Scriptiebank overzicht

Sociale netwerken. Een zaak van levens(be)lang
 
Sociale netwerken. Niet alleen zijn ze belangrijk voor ieders leven en ondersteunen ze op vele vlakken de behoeften van een persoon. Ook gaan deze relaties het hele leven lang door en moeten ze onderhouden worden. Voor personen zonder een beperking of handicap is dit niet altijd vanzelfsprekend. Hoe is dit dan voor personen met een meervoudige beperking?
 
Een belangrijke leidraad in het ondersteunen van personen met beperkingen is Quality of life (Shalock, 2004, p.4) , de kwaliteit van iemand zijn leven.

We leven in een meritocratie waarin steeds hogere eisen aan kinderen en volwassenen worden gesteld.  We worden tevens geconfronteerd met een toenemend aantal echtscheidingen, depressies, persoonlijkheidsstoornissen, ADHD- diagnoses enz… ADHD wordt bovendien getypeerd als een neurologische aandoening waarvoor medicatie ‘aangewezen’ is.  De resultante hiervan is dat de psychofarmaca een nooit geziene vlucht kent.  Rilatine, het vlaggenschip van de firma Novartis, Concerta, etc.

                                                          Caroline Masquillier
Sociologische blik achter de deuren van een psychiatrische inrichting van vroeger en nu
 
Het leven in een psychiatrische inrichting is voor velen taboe. Het is een onderwerp waar men liever niet over spreekt en waar weinigen echt iets over weten. De thesis van Caroline Masquillier probeert dit taboe te doorbreken door een verrijkende en oprechte blik te werpen achter de veelal letterlijk en figuurlijk gesloten deuren van de psychiatrie.

Guatemala in beweging, Sherborne Development Movement met de oudste kleuters
Rollen, kruipen, lopen, hinkelen,… Er bestaan wel tientallen manieren om je voort te bewegen.  We kunnen met ons lichaam veel meer dan we zelf denken! Oefeningen alleen, per twee en soms zelfs met de hele groep! Elkaar eens lekker verwennen, samenwerken met je vriendjes, over en onder elkaar heen klauteren, … Het kan allemaal tijdens de bewegingssessies van V. Sherborne!
Misschien klinkt het bovenstaande stukje tekst u wel aanlokkelijk.

 
Onveiligheidsbeleving en slachtofferschap van geweld op school: taboe of realiteit?
Woensdag 16 september 2009, KTA Wemmel. Het staat nog vers in ieders geheugen gegrift… Bij een 17-jarige jongen slaan de stoppen door… Eerst verkrachte hij een 14-jarige schoolgenote, daarna probeerde hij haar te wurgen. Wanneer dit niet lukte, stak hij haar met een gebroken bierflesje en een schaar in de hals.
De media rapporteren steeds meer schokkende gebeurtenissen die handelen over leerlingengeweld uit binnen- en buitenland. Het fenomeen is niet meer uit onze maatschappij weg te denken.

 
Doven horen er weer bij dankzij het internet. Of toch niet?
‘Het internet heeft deuren geopend voor iedereen.’ Als u zelf goed hoort, ziet en geen andere noemenswaardige defecten vertoont, zal u die stelling vast en zeker beamen. Maar na tien diepte-interviews met dove internetgebruikers kan ik aantonen dat die these niet voor iedereen opgaat. Doven zijn niet sterk in teksten, ze gebaren zich een weg door hun stille levens. Daarom laat het tekstgebaseerde internet hen er niet helemaal bijhoren en bekijken doven de samenleving vooral vanaf de zijlijn.

                                                                 Ele Holvoet
OVER GEITEN EN UNIVERSITEITEN
 
Boeren in het zuiden steunen met eerlijke handel? Actie voeren tegen armoede? Energiezuinig leven om het klimaat te redden? U draagt geen geitenwollen sokken?
 
De samenleving verwacht nochtans dat hogeronderwijsinstellingen afgestudeerden afleveren die in staat zijn complexe mondiale vraagstukken op te lossen (ten Dam & Volman, 2007).

