Scriptiebank overzicht

 Vermoeiingsgedrag van selectief lasergesmolten onderdelen in de luchtvaart.Heb jij je ook al eens afgevraagd waarom vliegtuigen zoals een Boeing 737 of een Airbus A320, die jaarlijks miljoenen kilometers afleggen, niet plotseling uit de lucht kunnen vallen? Het wordt misschien nog akeliger als je weet dat in elk vliegtuig kleine scheuren aanwezig zijn en dat die scheuren zelfs groter worden tijdens elke vlucht.

 
COMPUTERZOEKTOCHT NAAR EEN WAARDIG ALTERNATIEF VOOR STAAL
 
De Burj Khalifa is sinds 21 juli 2007 het hoogste gebouw ter wereld. Voor de constructie van de 828 meter hoge wolkenkrabber uit Dubai was maar liefst 31 400 ton staal nodig. Daarmee lijkt de limiet van het materiaal echter bereikt te zijn. Doordat zo'n groot volume nodig is, is de bouw van nog hogere torens niet meer rendabel. De plaats die door het staal ingenomen wordt, kan immers niet benut worden voor andere doeleinden.

Computational Fluid Dynamics, kortweg CFD,  is een tak binnen de ingenieurswetenschappen die het gedrag van vloeistoffen of gassen in beweging bestudeert. Een en ander is gebaseerd op ingewikkelde vergelijkingen (“partiële differentiaalvergelijkingen” voor de liefhebbers) die al in het begin van de negentiende eeuw werden opgesteld door de Fransman Navier en de Brit Stokes. Het probleem stelt zich echter dat deze vergelijkingen in de meeste situaties geen analytisch berekenbare oplossingen hebben.

Bij het bepalen van een herbestemming en het uitvoeren van soms ingrijpende en noodzakelijke restauratiewerken aan “grote volumineuze monumenten” (zoals o.a. theatergebouwen, feestzalen, kerken, musea e.a.) is het hoofdstuk verwarming in de meeste gevallen een niet evident op te lossen vraagstuk.
 
Bijna alle oude monumentale gebouwen zijn qua constructie, met hun typische bouwfysische eigenschappen, totaal verschillend van de hedendaagse bouwconcepten.

                                                                       
Kwantummechanica en chemie: een perfect huwelijk

De fascinerende wereld van atomen en moleculen, de wereld van elektronen en
atoomkernen is in het dagelijks leven volledig onttrokken aan het menselijk oog. Doch zijn wetenschappers van oudsher op zoek naar de aard van de materie op deze schaal, die van de grootteorde van de Angström Ǻ ( 10−10 m) is, en de mogelijkheid om haar gedrag te rationaliseren en te voorspellen.
Op het einde van de 19de eeuw werd de fysica als afgewerkt beschouwd.

Redoxreacties bekeken vanuit een kwantumchemisch standpunt
 
Scheikundigen zijn gevoelig voor atomen en moleculen die op opgebouwd zijn uit protonen, neutronen en elektronen. De kleinste deeltjes die ons omringen, voor het oog niet zichtbaar maar steeds aanwezig, oefenen een bijzondere aantrekkingskracht uit op deze wetenschappers. Lange tijd werd er gezocht naar methoden die in staat waren om het gedrag van deze mengelmoes van protonen, neutronen en elektronen te verklaren.

Op films en foto's uit de oude doos zie je ze geregeld : fietsen met een reusachtig voorwiel en een in verhouding minuscuul wiel achteraan. Hun naam was al even buitenaards als hun uitzicht : "vélocipède". Een andere bijzonderheid van deze vehikels was hun aandrijving : de pedalen stonden vooraan en de bestuurder - de velocipedist - zat rechtop in het zadel. Volgens Diana Louwette en Isabel Aerts, laatstejaars ingenieur Elektromechanica, hadden de constructeurs van toen het zeker niet slecht bekeken.