De schoonheid van verval.Alles is tijdelijk. Spijtig genoeg ziet onze maatschappij dit niet altijd. In mijn scriptie ging ik op zoek naar de schoonheid van verval. Meestal verzetten we ons tegen verval, tegen de dood. Toch voelen we er ons ook vaak toe aangetrokken. Hoe kan verval acceptabel worden en zelfs mensen aanspreken, aantrekken? Ik ging op zoek naar een antwoord op deze vraag. De ruïne staat in dit onderzoek centraal.Vanuit mijn perspectief als toekomstige interieurarchitecte, ging ik op zoek naar de toekomst van de ruïne.

  Het KEERPUNTVanuit deconstructie ben ik een zoeken gestart naar waar stilstand transformeeert richting heropbouw; waar animatie tot stilstand komt en naderhand ‘herageert’. Om dit visueel te doorgronden heb ik getracht biologische processen waar te nemen in microorganismen via beeldmateriaal van o.a. pharmaceutica en het fotografisch observeren via time-lapse. Middels dit complexe thema ontstond, vanuit de destructie van een ‘eenvoudig’ dode eekhoorn; reconstructie.

 Kunst- en cultuureducatie in het Vlaamse onderwijs: Een tegendraadse leerling?Misschien omdat de definitie van cultuur met het komen van nieuwe generaties, en dus ook nieuwe generaties cultuur en kunstenaars, ondertussen achterhaald is. De kunstwereld staat nooit stil, verandert voortdurend. En het is de jeugd van tegenwoordig die deze wereld, misschien onbewust, grotendeels beïnvloedt. Niet alleen vernieuwen jongeren cultuur, ze verbreden ook het kunstdomein, verleggen grenzen. (Lize, 5e middelbaar)Kunst en cultuur zijn voortdurend in beweging, maar ook onderwijs staat niet stil.

Humor: achter tien mannen staat één nog sterkere vrouwVlaanderen is de laatste jaren overspoeld door cabaret- en comedytalent. Wie kent Alex Agnew, Gunter Lamoot en Philippe Geubels, de ‘leading men’ van de Vlaamse comedy, niet? Ja, mannen, allemaal mannen, maar waar zijn de vrouwen naar toe? Els De Schepper is hét toonaangevende voorbeeld in Vlaanderen van de succesvolle cabaretière. Ze staat reeds twintig jaar op het podium, alleen. Ze is een unicum in een wereld die geregeerd en geregisseerd wordt door mannen.

Philippe Van Boxmeer (1863-1955): de architect achter de controverseIn 1893 trad Philippe Van Boxmeer in dienst als Mechelse stadsbouwmeester. Gedurende twee decennia kon hij op die manier zijn stempel drukken op het bouwbeleid van de stad. Zijn grootste verdienste als stadsarchitect is zijn inzet voor het behoud van waardevol patrimonium in privaat bezit. Dankzij hem werden vele pittoreske ‘kunstgevels’ uit verschillende perioden en in verschillende stijlen in het Mechelse straatbeeld bewaard en gerestaureerd.

Penseelprinses zoekt man“Vrouwen aan de haard.” Ook nu nog zijn er mensen die vinden dat vrouwen beter thuis voor de kinderen zorgen. Hun man zal het geld wel verdienen. Tijdens de negentiende eeuw is dit de realiteit voor meisjes van adel en rijke burgerij. Dan moest je er wel eerst voor zorgen dat een rijke man van aanzien je wou versieren. Het hielp als je knap, rijk en van adel was. Bovendien was je nog aantrekkelijker als je een talent had voor kunst. Dus werd er massaal getekend en geschilderd.Twee eeuwen geleden was er een strikte scheiding tussen mannen en vrouwen.

Wat met plastische opvoeding binnen integrale opdrachten?Stel dat u wordt gevraagd om een les beeldende expressie (als onderdeel van het vak integrale opdrachten) te geven aan leerlingen van de tweede en derde graad. Meer dan waarschijnlijk weet u niet wat zo’n les inhoudt. Veel leerkrachten delen dat probleem met u.

Voorbij het spiegeltje aan de wand…In onze hedendaagse maatschappij zijn spiegels frequent voorkomende gebruiksvoorwerpen, die bijna vanzelfsprekend overal aanwezig zijn. Winkels gebruiken reflecties als een handige manier ter visuele feedback over je nieuwe outfit. Autorijden is dankzij kunstig geïntegreerde spiegels een stuk veiliger en dankzij sneeuwwitjes’ kwaadaardige stiefmoeder weet zelfs het kleinste kind vandaag de dag waarvoor een spiegel zoal kan dienen.Toch blijkt de rol van de spiegel als object doorheen de tijd een evolutie te hebben doorgemaakt.