 
Vlaamse cultuurcentra en gemeenschapsvorming
Symbiose of paradox?
Debbie Van Laere
Inleiding
 
 
De oorsprong van deze scriptie ligt in de lancering van een decreet waar de cultuur- en gemeenschapscentra in Vlaanderen een nieuwe richting inslaan. Het decreet houdende het stimuleren van een kwalitatief en integraal lokaal cultuurbeleid (verder het decreet lokaal cultuurbeleid genoemd) werd door het Vlaamse Parlement goedgekeurd op 13 juli 2001 en hield een aantal fundamentele wijzigingen in. De belangrijkste wijziging is de opdracht van de cultuur- en gemeenschapscentra.

 
Communicatie en arbeidstevredenheid
Een kwantitatieve analyse van de rusthuizen regio Antwerpen Noord
 
                                                                                                                      door Daisy VANOPPEN
 
Communiceren, we doen het al ons hele leven. Toch kan er tijdens dit proces heel wat mis lopen. Misverstanden in de communicatie kunnen ontstaan in ons dagelijks leven, op de werkplek. Koeleman (2003) geeft aan dat een slechte interne communicatie oorzaak is van onvrede bij heel wat werknemers.

 
“Onder ons zijn er die niet werken en wij nodigen hen uit, in de naam van Jezus Christus, te gaan werken en zo hun eigen brood te eten.” 
 
De verwijzing naar Jezus verraadt dat dit een stuk uit de Bijbel is. Maar het zou  evenzeer een uittreksel uit een recente regeringsverklaring kunnen zijn.
‘Werken’ is blijkbaar van alle tijden. De plaats die arbeid inneemt in de samenleving is echter voortdurend in verandering. Al  lijkt het er op dat werken tweeduizend jaar geleden ook de enige mogelijkheid was om gewaardeerd te worden.

Op(k)rotten!
 
 
Zo luidt de niet mis te verstane titel van de scriptie van KDG-Hogeschool studente Leentje Vriesacker. Hiermee wil ze de aanpak van huisjesmelkers in de stad Antwerpen aan het licht brengen. Gedurende een stageperiode van vier maanden bij de woondienst van de stad Antwerpen is zij intensief bezig geweest met het kritisch bekijken van de aanpak van huisjesmelkers binnen de stad Antwerpen.
 
 
Iedereen heeft recht op wonen!
Wonen is een grondrecht en een niet te onderschatten levensdomein dat aan de basis ligt van een menswaardig leven.

Voor vele mensen zal de link tussen de opvang van nabestaanden en de politie niet onmiddellijk duidelijk zijn. Als je aan mensen vraagt welke associaties het woord politie bij hen oproept, krijg je vaak antwoorden in de trend van : ‘de politie regelt het verkeer’, ‘de politie lost misdaden op’, ‘de politie geeft boetes’, … Slechts een beperkt aantal mensen is er zich echter van bewust dat één van de taken van de politie ook het opvangen van nabestaanden is.

 
Van lotgenoten onder gelijken, naar kennismaking met vreemden
 
In bijna elk wetenschappelijk armoedeonderzoek vind je het terug: mensen in armoede hebben niet alleen erg weinig contacten, ze blijven daarenboven ook grotendeels beperkt tot die met hun lotgenoten. Mensen in armoede komen met andere woorden zelden in contact met mensen die niet in armoede leven, en als dat dan wel al eens voorvalt, voelen ze zich heel vaak door hen bekeken en beschimpt…
 
“… je krijgt dikwijls een stempel van die mensen.

In onze samenleving worden we overspoeld door een massa beelden die alle onder hun broze huid van uiterlijke schijn zeer veel zeggen over onze eigen culturele waarden en normen. Elk beeld is, gewild of ongewild, een reflectie van de houding van zijn maker tegenover de zich omringende wereld. Wanneer deze beelden gaan over dingen die ons eigen zijn dan begeven we ons op relatief veilige paden, in die zin dat we enkel een weergave bieden van hetgeen ons bekend is.

Tekenen met licht

Het eindwerk handelt over een sociaal-artistiek fotoproject, genaamd “Tekenen met licht”. Deze naam is afkomstig van de letterlijke betekenis van fotografie.

