zowel op binnen- als buitenlands vlak gebruikten ze de geschiedenis om hun politieke uitspraken en beslissingen kracht bij te zetten. Deze masterproef analyseert hoe, wanneer en waarom ze dit deden.

“Wanneer de nood het hoogst is, is de redding van het jeugdrecht helaas niet nabij.”“Therapie jonge criminelen op de lange baan geschoven”, “Geen plaats in instelling en dus blijven meisjes in cel”,…[1] Wie vandaag de dag de problematiek rond de jeugdbeschermingsmaatregelen bij jongeren die een misdrijf omschreven feit (MOF- jongeren) plegen niet onder ogen kan of wil zien, moet dringend wakker geschud worden. Het jeugdrecht valt steeds opnieuw ten prooi aan de publieke opinie.

Deze verhandeling beschrijft de relatie tussen de media en de staat in de Democratische Republiek Congo, een prille Afrikaanse democratie verscheurd door een aanhoudende conflictsituatie. De premisse waarvan werd uitgegaan voor een dergelijke beschrijving is dat de media in de ontwikkelingswereld in een belangrijke mate kunnen bijdragen aan de opbouw van de rechtsstaat, het promoten van de democratisering en de verzoening tussen etnische entiteiten. De voorwaarde, immers, is dat de pers kan functioneren in een open, onafhankelijk en pluralistisch klimaat.