Scriptiebank overzicht

LOUIS WODON: koninklijk jurist, kabinetschef en adviseur
 
In het najaar van 2001 verscheen het boek Koning en onderkoning, van de hand van de twee Wetstraat-specialisten Gui Polspoel en Pol Van Den Driessche. In hun publicatie lieten de journalisten hun licht schijnen op de figuur van Jacques van Ypersele de Strihou, de kabinetschef van koning Albert II. Zij noemden hem een “onderkoning” en probeerden de invloed van “de man achter de schermen” aan te tonen. Jarenlang werd en wordt gespeculeerd over de rol van kabinetschef van de koning in België.

VERSTRAETE (P.), “Wat doen de Amerikanen eigenlijk in Vietnam?” Discoursanalytische benadering van de Actueel-berichtgeving over het Vietnamconflict 1966 – 1975, Onuitgegeven licentiaatsverhandeling UGent, 2004, 269 p.
 
De aanslepende vijandelijkheden in Irak tonen aan dat de Verenigde Staten de situatie niet onder controle krijgen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de analogie met het Vietnamconflict steeds hardnekkiger de kop opsteekt.

Besmet met oorwormen en andere muzikale memen
De mens heeft een gemeenschappelijke voorouder met apen. Dit ooit duivelse idee wordt nu algemeen aanvaard. Toch kijken veel mensen raar op als ze horen dat we qua DNA maar 1,6% verschillen van chimpansees. We hoeven niet ver te zoeken naar grote verschillen tussen ons en andere dieren. Bijvoorbeeld op akoestisch vlak: ons merkwaardig muzikaal gedrag is uniek in de wereld. Daar waar geluid in het dierenrijk een voornamelijk communicatieve rol speelt, is de evolutionaire rol van muziek onduidelijk. Toch overheerst het onze samenleving.

Het partnerschap EU-Rusland na de uitbreiding van de EU of aarzelend dansen met de Russische beer’
 
De relatie met Rusland is één van de meest actuele thema’s in het Europese Externe Beleid. In de pers, en soms zelfs ook in de vakliteratuur, is het Rusland van na 1991 echter één van de meest vergeten factoren. Momenteel staan we op een tweesprong: enerzijds kunnen de Europese Unie en Rusland naar elkaar toegroeien door economische, culturele en politieke samenwerking.

Wortels van de Spaanse cinema
 
De Spaanse cinema zit in de lift. Namen als Almodóvar en Amenabar maken internationaal furore. Dit huidige succes doet nadenken over de fundamenten van de Spaanse cinematografie. Enkele parallellen springen in het oog.
 
Toen de Spaanse regisseur Pedro Almodóvar in 1999 promotie maakte voor zijn film Carne Tremula, vergeleek hij zijn werk met dat van zijn landgenoot Luis Buñuel, die een halve eeuw voor Almodóvar de Spaanse cinema op de internationale kaart plaatste. “Buñuel was hevig aangetrokken door voeten, vrouwenvoeten.

 
In een artikel in NRC Handelsblad beschrijft India-correspondent Anil Ramdas hoe een traditioneel Indiaas visserslied door een Amerikaanse rapartiest wordt gesampled, herschreven en vervolgens een wereldhit wordt. Omdat de nieuwe tekst obsceen klinkt en de melodie van het lied ‘gestolen’ is, wordt het nummer in India verboden. Het gevolg is dat de Indiase jeugd het massaal van het Internet downloadt om er semi-clandestien op te dansen. Althans, de jongens dansen erop, want in India mogen meisjes zelfs semi-clandestien niet dansen, roken of drinken.

Centraal-Azië: inzet van een nieuw “Great Game”?
 
Jeroen Vandamme
 
Centraal-Azië, gelegen in het midden van het grootste continent ter wereld, is na zeventig jaar van onderwerping aan de Sovjet-Unie terug op zoek naar contact met de buitenwereld. Dat loopt niet zomaar van een leien dakje maar het helpt dat deze regio enkele troeven heeft waarmee ze de aandacht van de buitenwereld kan lokken.
 
Centraal-Azië bestaat uit de vijf voormalige sovietrepublieken; Kazakstan, Kirgizstan, Tadzjikistan, Turkmenistan en Oezbekistan.

Waarom moest Tsjechoslowakije splitsen?
 
