Scriptiebank overzicht

TARANTINO’S DOODDOENERS Bjorn Gabriëls
 
Sinds zijn debuut Reservoir Dogs uit 1992 is regisseur Quentin Tarantino er in geslaagd een eigen stekje op te eisen bij critici, media en fans. De mix van verbaal en fysiek geweld, zijn aandacht voor structuur en de combinatie van verschillende uiteenlopende stijlen hebben geleid tot het adjectief ‘Tarantinesk’. De verscheidenheid aan stijlen haalt Tarantino uit zijn uitgebreide filmgeheugen opgebouwd rond exploitation-films, westerns, horrorflicks en misdaadfilms.

Wortels van de Spaanse cinema
 
De Spaanse cinema zit in de lift. Namen als Almodóvar en Amenabar maken internationaal furore. Dit huidige succes doet nadenken over de fundamenten van de Spaanse cinematografie. Enkele parallellen springen in het oog.
 
Toen de Spaanse regisseur Pedro Almodóvar in 1999 promotie maakte voor zijn film Carne Tremula, vergeleek hij zijn werk met dat van zijn landgenoot Luis Buñuel, die een halve eeuw voor Almodóvar de Spaanse cinema op de internationale kaart plaatste. “Buñuel was hevig aangetrokken door voeten, vrouwenvoeten.

Teenpic Renaissance:
een kritische analyse van het teenpic-genre van na 1995
 
De houding van critici
De Amerikaanse teenpic is een enorm populair genre onder één van de meest betrouwbare onderdelen van het filmpubliek, namelijk tieners.  Films binnen dit genre worden massaal geproduceerd, kunnen rekenen op een immens succes bij tieners, en worden meestal goedkoop gemaakt in verhouding tot andere films die het kind zijn van de Hollywood-industrie, waardoor de makers vaak kunnen rekenen op een enorme winstmarge.  Hoewel er reeds decennia lang een markt bestaat voor deze films worden ze vaak bes

Midden jaren tachtig publiceerde de Franse filosoof Gilles Deleuze twee boeken over film. Hoewel Deleuze een aantal vernieuwende inzichten aanreikt voor het denken over film in het algemeen maar ook met betrekking tot bepaalde regisseurs werd er totnogtoe -mits een korte hetze in de jaren negentig- weinig aandacht aan besteed. Één van de redenen hiervoor is dat Deleuze van filmtheoretici enerzijds een grote filosofische voorkennis verwacht en van de filosofen dan weer een bijna cinefiele kennis van de filmgeschiedenis.

TRASH IN MAINSTREAM: Tim Burton en zijn allusies naar de geschiedenis van de horrorfilm.

WONEN
in de taal van Heidegger, de ruimtes van Barragan, en de beelden van Tarkovski
 
Wonen. Het lijkt zo vanzelfsprekend te zijn voor ons dat we wonen. Maar laten we er eens even bij blijven stilstaan. Wat is wonen eigenlijk? Welke is de betekenis van het wonen voor de mens? Wat is de meerwaarde van het wonende karakter van de mens voor het menselijke leven? De vraag naar het wonen is een zeer omvangrijke vraag. Om ons te begeleiden in onze zoektocht naar het wonen, roepen we aldus de hulp in van drie belangrijke figuren, die net als wij nu, zich de vraag naar het wonen stelden.

 “Jongeren en bioscoopbezoek”
 
Technologische superioriteit bioscopen spreekt tot verbeelding bezoekers
Jongeren zien cinemabezoek vaak als een vlucht uit problemen, routine en verveling en niet als een kick.   Dit is één van de vele conclusies uit een kwalitatief filmpublieksonderzoek dat uitgevoerd werd bij 20 vaste bioscoopbezoekers tussen 15 en 24 jaar.  In een onderzoek van de Régie Media Belge, waarop deze steekproef gebaseerd is,  worden de vaste bioscoopbezoekers gedefinieerd als zij die minstens één keer per maand naar de cinema gaan.  Naast de psychologische motivatie scoort ook de