Scriptiebank overzicht

De galerie voor hedendaagse kunst
 
Over de hedendaagse kunstwereld doen wilde verhalen de ronde over blinde speculaties, machtsvertoon en prestige, het lanceren van artiesten, het managen van de kunst en groot geldgewin. De kunstmarkt, en daarmee ook de kunst zelf, lijken manipuleerbaar door de invloed van toonaangevende verzamelaars en galeriehouders zoals een Charles Saatchi.

België ondanks tekortkomingen beloofde land voor Roma vrouwen
“Here without papers is better than there with the papers”
 
De recente wetswijzigingen inzake immigratie en inburgering, alsook het aanpassen van het regularisatiebeleid voor asielzoekers begin 2005, hebben ervoor gezorgd dat migranten in het algemeen, en nieuwkomers in het bijzonder in de kijker staan.  De berichtgeving focust echter in sterke mate op het amalgaam aan wetsvoorstellen, decreten en artikelen die voor de betrokkenen relevant zijn.

 
In een artikel in NRC Handelsblad beschrijft India-correspondent Anil Ramdas hoe een traditioneel Indiaas visserslied door een Amerikaanse rapartiest wordt gesampled, herschreven en vervolgens een wereldhit wordt. Omdat de nieuwe tekst obsceen klinkt en de melodie van het lied ‘gestolen’ is, wordt het nummer in India verboden. Het gevolg is dat de Indiase jeugd het massaal van het Internet downloadt om er semi-clandestien op te dansen. Althans, de jongens dansen erop, want in India mogen meisjes zelfs semi-clandestien niet dansen, roken of drinken.

De traan van Peter Kihara Young
 
Nairobi, juli 2003. Vanwege mijn statuut als buitenlands ‘onderzoeker’ was ik na vele omzwervingen beland op een kantoor dat ‘Credo’ werd genoemd. Een secretaresse verwelkomde me en liet me plaats nemen op één van de stoeltjes in wat men een wachtzaaltje zou kunnen noemen. Ik kreeg een schamel kopje thee met melk en las wat in een plaatselijke krant. Mutumishi, de eindverantwoordelijke van Credo, met wie ik een gesprek had gepland, zou me daar wel vinden.
 
Niet veel later kwam een oude man binnen en ging naast me zitten.

Vrouwenarbeid in Marokko: ontwikkeling ‘door’ maar ook ‘voor’ vrouwen?
door Petra Heyse
 
Wereldwijd dienen steeds meer vrouwen zich een plaats te verwerven op de arbeidsmarkt. Dit komt mede door de mondialisering en de ermee gepaard gaande stijging van de levensstandaard. De neoliberale marktideologie schuwt elke vorm van afhankelijkheid en wenst vrouwen op een volwaardige manier te integreren in het economische actieve leven. In vele landen komen de traditionele vrouwenrollen hierdoor op losse schroeven te staan.

In zijn laatste roman Siegfried schrijft Harry Mulisch niemand minder dan Adolf Hitler een zoon toe, maar toch gaat het in deze roman evengoed over Mulisch zelf. Het verhaal is opgezet als een proefopstelling; het is de bedoeling om Hitler beter – of eigenlijk nog ambitieuzer: definitief – te begrijpen via het hoofdpersonage, de schrijver Rudolf Herter, door hem “in een totaal gefingeerde, extreme situatie te plaatsen” en dan te kijken “hoe hij zich vervolgens gedraagt”.

Ficties in de journalistiek. Mogelijkheden en beperkingen.
 
‘Journalistiek’ en ‘fictie’ lijken op het eerste gezicht twee onverzoenbare concepten. Afgaande op hun traditionele betekenis kunnen zij als elkaars tegenpolen fungeren. Terwijl journalistiek op de eerste plaats een ‘reële feitenweergave’ oproept, staat fictionaliteit bekend om een eigenschap die allerminst betrekking heeft op de realiteit. Integendeel, voor velen staat fictie synoniem voor ‘verbeelding’, ‘fantasie’, ‘verzinsel’.

Ze waren met zes, allemaal lang en smal, het ene al wat groter dan het andere. Hun kalfsleren en perkamenten banden omarmden honderden bladzijden gevuld met duizenden korte zinnetjes. Eeuwen geleden had Livina de Beer (1656-1741), de gravin van Bergeyck, ze één voor één neergepend in zwierige, wat kinderlijke letters. Van 1689 tot 1738 nam de gravin elke paar dagen plichtsbewust de ganzeveer ter hand om alle uitgaven van haar huishouden te noteren.

Opstand tegen de redelijkheid
 
Mensen hebben het vaak over de ironie van het lot of verwijzen naar gebeurtenissen als “dat was puur toeval” of  “door een ongelofelijk toeval….”. Maar, weinigen vragen zich af of er wel zoiets bestaat als het zuivere toeval. De fundamentele vraag, of er wel degelijk objectieve parameters bestaan om contingentie te meten, is tot op heden onbeantwoord? Op het eerste zicht lijkt het dat het toeval nog steeds te veel onderschat wordt.