Tsjechië en Slowakije zijn op 1 mei hand in hand de Europese Unie binnengestapt. Nochtans vonden beide landen het eind 1992 nodig om elkaar na maandenlange onderhandelingen de rug toe te keren. De splitsing was volgens de meeste Tsjechoslowaken absoluut niet noodzakelijk, maar toch besliste een kleine politieke elite dat beide landen vanaf 1 januari 1993 elk hun eigen koers zouden varen. Ruim een decennium later zijn vele vragen nog steeds niet opgelost.

Gerechtigheid is geschied/t?*
Mathieu Vanhaelewyn
 
In september was het exact 60 jaar geleden dat de bevrijders – Britten, Amerikanen, Canadezen of Polen – door de Belgen op bloemen en kussen werden onthaald. De bevolking herademde na vier jaar onder de knoet van de Duitsers en hun medewerkers te hebben geleefd. Maar zoals bij elke oorlog kwam er een nasleep. De bestraffing van de collaboratie met de vijand was tijdens de oorlog voorbereid door de hoge piefen in Londen en menig Belg keek er tijdens de bezetting handenwrijvend naar uit. “Toch krijgen we ze, de moffen!”, knarste Radio België.

Terugkeer van één miljoen vluchtelingen naar Bosnië-Herzegovina: voorbeeld van wederopbouw of van gebrek aan internationaal engagement?
 
Tien jaar geleden werden we vanuit ex-Joegoslavië overspoeld door beelden van ellenlange vluchtelingenstromen. Sarajevo, de multiculturele hoofdstad van Bosnië, was een vernielde stad, en ook dat werd bijna dagelijks getoond door tv-zenders over de hele wereld. Toen lieten die beelden nog een sterke indruk na. Tien jaar later blijft daar nog maar weinig van over. Wat rest zijn slechts vage herinneringen aan een voorbije oorlog.

 
Een vergelijking van het mededingingsbeleid in de VSA en in Continentaal Europa
(1800-1965)
 
In de tweede helft van de 19de eeuw schoten in de VSA grote bedrijfscombinaties -zoals Rockefellers Standard Oil- als paddestoelen uit de grond. Het laissez-faire kapitalisme -dat die periode domineerde en dat dergelijke grote concentraties aanmoedigde- werd gesteund door een rechterlijke macht die reageerde tegen diegenen die het systeem aanvochten.

 
We leven in slechte tijden: de mensen zijn verdorven en de leiders corrupt. Maar niet getreurd: weldra zal de Albedwinger aan al deze praktijken een einde stellen. Talrijke tekenen zullen het Oordeel voorafgaan, de gelovigen zullen door vele beproevingen uitgezuiverd worden, en slechts een select groepje van echte gelovigen zal deel kunnen uitmaken van de door God ingestelde maatschappij.
 
Apocalyptiek noemen we dit. Iedere godsdienst kent het wel onder de ene of andere vorm, en geen enkele apocalyptische dreiging is compleet zonder de verschijning van een antichrist.

De traan van Peter Kihara Young
 
Nairobi, juli 2003. Vanwege mijn statuut als buitenlands ‘onderzoeker’ was ik na vele omzwervingen beland op een kantoor dat ‘Credo’ werd genoemd. Een secretaresse verwelkomde me en liet me plaats nemen op één van de stoeltjes in wat men een wachtzaaltje zou kunnen noemen. Ik kreeg een schamel kopje thee met melk en las wat in een plaatselijke krant. Mutumishi, de eindverantwoordelijke van Credo, met wie ik een gesprek had gepland, zou me daar wel vinden.
 
Niet veel later kwam een oude man binnen en ging naast me zitten.

Rina Grünblatt
 
Ongewone seksuele patronen en voorkeuren kunnen iedereen overkomen, maar binnen het paradigma van de ‘natuurlijke’ seksualiteit werd enkel heteroseksuele coïtus bestemd voor voortplanting aanvaard, met de man in de toppositie en de vrouw op haar rug. Dit paradigma heeft het seksologisch denken vanaf de middeleeuwen en de ideeën over ‘abnormale’ of ‘deviante’ seksualiteit tot op heden gedomineerd. Seksuele variaties zijn cultuur- en tijdgebonden (APA, 2000).

De mediatisering van de politiek: de rol van infotainment
 
Sinds de eerste reeks van het verkiezingsprogramma Bracke & Crabbé, en de talkshow De Laatste Show leeft het debat over de mediatisering van de politiek ook in Vlaanderen. Politici zijn niet weg te slaan uit de televisiestudio's. Infotainmentprogramma's worden hierbij niet geschuwd. Academici en politici spreken over het verval van de democratie. Maar is dit niet overdreven?