  Het relaas van de collectieve(n) revolutie Wat krijg je als je een stel creatieve, autonome, zelfzekere kunstenaars naast elkaar op een podium plaatst? Chaos, onenigheid, een clash van stijlen? Tientallen succesvolle theatercollectieven bewijzen het tegendeel. De collectieve manier van werken ontstond eind jaren zestig in de uithoeken van het Vlaamse theaterlandschap. Veertig jaar en vele verwezenlijkingen later is deze werkvorm van de periferie naar hartje centrum verhuisd. Een tocht die niet zonder slag of stoot verliep...

'Rechter Tie, dat ben ik.' Een Freudiaanse kijk op Robert van Gulik en zijn werk.Dit artikel tracht ons iets te leren over de psychoanalyse via het werk van de in 1910 geboren Nederlandse schrijver Dr. Robert van Gulik. Uit het uitgebreide oevre werden de rechter Tie romans gekozen daar ze ons een buitengewoon interessante kijk geven op van Guliks relatie tot de wet, de vader en het verlangen, de vrouw-moeder, dit zijnde twee kanten van dezelfde medaille, namelijk de verhouding tot het object van zijn verlangen.

- U bedoelt misschien theologie?  - Nee hoor, the-o-so-fie.  Een godsdienstpsychologische wind doorheen het Maeterlinckjaar"Helena Petrovna Blavatsky en de theosofie". Zo luidde het onderwerp van mijn masterproef. U wou ook spontaan bovenstaande vraag stellen? Wees niet ongerust, het klonk velen onbekend in de oren. Wanneer ik startte met mijn opzoekingswerk en de eerste boeken in de bibliotheek wou ontlenen, werd ik tot mijn verbazing zelfs naar de afdeling “esoterie en occultisme” verwezen.

 Van rebel tot modelIn mijn onderzoek ga ik na wat er kenmerkend is voor werken die door artiesten op oudere leeftijd worden gemaakt. De focus ligt op de zogenaamde maturiteitswerken van podiumkunstenaars die aanvankelijk werden aanzien als rebel, maar zich doorheen de jaren hebben opgewerkt tot rolmodellen binnen hun sector. Ik koos voor drie artiesten uit complementaire subdisciplines van de podiumsector: een choreografe, een theatermaker en een toneelschrijver. De Duitse choreografe Pina Bausch ontwikkelde het Tanztheater, een mengvorm van dans en theater.

 Schauvliegje, onbeschreven blad of gewoon een goede beleidsminister?Joke Schauvliege is niet geschikt als Vlaams minister van Cultuur of ze is enkel en alleen geschikt als ze erin slaagt hard te studeren en een deskundig kabinet rond zich te verzamelen. Dat is de boodschap van meeste artikels die verschenen in de Vlaamse geschreven kwaliteitspers naar aanleiding van Schauvlieges aanstelling als minister in 2009.

De kip en de zebra: zoek het verschilDe Belgische hedendaagse geëngageerde kunstenaar Koen Vanmechelen omschrijft zijn Cosmopolitan Chicken Project als een metafoor voor onze samenleving. Het kruisen van nationale raskippen tot een kosmopolitische kip zou iets over onze maatschappij vertellen. In artikels verbindt men zijn werk telkens met zwaar beladen maatschappelijke onderwerpen, zoals de multiculturele samenleving, zonder dit echter grondig uit te diepen. Nieuwsgierigheid was dan ook de start van mijn onderzoek. Interviews met Vanmechelen vormde mijn vertrekpunt.

Scriptie: De conservatieproblematieken bij schilderijen met fluorescerende verflagen
In de moderne kunst zien we dat de kunstenaar losbreekt van de traditionele technieken.  Hij gaat o.a. gebruik maken van nieuwe materialen (spons, polyester, zand,..). Dit brengt op vlak van (preventieve) conservatie veel nieuwe problemen met zich mee. Elk nieuw materiaal moet individueel onderzocht worden opdat de eigenlijke bedoeling van de kunstenaar op lange termijn kan behouden worden.

 
Aan (draai)tafel!
-
Stijn Lauwers las
“Onderzoek en aanzet naar de volwaardige erkenning en ondersteuning van dj’s en producers in Vlaanderen.”
-
Lieven Van Keer – Laureaat Popthesisprijs 2007
Universiteit Antwerpen – ManaMa Cultuurmanagement
Promotor: Prof. Dr. P.

Acteur (m/v) met talent                                
Lien Van Steendam
 
Werk, en de vreugde komt vanzelf. Boerenwijsheid, maar dan uit de mond van Goethe, het kunstenaarsideaal zelve. Of hoe werk een basisbehoefte is. Een job waarmee we ‘onze boterham verdienen’ en waarin we ons ei kwijt kunnen. Omdat we ons zonder wat minder mens voelen. Jammer van die economische wetten en andere bezwaren die arbeid liefst in geld uitdrukken en de ene job daarbij al wat meer waarderen dan de andere. Of: hoe die basisbehoefte niet bij iedereen gemakkelijk wordt ingevuld.