“Tekenen met licht” werd georganiseerd in opdracht van Open School te Mechelen. Dit is een centrum voor basiseducatie dat lesgeeft aan laaggeschoolde volwassenen. De opzet was om vakoverschrijdend te werken met zowel Nederlandstaligen als anderstaligen. Op die manier wordt het contact en de samenwerking tussen beide groepen bevorderd.

 
Waarom zou je je bezighouden met zoiets als het maken van kunst? Hebben je handen niets beters te doen? Maken je gedachten zo’n kronkels dat ze onmogelijk ten dienste kunnen staan van iets zinvollers?
 
Twee scenario’s vormen het uitgangspunt voor een antwoord. ’s Nachts, als de anderen naar bed zijn en er van de omringende ramen nog twee oplichten zit ik in de zetel, koptelefoon op, te luisteren naar muziek. Altijd klassiek: piano concerto’s, requiems, symfonieën, veel kamermuziek en de messias van Händel.

Het effect van de woonsituatie op de doodsattitudes van bejaarden
Soms wandel ik er voorbij en zie ze zitten. Ouderen voor het raam, voor de tv of achter een tas thee, voor zich uitstarend. Ik kan het me maar moeilijk voorstellen dat ik later in een bejaardentehuis mijn leven uitleef. Nochtans is de kans groot. Waar vroeger familieleden de zorg voor ouderen op zich namen, staat nu de samenleving in voor hun opvang. De oorzaken hiervoor zijn dat het gezin kleiner is, er steeds meer vrouwen participeren op de arbeidsmarkt, mensen verder uit elkaar wonen en de levensverwachting is toegenomen.

 


De tolk en de journalist: twee verwante werelden?

“Wat heb jij gestudeerd?” “Ik ben licentiaat vertaler en master tolk.” Die ene zin zorgt al voor heel wat verwarring. Dat die licentiaat gelijkwaardig is aan een master, dat weten de meeste mensen ondertussen wel. Maar waarom ik twee diploma’s nodig heb voor wat toch hetzelfde beroep is?

 
Een vertaler is geen tolk. Wat is een tolk dan wel? Eenvoudig gesteld iemand die een gesproken idee zo exact mogelijk overbrengt van de ene taal in de andere. (Diriker, 2003) Vertalen gebeurt dan weer schriftelijk.

Wat vinden kinderen uit kansarme gezinnen van gezinsondersteunende pleegzorg?



Gezinsondersteunende pleegzorg (GOP) werd vroeger private gezinsplaatsing genoemd. Het is een vorm van pleegzorg die het mogelijk maakt dat kinderen voor korte tijd in een ander gezin kunnen worden opgevangen wanneer de situatie thuis uit de hand dreigt te lopen. Kenmerkend is dat dit alleen gebeurt als de ouders hiermee instemmen. Zoals de naam al doet vermoeden, is het de bedoeling om gezinnen te ondersteunen in hun draagkracht.

Depressief door internet?

“Ik studeer nu geschiedenis aan de universiteit. Tweedekansonderwijs heeft mij, en ongetwijfeld vele anderen, een tweede kans aangereikt waarvan ik mijn verdere leven de vruchten zal dragen. Het was een keerpunt in mijn leven...” (Afgestudeerde TKO) De leerplichtwet schrijft voor dat Belgische jongeren tot hun achttiende moeten schoollopen. Zo wil de overheid ervoor zorgen dat niemand vroegtijdig de schoolbanken verlaat zonder een diploma op zak te hebben.

Arbeidszorg;  de structurele begeleiding
 
Arbeid is in onze Westerse samenleving meer dan essentieel. Je identiteit wordt voor een groot stuk bepaald door wat je doet. Wie niets doet, wordt vaak bekeken als niets. Werkloosheid heeft meerdere zware gevolgen op maatschappelijk niveau; marginalisering, individualisering, verlies aan koopkracht… Maar het grootste pijnpunt waar een kapitalistische maatschappij met een sterk onderbouwd sociaal zekerheidsstelsel mee te kampen krijgt, is zonder meer het structurele financieringsprobleem.

Tweedeverblijvers aan de Vlaamse kust: toeristen of inwoners?