Werknemersinspraak en sociaal overleg in een netwerkonderneming. Een haalbare kaart of niet?
 
“Ziekenhuispersoneel stemt over ontslagen”. Deze krantenkop is vandaag de dag niet meer weg te denken uit onze kranten. Niet alleen geeft het een indicatie van ons huidig economisch klimaat, het geeft eveneens aan dat werknemers inspraak hebben in het beleid van de onderneming, waar ze tewerkgesteld zijn.
 
Kort na Wereldoorlog II heeft de wetgever twee overlegorganen in het leven geroepen waarin werknemers en werkgevers elkaar kunnen het ontmoeten.

 
Kunst te koop
De Brusselse avant-gardegalerie 1919-1932
 
Lotte De Voeght
 
Op 5 mei 2004 werd bij Sotheby’s in New York Picasso’s Garçon à la pipe uit 1905 geveild tegen een bedrag van 104,2 miljoen dollar (of 85 miljoen euro). Het werd daarmee het duurste schilderij aller tijden. Critici noemen deze recordprijs een ‘culturele obsceniteit’ die een gevolg is van een ‘hysterische markt’.

DE IDENTITEIT VAN DE DUITSTALIGE GEMEENSCHAP
 
België, dat is dat kleine stipje op de wereldkaart, het land van de frieten met mosselen en de frisse pint. Het is dat kleine land met Brussel als hoofdstad, of was het nu omgekeerd? In het beste geval komt ook de tweetaligheid om het hoekje kijken, maar daar blijft het dan meestal ook bij wanneer buitenlanders hun kennis over ons Belgenland ten toon spreiden. Gelukkig doen wij het iets beter en weten we dat België veel meer troeven bezit dan alleen friet en bier en dat we wel degelijk een drietalig land zijn.

Het spionagenetwerk Echelon: Big Brother op wereldformaat?
- Thijs Demeulemeester -
 
‘God ziet u, hier vloekt men niet’. ‘Big Brother is watching you’. ‘Smile you’re on candid camera’. De slogans spreken voor zich: overal worden we in de gaten gehouden. Ik niet, zegt u? Goed fout. Een ultrageheim wereldwijd spionagenetwerk, Echelon genaamd, tapt immers al drie decennia lang, buiten ons medeweten om, de meeste communicatie op onze planeet af.
 
Luistert er iemand mee telkens als we de telefoon opnemen? Worden al onze faxen en e-mails meegelezen? Hoe alomtegenwoordig is Big Brother?

ARTIKEL                                                                               pieter desloovere

 
De laatste jaren zijn media in oorlogstijd aan een grote evolutie onderhevig. De probleempunten en beperkingen waar journalisten in oorlogsgebieden mee te maken hebben, zijn meer en meer doordacht en worden met de dag professioneler. Naast de ‘echte’ oorlog woedt ook de ‘media’ oorlog. Wapens communiceren en communicatie is een wapen.

“Brandstof voor de vrede of olie op het vuur?” - Nils Duquet
 
Onlangs won de Keniaanse Wangari Maathai, oprichtster van de green belt movement die in Afrika meer dan dertig miljoen bomen heeft gepland, de Nobelprijs voor de vrede. Deze keuze deed bij velen de wenkbrauwen fronsen. Wat hebben bomen in het bijzonder en grondstoffen in het algemeen met vrede te maken? Zeer veel zo blijkt uit het licentiaatsonderzoek van Nils Duquet naar de mogelijke rol van de olie-industrie in conflicten in centraal-Afrika.

Golfoorlog II… of III
Een studie naar ideologie in de taal van de oorlog zoals die voorkomt in De Standaard en De Morgen
 
Op 18 maart 2003 stelt de Amerikaanse president Bush de “dictator” van Irak voor een allerlaatste ultimatum: Irak binnen de 48 uur verlaten of oorlog.

‘War’ against ‘Terror’: een discourstheoretische politieke analyse naar het Amerikaanse neoconservatieve defensiediscours omtrent 11 september geïnspireerd op het conceptuele kader van Laclau en Mouffe
 
In de nasleep van 11 september en de daarop volgende gebeurtenissen kwamen er hevige discussies op gang omtrent de ware motivaties achter het gevoerde Amerikaanse beleid. Olie, kapitaal, de Noord-Zuid verhoudingen, anti-Islamitisme, al deze factoren werden vroeg of laat wel aangehaald om het Amerikaanse unilaterale beleid te verklaren.

