Scriptiebank overzicht

 

Hélène Flaam
 
“Ik ging bij de rebellen, uit wraak.”
 
Wereldwijd vechten vandaag nog altijd honderdduizenden kinderen mee met gewapende groeperingen, ondanks de groeiende aandacht voor het probleem van de kindsoldaten. Het zijn niet alleen rebellenbewegingen die kindsoldaten inzetten, even goed regeringslegers, zoals de FARDC, de Forces Armées de la République Démocratique du Congo, het Congolese regeringsleger.
Minder bekend is dat één derde van de kindsoldaten meisjes zijn. Velen worden ontvoerd en zo gedwongen om mee te vechten.

 
“Een volk zonder poëzie is een overwonnen volk”

 
In mei 2008 'vierden' de Palestijnen en Israëli's de zestigste verjaardag van hun uiterst ingewikkelde en schijnbaar onoplosbare conflict. De voortdurende wederzijdse aanslagen en regelmatig doodlopende onderhandelingen worden bijna oud nieuws voor de doorsnee Europese krantenlezer of televisiekijker. Het is maar al te gemakkelijk om het menselijk lijden achter de nieuwsberichten uit het oog te verliezen.

 
Communicatie en arbeidstevredenheid
Een kwantitatieve analyse van de rusthuizen regio Antwerpen Noord
 
                                                                                                                      door Daisy VANOPPEN
 
Communiceren, we doen het al ons hele leven. Toch kan er tijdens dit proces heel wat mis lopen. Misverstanden in de communicatie kunnen ontstaan in ons dagelijks leven, op de werkplek. Koeleman (2003) geeft aan dat een slechte interne communicatie oorzaak is van onvrede bij heel wat werknemers.

Voor vele mensen zal de link tussen de opvang van nabestaanden en de politie niet onmiddellijk duidelijk zijn. Als je aan mensen vraagt welke associaties het woord politie bij hen oproept, krijg je vaak antwoorden in de trend van : ‘de politie regelt het verkeer’, ‘de politie lost misdaden op’, ‘de politie geeft boetes’, … Slechts een beperkt aantal mensen is er zich echter van bewust dat één van de taken van de politie ook het opvangen van nabestaanden is.

De acute opvang van hulpverleners na schokkende interventies
Elke Van de Sompel, 3e Bachelor in de Ziekenhuisverpleegkunde, Hogeschool Antwerpen.
Promotor: Dhr. Bosmans
Co – promotoren: Dhr. Peetermans, Mevr. Spinnoy
 
Inleiding:  Hulpverleners komen door hun beroep met veel stressoren in aanraking. Hun dagelijkse confrontatie met menselijk leed laat op termijn ongetwijfeld zijn sporen na. Met mijn thesis wil ik nagaan hoe Spoedverpleegkundigen, ambulanciers en verpleegkundigen op Intensieve Zorgen schokkende interventies ervaren.

 
Onbekend… en al te vaak onbemind
Albanië. Bij de “gemiddelde Belg” – voor zover deze bestaat of zelfs wenselijk is – roept het land sprekende beelden op: van bloedige stammentwisten, blinde autocratenadepten, uitgeputte vluchtelingen aan de Italiaanse kusten, tot ijskoude maffiosi op het Falconplein in Antwerpen. Kortom, een verzameling curiosa, zo weggelopen uit een rariteitenkabinet.
Verschillende voorstellingen en associaties zijn het gevolg van pure onwetendheid. Maar is meer aan de hand dan particuliere naïeve voorstellingen. Het is een structureel gegeven.

Slimme cellen genezen diepe wonden.
 
Grote wonden vergen complexe behandelingen. Een onderzoeksteam van Plastische Chirurgen in het UZ-Leuven is erin geslaagd om diepe wonden te repareren met autologe (lichaamseigen) ‘smart tissue engineering’. Bij varkens is het een succes. Nu mensen nog.
 
Derdegraads brandwonden, uitgebreide verwondingen na verkeersongevallen of na een operatie vanwege kanker, de plastisch reconstructief chirurg wordt er dagelijks mee geconfronteerd.

