Scriptiebank overzicht

Voor elke individu is het belangrijk om “erbij te kunnen horen” in de samenleving, in de maatschappij. Om zich volwaardig te voelen en eenzaamheid en isolement tegen te werken is participatie belangrijk. Vandaar mijn onderzoek naar (cultuur)participatie bij de anderstalige nieuwkomers

Haalbaarheid van een sociaal statuut voor sekswerkers. Kan de prostitué(e) ressorteren onder de bestaande sociale statuten als werknemer of zelfstandige?

De rol van burgerbewegingen in het vormen van een stedenbouwkundige langetermijnvisie voor de stad Antwerpen. Een historische achtergrond en stedenbouwkundige analyse van het Oosterweelverhaal. Een bloemlezing van het stadsactivisme.

In deze masterproef worden enkele ideeën en conceptuele kaders verkend om een ethisch beleid en morele zorg in woon-zorgcentra uit te tekenen. Uitgaande van specifieke politieke ontwikkelingen en praktijkervaringen, komen fundamentele vragen naar voor. Welke ideeën kunnen goeddeels worden gedeeld? Hoe kunnen we een degelijke maar flexibele leidraad ontwikkelen binnen een seculiere ethiek, met respect voor spiritualiteit en allerlei religieuze en andere overtuigingen? Enkele aanwijzingen worden opgespoord in verschillende disciplines: zorgethiek, bio-ethiek, filosofie, psychologie, narratieve gerontologie en menswetenschappen in het algemeen. Het resultaat kan worden beschouwd als een verder te schrijven verhaal, vriendelijk verzoekend om deel te nemen.

In deze scriptie wordt de problematiek van verweesde werken besproken. Is de oplossing die Europa voorstelt voldoende. Een tweede luik behandeld te terminologie van het domein verweesde werken en met uitbreiding het autersrecht.

Een interactieve rondleiding peilt naar de effecten van een Taalpunt Nederlands op de taalvaardigheden en leesmotivatie van anderstalige adolescenten.

Deze scriptie onderzoekt de aan- of afwezigheid van jeugdjournaals in verschillende Europese landen. De gevonden jeugdjournaals worden met elkaar vergeleken om gelijkenissen en verschillen in kaart te brengen.

Het onzichtbare huis vertelt het verhaal van Patrice, een ex-dakloze man, die door dit project eindelijk weer een eigen huisje krijgt. Door zijn levensloop te analyseren en deze tot 'the circle of life' om te vormen, krijgen we twaalf opeenvolgende ruimtes die zijn levenscyclus voorstellen. In de kern van het gebouw wordt zijn droom gerealiseerd.

Gekoppeld rijden kan voor transportbedrijven besparingen opleveren tot 5%. Deze scriptie beschrijft ondermeer experimenten op zowel artificiële en reële data met behulp van een oplossingsheuristiek die dit aantonen.

Onderzoek naar ankerpunten voor een formeel beleid inzake maatschappelijk vastgoed in Aalst op basis van enquête, vergelijkende studie met Nederland, interviews en case studies.

Onder invloed van neoliberalisme worden regio's steeds meer autonomoom. Deze ontwikkeling geeft aanzet tot het ontpoppen van steeds meer burgerbewegingen. Het Oosterweeldossier, als casestudy, blijkt voort te komen uit het botsen van de belangen van twee verschillende schalen, wat in de theorie wordt beschreven als het nieuwe stedelijk vraagstuk na Castells.

In België worden we af en toe geconfronteerd met levensdelicten. Hierbij gaat onze aandacht steeds uit naar de nabestaanden van het slachtoffer. Maar wat met de familie van de dader?

In mijn scriptie onderzocht ik de diversiteit binnen het publiek in de cultuursector. Ik focuste me voornamelijk op nieuwkomers van Arabische en Afrikaanse origine. Hiervoor heb ik als casussen volgende cultuurhuizen van naderbij bestudeerd: het Kaaitheater en het Kunstenfestivaldesarts.

In dit onderzoek werd artikel 60 op mesoniveau, binnen het OCMW van Aalst, onderzocht. Dit met als doel een zo duidelijk mogelijk beeld te krijgen over hoe deze tewerkstelling loopt en waar er eventueel marge is voor verbetering.

