Scriptiebank overzicht

Nokia sterkste gsm-merk

“Als we dit bedrijf zouden opsplitsen, en ik zou jou het land en de gebouwen geven, en ik zou de merken nemen, dan zou ik veel rijker worden dan jij.” Met deze uitspraak erkende John Stuart, manager bij Quaker Oats, reeds rond 1900 het belang van een sterk merk voor een onderneming. De waarde van merken en hun invloed op consumenten wordt samengevat onder de naam ‘Brand equity’, en werd onderzocht in de markt van mobiele telefoons. Nokia bleek in deze markt het sterkste merk te zijn.

De Bretoense tongval: met uitsterven bedreigd?
 
Spreken de mensen in Bretagne op dezelfde manier als de mensen in Parijs? Waarschijnlijk is dat een vraag waar niet veel mensen echt van wakker liggen.

Iran: een eigen, islamitische weg naar democratie?
 
Op 6 november 2002 werd Hashem Aghajari, docent geschiedenis aan de Iraanse universiteit van Hamadan, ter dood veroordeeld. Deze historicus had in juni van datzelfde jaar een bewogen speech gegeven waarin hij voor een 'islamitisch protestantisme' pleitte dat de macht van de Iraanse ulama, de geestelijke elites, aan banden zou leggen.

Pol Hiergens
 
BRAINDRAIN LANGS DE ZIJDEROUTE.
Via de legendarische route in Centraal-Azië komen niet alleen exotische producten of drugs naar ons land. Er is ook hersenemigratie.
 
Centraal-Azië is lang een exotische onbekende gebleven. Het was de Oriënt, het waren de ‘Stans’, het was de zijderoute van Marco Polo. De stad Boechara lag zowat halfweg. Schitterend gerestaureerd heeft de stad weer zijn pracht van weleer. Bij zonsondergang is de schoonheid van het Registanplein adembenemend.

MARLEEN DE VRY UA- ONDERWIJSMANAGEMENT
DE WEG NAAR PARTICIPATIE MOEIZAMER DAN GEDACHT
"Participatie van leerlingen is meer dan vergaderingen organiseren. Het is een cultuur, een
ingesteldheid die ingebed is in het functioneren van onze school. Jongeren naar hun mening vragen
is bij ons een natuurlijke reflex geworden.", zo stelt directeur Annemie trots. De leerlingen rond de
tafel knikken energiek.

De galerie voor hedendaagse kunst
 
Over de hedendaagse kunstwereld doen wilde verhalen de ronde over blinde speculaties, machtsvertoon en prestige, het lanceren van artiesten, het managen van de kunst en groot geldgewin. De kunstmarkt, en daarmee ook de kunst zelf, lijken manipuleerbaar door de invloed van toonaangevende verzamelaars en galeriehouders zoals een Charles Saatchi.

“Een Westerse blik op het Midden-Oosten”, door Tineke Danschutter
 
Bij het lezen van het zoveelste bericht over oproer in het Midden-Oosten fronst niemand nog de wenkbrauwen. De talloze doden en gruwelen zijn dagelijkse kost geworden. ‘Catastrofe’ of ‘ramp’ worden  enkel nog voor terroristische aanslagen in de Westerse wereld of natuurgeweld gebruikt. Toch laten ook in de Arabische wereld dagelijks veel onschuldige mensen het leven. Een ramp wordt de situatie echter al lang niet meer genoemd.

Wortels van de Spaanse cinema
 
De Spaanse cinema zit in de lift. Namen als Almodóvar en Amenabar maken internationaal furore. Dit huidige succes doet nadenken over de fundamenten van de Spaanse cinematografie. Enkele parallellen springen in het oog.
 
Toen de Spaanse regisseur Pedro Almodóvar in 1999 promotie maakte voor zijn film Carne Tremula, vergeleek hij zijn werk met dat van zijn landgenoot Luis Buñuel, die een halve eeuw voor Almodóvar de Spaanse cinema op de internationale kaart plaatste. “Buñuel was hevig aangetrokken door voeten, vrouwenvoeten.

De nieuwe utopie van Ground Zero
 
11 september 2001. Slechts enkele uren na zonsopgang werd New York al weer volledig in het duister gehuld. De hele wereld keek geschokt mee hoe een enorme stofwolk het leven uit de anders zo vitale stad verdreef en plaats maakte voor de dood. Al snel rees de vraag welke feniks er uit de as van het verdwenen World Trade Center zou herrijzen. Voor de eerste keer in zijn geschiedenis ervoer New York de nood aan een gedenkteken: de stad met een natuurlijke afkeer van monumenten, de stad die sinds zijn ontstaan steeds vooruit had gekeken, de stad zonder verleden.

Ze waren met zes, allemaal lang en smal, het ene al wat groter dan het andere. Hun kalfsleren en perkamenten banden omarmden honderden bladzijden gevuld met duizenden korte zinnetjes. Eeuwen geleden had Livina de Beer (1656-1741), de gravin van Bergeyck, ze één voor één neergepend in zwierige, wat kinderlijke letters. Van 1689 tot 1738 nam de gravin elke paar dagen plichtsbewust de ganzeveer ter hand om alle uitgaven van haar huishouden te noteren.

 
Eva Maréchal
 
Begin december 2001 reisde ik naar Bangladesh om aldaar levensverhalen van vrouwen te verzamelen. Tal van vrouwen, jong en oud, moslim en christen vertrouwden mij hun levensverhaal toe. Eén van de vrouwen die ik ontmoette was Shanta, een moslimvrouw van achtenveertig jaar oud uit de middenklasse van Dhaka. Door haar levensverhaal te vertellen lichtte zij een tip van de sluier op omtrent de houding van de Bengaalse samenleving tegenover vrouwen en het huwelijk.
 
Shanta’s oudere zus werd uitgehuwelijkt toen ze twaalf jaar oud was met een man die meer dan dubbel zo oud was.

Een reis door generaties
Verslag van een eindverhandeling.
 
Van oudsher gebruiken mensen een welbepaalde reeks woorden om hun bloedverwanten aan te spreken (bijvoorbeeld papa) en om naar hen te verwijzen (bijvoorbeeld (mijn) vader). Deze verwantschapstermen zijn meestal de eerste woorden die je als kind leert, ongeacht in welke taal je wordt opgevoed. Zo spreken Nederlandstalige kinderen over hun vader, Engelse over father en Zweedse over fader (kortweg far). Je hoeft geen taalkundige te zijn om in dit voorbeeld de gemeenschappelijke Germaanse oorsprong van de woorden voor vader te zien.