 Marian Verstraeten, drager van een cultuur
Geschiedenis is een veelvoud aan paden waarop we worden geleid door ‘compagnons de route’. Deze ‘reisleiders’ zijn de historische bronnen, verhalen of figuren die ons langs gebeurtenissen loodsen en ons helpen ze in het juiste licht te zien – of alleszins in een nieuw licht. De kunstgeschiedenis, en bij uitbreiding de cultuurgeschiedenis, in Vlaanderen volgt al decennia dezelfde afgetreden paden: zij laat zich gidsen door steeds dezelfde protagonisten en ideeën om een welbekend verhaal te reproduceren. Deze historische wandeling is reducerend.

 
Transparant beton: gluren bij de buren
 
Iedereen gluurt wel eens stiekem binnen bij de buren. We hebben allen die ongecontroleerde nieuwsgierigheid om te willen weten wat er gaande is achter gesloten deuren. Met lichtdoorschijnend beton hoef je die nieuwsgierigheid niet langer te bedwingen. De silhouet en kleur van een voorwerp of persoon achter deze muur zijn zichtbaar.
 
Doorheen een betonnen muur kijken, het klinkt science fictionachtig. Enkel Superman heeft de kracht om doorheen muren te zien.

Niet toevallig: Pedro Ángel Palou
 
Literatuur in Mexico? Wordt er daar iets geschreven waarvan het de moeite loont erover te schrijven? En zoja, wie zit er op zo’n analyse te wachten? U zal begrijpen dat deze vragen onvermijdelijk elke literatuurwetenschapper teisteren. En toch loont het de moeite. Literatuur is immers meer dan letters en grammatica of holle woorden en constructies. Het is een manier om van de wereld een verhaal te maken. Daarom zouden de vragen veel eerder als volgt moeten luiden: Waarom schrijft iemand een boek?

 
De macht van het beleid op de sociaal-artistieke praktijk?
 
Taal. Hét instrument dat ons toelaat uitgebreid te communiceren. Erg handig, maar taal blijkt wel een moeilijk hanteerbaar instrument. Hoe kunnen we immers een begrip werkelijk vatten, wanneer iedereen zijn eigen interpretatie geeft aan de begrippen die we zo vanzelfsprekend gebruiken?
 
Zo ook wordt het begrip ‘sociaal-artistiek werk’ heel uiteenlopend geïnterpreteerd, en zelfs gedefinieerd. Dat maakt het moeilijk om over het begrip te spreken. Gaat het nu in weze over het sociale of over het artistieke?

                                                                                                        Lina Helsen
Voorbij de vetzakkerij
Het controversiële oeuvre van Paul McCarthy anders bekeken
 
Op een gruwelijke manier nemen de opzichtige piraten de macht over in het dorp. Een piratenknecht hakt zonder geweten een been af van een dorpsbewoner. Het bloed gutst eruit en spat op de camera; de wonde is haast tastbaar. De vrouwen worden vastgebonden en ruw verkracht. Vloeistoffen spuiten doorheen de ruimte op de gewelddoeners en hun slachtoffers.

 
Eveline Simpelaere & Ruuth Oosterlijnck
 
Nieuwe tonen op de ladder?
Een studie naar een meer prominente plaats voor muziek in het Vlaamse basisonderwijs
 
Sinds enkele jaren kunnen we in Vlaanderen niet langer omheen de groeiende belangstelling voor kunst en cultuur in het onderwijs. Niet alleen op beleidsniveau werden reeds tal van charmeoffensieven gelanceerd om de kunsten meer prominent aan bod te laten komen, ook binnen de academische wereld werd dit actuele onderwerp vanuit diverse invalshoeken belicht.

In onze samenleving worden we overspoeld door een massa beelden die alle onder hun broze huid van uiterlijke schijn zeer veel zeggen over onze eigen culturele waarden en normen. Elk beeld is, gewild of ongewild, een reflectie van de houding van zijn maker tegenover de zich omringende wereld. Wanneer deze beelden gaan over dingen die ons eigen zijn dan begeven we ons op relatief veilige paden, in die zin dat we enkel een weergave bieden van hetgeen ons bekend is.

 
Het sublieme schouwspel van de praaltrein in de Oostenrijkse Nederlanden
 
 
Het feestgedruis dat plaatsvond in de achttiende eeuw bij jubileavieringen verschilt nauwelijks van huidige festiviteiten tijdens carnavalsstoeten, de alsmaar populairder wordende ‘Love Parades’ of de lokale processies; waarbij de mensen vluchten in een fantasiewereld bij het aanschouwen van de voorbijtrekkende stoet en hun tegoed doen aan al het lekkers wat de lokale handelaren verkopen.
 
Bij sommige handelaren konden boekjes of libretto’s worden gekocht, die de toeschouwers uitleg verschaften over de voorbi