Mijn onderzoeksopzet bestond enerzijds uit een interview met de beleidsmensen, met de ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor deze sociale tewerkstelling. Anderzijds uit een focusgesprek met ervaringsdeskundigen, met mensen die of een sociale tewerkstelling positief hebben beëindigd of nog steeds aan het werk zijn als artikel 60.

Aan de hand van mijn ervaring en mijn onderzoeksopzet heb ik mijn veranderingsdoelen opgemaakt. Gezien de ervaringsdeskundigen artikel 60 als een positieve ervaring beschouwden denk ik dat men eerst en vooral moet proberen meer tewerkstelling plaatsen te creëren. Meer plaatsen geeft ook meer kansen dus meer kwetsbare mensen die men zo kan helpen naar werkervaring of zelfs naar een doorstroom naar de reguliere arbeidsmarkt. Hiervoor zal de begeleiding anders moeten worden aangepakt en zal ook de bijhorende subsidiëring moeten herbekeken worden. Zowel op mesoniveau binnen het OCMW te Aalst als op macroniveau en dus op Vlaams, gezien dit recent is overgeheveld van Federaal naar Vlaams.

Een tweede veranderingsdoel, wat ik zou willen gerealiseerd zien, is het verbeteren van de sfeer op de werkvloer ten opzichte van de mensen in artikel 60. Het welbevinden op het werk draagt volgens mij ook bij naar enerzijds je goed voelen in je vel maar anderzijds ook het goed presteren op het werk zelf. Voor mensen in sociale tewerkstelling denk ik dat de motivatie om op zoek te gaan naar een job na artikel 60 groter zal zijn als men een positieve ervaring heeft mogen ervaren.

Ook na begeleiding moet volgens mij beter. In het focusgesprek gaf elke deelnemer aan dat men in het spreekwoordelijke zwarte gat valt na artikel 60. Ook hier zouden we door in te zetten op betere, intensievere begeleiding, de doorstroom naar de reguliere markt kunnen bevorderen.

Ik ben dit eerst en vooral juridisch gaan bekijken, wetgeving versus toepassingen die men hanteert in het OCMW te Aalst. Daaruit bleek onder andere dat een flexibel werktraject, bijvoorbeeld deeltijds werken, wettelijk wel kan. Iets wat mogelijk zou moeten zijn voor iedereen in deze hectische maatschappij, zeker voor kwetsbare mensen die geen (groot) sociaal opvangnet hebben. Ook het loon voor de artikels 60 bepaalt men zelf als OCMW. Naar privé werkgevers toe factureert men 740 euro, openbare instanties die mensen tewerk stelt in artikel 60 betalen niets. Ook het feit dat men enkel leefloon gerechtigden in artikel 60 toelaat, is specifiek voor Aalst en zou dus ook anders kunnen. Er is dus een duidelijk verschil tussen wat er wetmatig mag en wat er in Aalst wordt toegepast. De reden hiervoor ligt meestal bij de subsidiëring die men hiervoor krijgt.

In een tweede invalshoek heb ik de psychosociale bril opgezet. Daar bleek, door de analyse van verschillende theorieën met betrekking tot het welbevinden en het hebben van een job, dat er wel effectief gevolgen kunnen zijn door het al dan niet hebben van een job. Zeker naar kwetsbare mensen toe moeten we hiermee rekening houden, zij hebben misschien bepaalde werkattitudes niet meegekregen van thuis. Doordat ze niet aan het werk zijn, worden ze uitgesloten uit de maatschappij. Men verliest zijn status en heeft niet het gevoel ergens bij te horen, ergens deel vanuit te maken. Aan het werk zijn zal hen dus empoweren, zal hun psychosociaal welzijn erop verbeteren.

Een laatste invalshoek is de hulpverlening. Doordat onze maatschappij volop in transitie is, dient de hulpverlening herbekeken te worden. Sleutelwoord bij hulpverlening is empoweren. Niet enkel doen wat wetmatig moet maar mensen helpen hun doelen te laten stellen en deze te verwezenlijken. De houding van de hulpverlener moet op voet van gelijkwaardigheid zijn en met een onvoorwaardelijke positieve houding ten opzichte van de cliënt met als doel zijn eigenwaarde te versterken.