J’aime j’aime la patrie
Eurovisiesongfestival is mix van muziek én politiek
Poepsjieke cocktailjurken, middelmatige liedjes en de spannende puntentelling zijn al een halve
eeuw de vaste ingrediënten van het overbekende Eurovisiesongfestival. Ondanks de
neerbuigende kritieken van pers en publiek is de bejaarde televisiedame ook vandaag nog goed
voor honderden miljoenen kijkers en bijgevolg een speciale vermelding op de Europese
mediakalender waard. De wedstrijd is overigens meer dan pretentieloos vertier, zo werd onlangs
aangetoond.

Objectieve oorlogsverslaggeving, waar blijven de emoties?
 
Oorlogsverslaggeving wordt de afgelopen jaren letterlijk en figuurlijk onder vuur genomen. Na Operatie Vrij Irak klinken zowel in academische als in journalistieke kringen kritische stemmen. De verslaggeving over Irak toonde opnieuw aan hoe moeilijk het wel is om te voldoen aan de eisen van objectiviteit. Hoe denken oorlogsverslaggevers nu zelf over het begrip objectiviteit? Hoe gaan zij in extreme oorlogsomstandigheden om met hun emoties?
 
Journalistieke objectiviteit is een moeilijk begrip.

Pardon? Een Generaal Pardon?
Uitdagingen van een verzoeningspolitiek onder Filips II (1566-1576)
 
Pardon?
“Pardon? Een generaal pardon?” dacht u waarschijnlijk bij het lezen van een term die nauwelijks nog tot onze actieve woordenschat behoort. Misschien vermoedde u louter intuïtief dat het om één of andere ruime daad van vergeving ging. De zestiende-eeuwse mens had beslist verbaasd opgekeken bij onze taalkundige onwetendheid over de genademaatregel.

De economische perikelen van de jaren twintig en dertig wekken nog steeds een indrukwekkende fascinatie op. De angst voor een herhaling van de Grote Depressie is omnipresent in elke economische groeivertraging of welvaartsafname. De meest voor de hand liggende oorzaak en het symbolische startsein van de Grote Depressie was de beurskrach van Wall Street in 1929. Welke omstandigheden hebben geleid tot deze beurskrach en zijn er nog andere factoren die hebben bijgedragen tot de omvang van de Grote Depressie?

Peter Triest - Woonverkavelingen in Halle Kempen: het belang van het grondbezit in de vorming van het lokale woonlandschap.
 
Het lelijkste land
Renaat Braem riep in 1968 België uit tot het lelijkste land ter wereld. ‘Vanuit het vliegtuig beschouwd komt het over als een door een krankzinnige bijeengenaaide lappendeken, met daarop door een woest geworden reus, de inhoud van hele bazars blokkendozen rondgestrooid, met verachting neergesmeten’, zo schreef hij.
Na de tweede wereldoorlog veranderde Vlaanderen inderdaad onherkenbaar van aanzien.

Vergelijkende reclame wordt een oorlogswapen
 
Sinds 1 oktober 1999 is vergelijkende reclame in ons land wettelijk toegestaan. Dat betekent dat een verkoper zijn product mag vergelijken met dat van de concurrentie om zijn reclameboodschap te verpakken. Maar of het Belgische publiek en de reclamewereld hierop zitten te wachten, is nog maar de vraag.
 
“Wist je dat je bij Belgacom 20% meer betaalt voor je nationale telefoontjes?” Dit is de slogan die Telenet  gebruikte in haar reclamecampagne die eind september 2003 in de Vlaamse pers verscheen. Is het wettelijk toegelaten? Ja.

Carnaval is een periode van totale permissiviteit, van alles mag en niets moet, een periode van vermommingen, maskers, feestgewoel en uitingen van lichamelijke losbandigheid als drankzucht, gulzigheid, openbare seksuele beleving en de subsequente vrije loop van de respectieve lichaamsexcreties – een periode dus van het doorbreken van taboes. Zij sleurde en sleurt nog iedere keer weer vele gretigen mee in haar roes: bachanten, middeleeuwse vastenavondvierders of deelnemers aan het carnaval in Rio of Aalst.