Kansrijk onderwijs voor kansarm … hoe krijg je hen voor leren warm ?


Inleiding

De onderwijswereld kende de laatste jaren een niet te stuiten vernieuwingsdrang. Deze vernieuwingen zetten de scholen aan tot structurele aanpassingen. In de vernieuwde leerplannen met de eindtermen of ontwikkelingsdoelen, in het GOK-beleid waarbij het hele team een gemeenschappelijke en ethische keuze rond gelijke onderwijskansen uitwerkt en in het zorg-decreet voor extra ondersteuning, is een rode draad merkbaar.

Zwanger van de vijand                       

De verwoestende gevolgen van seksueel geweld in oorlog

“No matter where a women lives,
giving birth should be a time of joy,
not a sentence to death.”
(UNFPA EXECUTIVE DIRECTOR THORAYA A. OBAID, 2004)

Het aantal burgers dat wordt getroffen door de talrijke oorlogen loopt de laatste jaren steeds meer op.  Vrouwen in oorlogsgebieden zijn nergens meer veilig; ze worden mishandeld, verkracht, vaak meerdere malen, soms nachten achter elkaar, niet zelden erop toeziend hoe hun zus, dochter,…hetzelfde lot ondergaat.

Vesico-vaginale fistels in Afrika. De vroedvrouw in ontwikkelingswerk

op zoek naar een oplossing
 
De foto
Lydia is een Belgisch meisje van bijna 10. Vandaag bezoekt ze samen met haar ouders een dorpje in het zuiden van Burkina Faso. Daar loopt ze vrolijk met een baby op haar rug gebonden. Een Afrikaanse vrouw heeft haar geholpen om de doek vast te maken. Zo is ze net een Afrikaanse mama en ze geniet van haar “spel”.
Voor veel meisjes, niet veel ouder dan Lydia, is dit de realiteit van elke dag. Van jongs af aan werken zij in en om het huis.

Drukkledij onder de loep

Vele mensen krijgen intens te maken met brandwonden. Ofwel kennen zij iemand uit hun omgeving ofwel lopen zij zelf brandwonden op. Zich verbranden, is een erg ingrijpende gebeurtenis met een enorme impact op het leven van het slachtoffer. Het slachtoffer is immers voor de rest van zijn leven door zijn brandwonden gebrandmerkt!
 
De weg naar genezing is voor de patiënt vaak lang en moeizaam. Het revalidatieproces omvat vaak het dragen van ‘drukkledij’.

Verborgen Kinderen.

Een explorerende analyse van veertig getuigenissen van ondergedoken joodse kinderen.
 
Anne Frank, het joodse meisje dat ondergedoken zat in het achterhuis, hield een dagboek bij over de oorlogsgebeurtenissen. Het werd ontdekt, waardoor ze uitgroeide tot een van de belangrijkste iconen van de jodenmoord, de verpersoonlijking van de uitroeiing van joodse generaties, dromen en verwachtingen.

DE FILOSOOF EN DE FANTASIE
De pen van Sarah Kofman
 
Een pen heeft een geschiedenis, alleen weet niemand welke. Op de werktafel van Sarah Kofman lag een pen die klungelig met plakband was gerepareerd, zo’n vulpen die niet meer wordt gemaakt en die je met inkt moest vullen. Ze lag voor haar en dwong haar te schrijven, te schrijven. Het was de pen van haar vader, een herinnering, een spoor. Het was persoonlijk.

Aan de universiteit van Gent, vakgroep communicatiewetenschappen, werd binnen het kader van een pilootonderzoek naar de ‘psychologische weerbaarheid bij terrorisme ‘ onder leiding van Prof. Dr.

Klop ik terug? Of toch eerst even een praatje slaan?

Spelen in de stad: kinderspel?
 
