Wat betekent het om 'gevangen' te zijn in een beeld? Dat is de vraag die deze scriptie stelt. Door te bestuderen hoe we onze gerichtheid op een beeld dat we esthetisch appreciëren moeten begrijpen, hoopt dit onderzoek een bijdrage te leveren aan de bredere problematiek van de vraag naar de aard van de esthetische ervaring. Deze vraag dringt zich op in een tijd waarin het beeld niet meer noodzakelijk bedoeld is voor esthetische redenen. Het resultaat van deze studie stimuleert een reflectie over de manier waarop een esthetische opvoeding moet worden ingevuld.

Is de literaire ervaring een esthetische ervaring? Hoewel deze vraag in de kunstfilosofie en de esthetica vaak genegeerd wordt, is ze bijzonder interessant. Traditioneel wordt het esthetische immers met het zintuiglijke geassocieerd, wat tot de conclusie zou leiden dat literatuur buiten het domein van het esthetische valt. Dit klinkt voor mensen met enige voeling met literatuur echter contra-intuïtief: zij kennen immers het gevoel geraakt te worden door een treffende verwoording, een mooie zin of zeggen dat ze een “mooi” boek hebben gelezen.

De hedendaagse stad – een opening tot analyse
 
De stad, neem nu Brussel, trekt mensen aan, stoot anderen af. Ze roept beelden op waarin men haar ambivalenties leest – de stad als een podium voor alle mogelijke antagonisten: belofte en bedreiging, orde en chaos, schoonheid en lelijkheid, melancholie en verlangen, romantiek en realisme. Op die wijze en aan de hand van die beelden tracht men haar te ‘vatten’, zoekt men naar wat de stad in wezen is – of zou kunnen zijn.

Belgische schilderkunst als financiële belegging
De recordprijzen die eerder dit jaar geboden werden voor enkele doeken van de Belgische schilder Luc Tuymans vormden de aanleiding voor een hele reeks interviews met en reportages over de gevierde Belgische kunstenaar. Misschien wel het interessantste beeld uit al deze reportages was dat van de “kunstenaar-zakenman”.