Ik breng aan de hand van mijn onderzoeksopzet en theoretische staving vijf veranderingsstrategieën naar voor. Eerst en vooral moet artikel 60 voor iedereen kunnen en niet enkel voor mensen met een leefloon. Zo sluiten we mensen uit die ook zouden geholpen zijn door op deze manier aan het werk te kunnen. Ik denk bijvoorbeeld van een vrouw op leeftijd die van haar man is gescheiden en jaren voor de kinderen heeft gezorgd. Iemand van een iets oudere leeftijd, met een ‘black hole’ in haar CV van enkele jaren, zal niet makkelijk werk vinden.

Een tweede veranderingsstrategie is de mogelijkheid naar een flexibeler traject. Zeker nu we langer zullen moeten werken, is dit geen overbodige luxe. Zoals we ook in Finland zien, werkt zo’n systeem. Meer en meer mensen nemen ook hier ouderschapsverlof, tijdskrediet of loopbaanonderbreking om voor hun gezin of voor zichzelf te kunnen zorgen. Ook en zelfs vooral kwetsbare mensen die weinig of geen ervaring hebben en vaak niet beschikken over een sociaal opvangnet, zouden dit dus zeker moeten kunnen doen. Meer mensen zullen slagen in hun te presteren dagen in de opgegeven referteperiode en mensen gaan ook meer gemotiveerd zijn aan het werk te blijven in deze drukke geluksmaatschpapij.

Een derde strategie is de begeleiding van de mensen op de werkvloer die met mensen in artikel 60 moeten werken. Het stigmatiseren van deze groep tegen gaan door preventief de mensen op de werkvloer zelf grondig te informeren en hen te duiden wat de intentie is. Zo kunnen we taboes en vooroordelen wegwerken en eventuele pesterijen voorkomen. Een ‘workbuddy’, een gezinswetenschapper die niet alleen de mensen in sociale tewerkstelling maar ook de collega’s hierin begeleidt.

Een vierde strategie is het herbekijken van de kosten die men factureert aan privé firma’s. Zij krijgen een factuur van 740 euro per maand voor een werknemer, openbare instanties en vzw’s niet. Men hanteert dit omdat dit de kost is die het OCMW zelf zou moeten bijleggen, die men dus niet krijgt via subsidieringen. Op macroniveau zouden we dus moeten inzetten in het herbekijken van deze subsidieringen om deze gelijk te stellen. Maar ook OCMW Aalst zou zelf de beslissing kunnen nemen dit niet als grondvoorwaarde te hanteren. Zo creëren we meer tewerkstellingsplaatsen en vergroten we ook de doorstroom.

Een laatste voorstel naar verandering is de betere (na)begeleiding. Mensen in de laatste weken goed toeleiden naar het einde van hun tewerkstelling en al klaarstomen naar solliciteren op de reguliere arbeidsmarkt. Ook een betere samenwerking met onder andere VDAB is opportuun zijn. Ook hier is een rol weggelegd die perfect zou zijn voor een gezinswetenschapper.

Referentielijst:

Adriaens, C. L. (2013). Praktisch handboek voor OCMW-recht. 612 Loopbaan met zorg. (2015). Betekenis van werk. Betekenis van werk.

Tine Van Regenmortel, K. H. (2013. Het concept ‘empowerende academische werkplaats’. Een innovatieve vorm van samenwerken aan werkzame kennis. Tijdschrift voor Welzijnswerk, 36-48 Van Regenmortel, S. (2015, april). Sociaal werk moet anders in de nieuwe samenleving. Entry-media

Vlieger, S. D. (2008, Juni). Schuld en schaamte: een vergelijkende studie tussen werkenden en werklozen. Gent: Universiteit Gent.

Vries, S. D. (2010). Basismethodiek psychosociale hulpverlening. In S. D. Vries, Basismethodiek psychosociale hulpverlening (p. 425). Hoten, Nederland: Bohn Stafleu van Loghum.