‘Geef ze wat groen en een straat die weer schoon is.’ Misschien fronst u de wenkbrauwen bij het lezen van dit zinnetje en wellicht doet het u vaag denken aan de jaren toen de klanken van Louis Neefs de woonkamer vulden? Neen, dit is geen artikel over artiesten van weleer. ‘Dit is een artikel voor de kinderen van morgen. Opgesloten, gevangen in een stenen woestijn. Want zo zal morgen het spelen verdwijnen.

De Ondraaglijke lichtheid van de zeden: beelden en zelfbeelden van druggebruikende prostituees – Natalie Claeys

 
De beeldvorming rond prostitutie is – door de geschiedenis heen – vaak op essentialistische vooronderstellingen gebaseerd en wordt op starre wijze gereproduceerd.
Dit schrijven is een welwillende poging om – vanuit een kritische antropologie – de dialectiek Ik/Ander binnen dit fenomeen, en de daaruit voortvloeiende processen van transgressie/alterisatie/objectificatie en fragmentatie te beschrijven – of eerder (en liever) deze abnormaliseringsprocessen te problematiseren.
 
De (r

De fascinatie voorbij. Ont-moetingen zonder vertoon.
Rita Daneels
 
Contact tussen mensen uit verschillende culturen is meer dan ooit een hype, zowel als uitdaging dan als schijnbare onmogelijkheid. In toerisme en in reisbrochures is ‘contact met culturen’ zelfs een product met een bepaalde marktwaarde en met een variërend exotisme-gehalte. Al te vaak raakt men op reis echter verstrikt in de pure fascinatie voor het vreemde en in herhaalde pogingen om het beeld van de andere, ook letterlijk, vruchteloos te capteren.

Met vallen en opstaan.
 
Door Tim De Smedt.
 
Niet al wie valt heeft epilepsie.
 
Epilepsie is van oudsher de verzamelnaam van een aantal verschillende neurologische aandoeningen. Bij elk van hen treden spontane verstoringen op van de normale hersenactiviteit. Het elektro-encefalogram (EEG) laat de behandelende arts toe deze verstoringen –die niet altijd klinisch waarneembaar zijn- nauwkeurig te detecteren. Het is een pijnloze, gestandaardiseerde en bovenal onmisbare techniek bij het opsporen van epilepsie.

Blijven kijken, blijven lijnen?
 
Zetten de media aan tot diëten en eetstoornissen? Een vraag die velen bezig houdt en antwoorden die de discussies hoog doen oplaaien. De meest verspreide idee is dat de media, door het constant verbeelden van prachtige, ultradunne en populaire modellen, aan meisjes en jonge vrouwen een onrealistisch beeld geven van een gezond vrouwenlichaam, waardoor dezen zich slecht in hun vel voelen en extreem beginnen te vermageren met anorexia nervosa tot gevolg.
Ik vroeg mij af of dit inderdaad klopt.

“Zij die verloren zijn, zullen niet vergeten worden”
Het joodse kind van de rekening na 1945.1
 
Juni 1953. Een open brief aan Kardinaal Van Roey.
“Eminentie,  dit proces van die twee Joodse weesjes die in het klooster van het H. H. achtergehouden worden, wie men een godsdienst opdringen wil die niet de hunne is, dit alles heeft me diep bedroefd. En het heeft mij vooral bedroefd, Eminentie, omdat indien U niet ingrijpt, dan deze heerlijke bladzijden uit de roemrijke geschiedenis van de Belgische katholieken, gevaar zullen lopen om overschaduwd te worden.

Over opoffering, idealisme en vechtlust: de nieuwe schrijvers van Tsjaad.
 
Tropenzon, licht bewolkte hemel. De lucht trilt van de hitte. Het asfalt (in deze contreien een schaarse substantie) schroeit mijn schoenzolen. Het genadeloze zonlicht kleurt vuilgeel door de immense hoeveelheid Sahara die zich in de atmosfeer bevindt. Dat kleine gebouw daar in de verte, is dàt de nationale luchthaven? Tsjaad. De meeste mensen fronsen het voorhoofd om vervolgens verbijsterd “wààr?” te vragen.