In mijn thesis analyseer ik de gammastraling van een selectie gammaflitsen, in de hoop turbulentiekenmerken terug te vinden die iets kunnen vertellen over het ontstaan van de gammastraling. Ik vergelijk de kenmerken ook voor verschillende types van gammaflitsen. Deze kenmerken heb ik inderdaad gevonden, maar niet voor alle gammaflitsen, zoals zeer heldere flitsen of de voorloperflits.

In mijn thesis werd onderzocht wat de detectielimiet is voor verschillende types supernovae met de geplande Einstein Telescope, gevoelig voor zwaartekrachtsgolven. Verder werd er onderzocht in hoeverre machine learning de verschillende eigenschappen van de supernovae kan achterhalen door te kijken naar hun zwaartekrachtsgolfsignaal. Er werd geconcludeerd dat er niet genoeg supernova modellen bestaan om machine learning op dit moment al toe te passen, maar dat als de training set wel groot genoeg is, dit wel mogelijk moet zijn.

Ik onderzoek eigenschappen van het Groenlandse ijs en maak een algoritme die simuleert hoe radiogolven hierin propageren. De werking van het ijs snappen is nodig om neutrinos gedetecteerd in dit ijs aan de hand van de detector RNO-G te kunnen analyseren.

Aan de hand van machine learning algoritmes wordt informatie gehaald uit gesimuleerde waarnemingen van zwaartekrachtsgolven afkomstig van supernovae. Het slagen hiervan bewijst dat het mogelijk is om de nodige zaken te leren uit een detectie, ook al kan er op voorhand geen exact passend model voor worden opgesteld.

Sterren van meer dan 8 zonsmassa’s drijven de evolutie van het universum en onze Melkweg. De evolutie van deze massieve sterren doorgronden is noodzakelijk willen we het heelal begrijpen, maar momenteel zijn er hierover nog vele vragen zonder antwoord. Deze thesis behandelt één cruciaal systeem van massieve sterren om de mysteries rond hun evolutie te helpen oplossen.

Het stoffige medium tussen de sterrenMinstens één derde van het sterlicht in sterrenstelsels wordt geabsorbeerd door interstellair stof. Om te achterhalen hoeveel stof er aanwezig is in een sterrenstelsel en hoe het verdeeld zit, stellen we gedetailleerde computermodellen op van deze systemen. Met deze modellen kunnen we eveneens een aantal voorspellingen doen over de lichtgevende eigenschappen van het stof.

It don't matter if you're black or white: massaoverdracht tussen sterrenHet is vrij bijzonder dat ons zonnestelsel maar één zon heeft en niet twee: ongeveer 70% van alle sterren in het heelal maakt deel uit van een systeem van twee sterren. Massaoverdracht van de ene ster in zo’n systeem naar de andere is een vaak voorkomend fenomeen.

Dubbelsterren op dieet


Een dubbelster is een astronomisch systeem waarin twee (of meer) sterren aan elkaar gebonden zijn door de zwaartekracht, en dus rond een gemeenschappelijk massacentrum roteren. Dit lijkt op het eerste gezicht een weinig voorkomende situatie, maar recent onderzoek wijst erop dat een kwart tot de helft van alle sterren deel uitmaken van een meervoudig systeem. Indien de planeet Jupiter 75 keer zwaarder geweest zou zijn, was deze eveneens tot ster geëvolueerd en leefden wij dus ook in een dubbelstersysteem.

Hoe kleiner het deeltje...
 
De nachtelijke hemel biedt ons op aarde een indrukwekkend schouwspel: duizenden sterren die zo veraf zijn dat hun licht ons slechts bereikt na ettelijke jaren.  De rust die ervan uitgaat, is echter schijn: sterren zijn niet onveranderlijk, en hun bestaan kent woelige fasen.  Hun geboorte, levensloop en dood zorgen voor interessante natuurfenomenen.  Eén van de meest indrukwekkende gebeurtenissen is een supernova-explosie: massieve sterren slingeren een groot deel van hun materie de ruimte in, maar er worden ook atoomkernen en elementaire deeltjes zoals neutrino’s g