Deze masterproef is een verkennend onderzoek naar hoe de relaties tussen verschillende bouwpartners in België is ontstaan, hoe ze momenteel worden ervaren en toegepast en hoe dit, in functie van wijzigende inzichten en reglementeringen in de toekomst zou kunnen evolueren. Enkele rechtszaken en wetsvoorstellen tonen immers aan dat de huidige situatie in België in dit verband op een aantal vlakken mank loopt.

LIFTUP/LIFTOFF VORMINGSPLATFORMUit noodzaak nadenken over een nieuwe publieke plek in de stad.Het grote probleem van Europa tijdens deze vluchtelingencrisis, is dat ieder land in de EU zijn eigen asielbeleid heeft. Er is geen unaniem akkoord over de kwestie en dat zorgt voor knelpunten. Sommige landen zetten zware grenscontroles in, ondanks het Shengen-akkoord van 1993 dat vrij verkeer van personen in Europa toelaat.

Tolken in 3D: kan het?Wie zijn ze? Wat doen ze? Wat drijft hen?Reeds in 1945 was hun aanwezigheid tijdens de Neurenberg-processen van onschatbare waarde en ook in de geglobaliseerde wereld van vandaag zijn ze een onmisbare schakel: tolken zijn de bruggenbouwers tussen mensen die elkaars taal en cultuur niet kennen.Een Europese top, een vakbondsvergadering of een consultatie bij de huisarts? Een tolk is van vele markten thuis.

De tram als ruimtelijke en economische ontwikkelaar?Het verkeer op de ring rond Antwerpen staat vaak stil. De oorzaken zijn talrijk, de symptomen hardnekkig en het lijkt er niet onmiddellijk op dat de files op korte termijn zullen verdwijnen. Niet enkel in Antwerpen, maar ook in de rest van Vlaanderen zijn files en toenemende verkeersonveiligheid al langer dan vandaag een enorme uitdaging waartegen allerlei grote masterplannen ontwikkeld werden. Ook in Antwerpen kregen alternatieven voor de auto zoals nieuwe tramverbindingen en fietsinfrastructuur duidelijk een plaats.

Veel blabla, weinig vroemvroem? Van verkiezingsprogramma tot beleidsnota inzake mobiliteit in Vlaanderen.Laten we dit blogartikel beginnen met een flinke, maar empirisch sterk gefundeerde assumptie. Ik veronderstel dat ik niet de enige ben die tijdens familiefeesten een hele avond de mening van nonkels, tantes en grootouders moet doorworstelen. Ik veronderstel dat ook jouw familieleden stuk voor stuk, zo gauw ze een biertje op hebben, expert zijn in het wegtoveren van file, in het runnen van een railgebonden overheidsbedrijf of in het besturen van een land.

Gaza Camp: de ondenkbare integratieMozaïekgevels, rapmuziek, bruisende winkelstraten en vrijdagnamiddagpicknickjes in het bos. Het zijn zaken die u waarschijnlijk niet meteen met een vluchtelingenkamp associeert. Nochtans zou het goed zijn, als u dat af en toe wel deed.Gaza Camp is één van de dertien Palestijnse vluchtelingenkampen in Jordanië. Het kamp werd in 1968 opgericht op een heuvelachtig terrein vlakbij de stad Jerash - bekend om zijn Romeinse ruïnes - en het prachtige Dibbeen natuurreservaat.

Dirty AntwerpA transition to a more qualitative way of life is made possible by technological solutions and behavioural changes, but an effective change is possible only if they are led by a transformation of the physical characteristics of the city through urban design (Frey, 1999).Zoals Hildebrand Frey schrijft in ‘Designing the city: towards a more sustainable form’ (1999) kan de overgang naar een meer kwalitatieve manier van leven mogelijk gemaakt worden door technologie, verandering van gedrag, maar voornamelijk door het ontwerpen van onze stedelijke omgeving.

Cyberpesten en het strafrechtOp 13 december 2012 staat er een artikel in Het Laatste Nieuws over een meisje van 16 jaar uit Florida, Jessica Laney, dat zelfmoord pleegde nadat ze verschillende haatberichten via de website ask.fm kreeg toegestuurd.Dit is slechts één voorbeeld van een geval van cyberpesten. Het is een fenomeen dat zich over heel de wereld voordoet.