Casestudie Oostduinkerke

Het tweedeverblijfstoerisme in Oostduinkerke bestaat voor 93% uit binnenlands tweedeverblijfstoerisme. Bijna 80% van de Belgen die er over een tweede verblijf beschikken zijn Vlamingen.
De reden waarom de ondervraagde respondenten een tweede verblijf kochten is ondermeer het zoeken naar een toevluchtsoord voor ontspanning en het loslaten van de dagelijkse zorgen. Tevens kan het gekocht worden als investering.

Een liefdevolle poot: gewezen hulphonden in zorgcentra
 
Marijke Thierens, Agro- en Biotechnologiestudente aan de Katholieke Hogeschool Sint Lieven te Sint Niklaas, werkte een onderzoek uit naar het inzetten van voormalige hulphonden in zorgcentra in Vlaanderen.

Synopsis scriptie PAB voor personen met een verstandelijke handicap

Sinds 2000 kunnen mensen met een handicap gebruik maken van een persoonlijke assistentiebudget of PAB. Hierdoor organiseren zij zelf hun ondersteuning en worden ze minder afhankelijk van de professionele hulpverleners in voorzieningen.
De geest van het PAB bestaat uit zelfbeschikking. De persoon met een handicap kiest zelf op welke domeinen van zijn leven hij ondersteuning nodig heeft. Hij kiest ook wie hem daarbij mag helpen, en de wijze waarop die assistentie uitgevoerd wordt.

Als een vis in een aquarium       
 
In december 2006 belandde een man met afasie in de cel en vervolgens in een gesloten asielcentrum omdat hij niet kon zeggen wie hij was. De politie beschouwde hem als een illegale Rus. Dit jammerlijke voorval illustreert dat afasie nog veel te weinig gekend is.
 
Afasie tast de mens aan in zijn meest authentieke functie. Immers, wat is er meer vanzelfsprekend dan ‘spreken’ en onze gedachten en gevoelens uiten in ‘woorden’. Men schat dat er in België meer dan 20.000 personen met afasie zijn.

 
Hoe hard ik ook probeer, mijn kind wil steeds meer en meer
Wat zeggen tv-programma’s zoals ‘De Supernanny’ en ‘Huis op stelten’ bij jou? Ooit al eens één van de vele opvoedingswinkels in jouw provincie binnen gestapt? Of herken je de vele discussies rond ‘hoe voed ik nu op een goede manier mijn kind op’?

Sekswerkers kunnen door middel van een verkort vaccinatieschema sneller beschermd worden tegen infectie met hepatitis B.

Stel dat u vanwege uw beroep een risico loopt op een infectieziekte met mogelijk ernstige gevolgen. Zou u dan niet zo snel mogelijk hiertegen beschermd willen worden?  Hepatitis B is een infectieziekte die in ons land  vooral wordt overgedragen via onbeschermd seksueel contact of intraveneus druggebruik.  Het risico om geïnfecteerd te worden door seksuele overdracht stijgt met het toenemend aantal seksuele partners.

Aanleiding voor deze scriptie is het debat over de continuïteit of verandering van de Turkse bondgenootschaprelatie met de Verenigde Staten (VS) na het einde van de Koude Oorlog. Met de val van het communisme in Oost-Europa in 1989 kwam de Koude Oorlog ten einde en veranderde de internationale politieke positie voor veel staten volledig. Tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie heerste tot voor kort een veelomvattend conflict met militaire dimensies, waarbij tal van andere landen betrokken raakten.

Hoe kunnen we het welzijn van varkens meten?

“De ontwikkeling van een dierenwelzijnsrisico-index voor vleesvarkens”
 
Inleiding
Op 1 mei 2006 waren er in Vlaanderen exact 6 294 904 varkens. In datzelfde jaar waren we in Vlaanderen met 6 078 600 inwoners [1]. Dit betekent dus dat er bijna evenveel varkens als mensen in het Vlaamse gewest leven. Deze varkens worden veelal gehuisvest in wat men noemt de intensieve veehouderij met zoveel mogelijk dieren op zo weinig mogelijk oppervlakte.