Scriptiebank overzicht

Aan de hand van machine learning algoritmes wordt informatie gehaald uit gesimuleerde waarnemingen van zwaartekrachtsgolven afkomstig van supernovae. Het slagen hiervan bewijst dat het mogelijk is om de nodige zaken te leren uit een detectie, ook al kan er op voorhand geen exact passend model voor worden opgesteld.

De masterproef analyseert de religieuze aantekeningen in het wetenschappelijke dagboek van Isaac Beeckman - een pionier van de moderne natuurkunde. De thesis onderzoekt de bronnen van Beeckmans theologische en filosofische denken. De invloed van de theologie (van de universiteiten) op zijn mechanische filosofie wordt uitgebreid besproken.

Mijn scriptie behandelt de inclusie van de invloed van magneetvelden in modellen van pulserende/'bevende' sterren.
Afhankelijk van de configuratie van het magneetveld en haar sterkte, worden verscheidene frequentieshifts waargenomen die diagnostisch kunnen dienen om stermodellen te verbeteren. Zo kan aan de hand van observaties het intern magneetveld worden bestudeerd, en, daaraan gekoppeld, de interne sterstructuur, die van uitermate belang is voor het bepalen van de verdere evolutie van de ster. Die evolutie is belangrijk, aangezien ze onder andere bepaalt hoe de ster, een kosmisch-chemische 'fabriek', zijn elementen verspreid over het universum.

Trillende sterren tonen hun kernVerschillende types rode reuzen Ook al worden onze telescopen groter, sturen we ze de ruimte in en zien we het licht in meer kleuren dan ooit tevoren, dan lukt het nog niet om binnen te kijken in een ster! Gelukkig bestaan er echter indirecte methodes om het haast onbekende inwendige van een ster te bestuderen. De meest geliefde techniek in de sterrenkunde is asteroseismologie, waarbij de periodieke variaties in de lichtsterkte van de ster onderzocht worden. Net zoals er aardbevingen zijn bij ons op Aarde, hebben sterren ook trillingen aan hun oppervlak.

It don't matter if you're black or white: massaoverdracht tussen sterrenHet is vrij bijzonder dat ons zonnestelsel maar één zon heeft en niet twee: ongeveer 70% van alle sterren in het heelal maakt deel uit van een systeem van twee sterren. Massaoverdracht van de ene ster in zo’n systeem naar de andere is een vaak voorkomend fenomeen.

Een reis naar Super-AardesSterrenkunde is de oudste tak van de wetenschap die de mensheid kent. Onderzoek naar exoplaneten is echter pas recent ontwikkeld. Exoplaneten, planeten in een baan rond andere sterren dan de zon, staan zo ver weg en zijn zo moeilijk op te sporen, dat de eerste exoplaneet pas ontdekt werd in 1992. De eerste super-aarde, CoRoT-7b, werd gevonden in 2007 met de hulp van de CoRoT-ruimtetelescoop. Meer dan 300 dergelijke super-aardes zijn momenteel geïdentificeerd.

Over trillende sterren en hun planetenDe zoektocht naar onze plaats in het universum is al meer dan 2000 jaar oud. In 300 voor Christus schreef Epicurus al dat er oneindig veel werelden bestaan, sommige gelijkend op de onze, andere niet. In maart 2009 lanceerde het Amerikaanse NASA de satelliet Kepler, met als doel het ontdekken van nieuwe planeten. Daarnaast is het de bedoeling van de missie om stertrillingen te detecteren, een vakgebied dat bekend staat als asteroseismologie en waarvoor het hoofdkwartier in Denemarken terecht kwam.

Dubbelsterren op dieet


Een dubbelster is een astronomisch systeem waarin twee (of meer) sterren aan elkaar gebonden zijn door de zwaartekracht, en dus rond een gemeenschappelijk massacentrum roteren. Dit lijkt op het eerste gezicht een weinig voorkomende situatie, maar recent onderzoek wijst erop dat een kwart tot de helft van alle sterren deel uitmaken van een meervoudig systeem. Indien de planeet Jupiter 75 keer zwaarder geweest zou zijn, was deze eveneens tot ster geëvolueerd en leefden wij dus ook in een dubbelstersysteem.