Ode aan het experimentDe ‘Choreographic Objects’ van William ForsytheDoor Luce Moelans Soms wanneer ik doorheen de stad wandel, voel ik een plotse opwelling om een radslag te doen. Of om al fietsend in grote slalombewegingen een heuvel af te dalen. Maar wat zullen mensen denken: zullen ze me aanstaren, of naar me wijzen in afkeuring? Misschien zal ik zelfs een berisping krijgen van de stadswachters. Wanneer we ons doorheen de stedelijke ruimte verplaatsen, doen we dat allemaal volgens min of meer dezelfde normen en regels; een massa in conformiteit.

Dan toch geen heer in het verkeer?Studie naar agressief rijgedrag van mannen.Agressief rijgedrag is een actueel probleem met een grote impact op de verkeersveiligheid. Boosheid tijdens het rijden en agressief rijgedrag blijken een vaak voorkomend fenomeen te zijn. Het thema krijgt hierdoor de laatste jaren veel aandacht van de media en van onderzoekers.  Stel, je rijdt 50 km/u binnen de bebouwde kom. Perfect volgens de regels dus. Plots komt er een bestuurder achter je opdagen die liever wat sneller rijdt, maar je niet voorbij kan rijden.

“Vrijheid of Dood!” De herinnering aan de Geuzen in negentiende-eeuws BelgiëNa de onafhankelijkheid van 1830 voelde de nieuwe natiestaat België de nood zichzelf ten opzichte van zowel inwoners als buitenwereld te legitimeren. Toneel vormde het ideale medium, terwijl de toegeëigende vaderlandse geschiedenis de stof leverde.In de ogen van Vlaamse letterkundigen was België een samenvoeging van twee taalkundige en culturele sferen. Door het Vlaamse element extra in de verf te zetten, onderscheidde het Belgenland zich van het “Hollandse” Nederland en Franse invloed.

Een speeltuin voor iedereenOp daguitstap met een inclusieve jeugdbeweging, zowel voor kinderen met een beperking als voor kinderen zonder beperking, wil de leiding graag met de kinderen even in een speeltuin spelen. De meeste kinderen vinden al snel hun weg in de speeltuin maar enkele kinderen blijven staan.

De gerechtstolk: neutrale vertaalmachine of actieve gesprekspartner?Drugskoerier vrijgelaten door gebrek aan tolk, meldt de Redactie. Tolkentekort kwelt rechtbanken, kopt de Standaard. Gerechtstolken en –vertalers eisen eenvormig statuut, voegt de Morgen daaraan toe. Zelden kregen gerechtstolken zoveel media-aandacht als tijdens de eerste maanden van 2014.Het klopt, rechtbanken hebben te kampen met een schrijnend gebrek aan gerechtstolken.

Digitale computers zijn in staat om informatie sneller en op grotere schaal te verwerken dan mensen. Tijdens de Amerikaanse verkiezingen in 2012 speelde de analyse van persoonsinformatie een belangrijke rol voor het modelleren van kiezersgedrag. Dankzij deze modellen waren partijen in staat om zwevende kiezers te identificeren. Dit werk richt zich op een vergelijkbaar doel waarbij we publieke informatie van het sociale netwerk Twitter verzamelden over gebruikers in Vlaanderen.

 Fraude binnen de Vlaamse Overheid1 InleidingFraude, niet meteen een begrip waarmee men als organisatie graag wenst geconfronteerd en/of geassocieerd te worden. Maar hoe kan een organisatie zich nu precies wapenen tegen het risico op fraude? Wat zet mensen ertoe aan om fraude te plegen? Wat zijn de meest voorkomende vormen van fraude? Hoe reageren organisaties op en communiceren ze over de binnen hun organisatie gedetecteerde fraudegevallen?

Strafrecht in de kasselrij Ieper in de 18e eeuw Op 22 april 1759 wurgt landloper François Cneudde op brutale wijze de eenenvijftigjarige vrouw Joanna Ovijn met haar eigen halsdoek, vervolgens kleedt hij haar volledig uit en steekt hij al haar kleren en bezittingen in zijn plunjezak. ‘In sijne ommenschelieke vreetheijt’ steekt hij haar lijk meerdere keren door met een mesje, snijdt daarna haar buik open en haalt haar darmen en ingewanden uit.