Scriptiebank overzicht

Deze masterproef is het resultaat van kwalitatieve diepte-interviews, met als doel om via een kwalitatieve methode meer inzicht te krijgen in de wereld van online multiplayer gamers en hun sociale verbondenheid tot andere online gamers. Hiervoor werden 14 volwassenen (11 mannen en drie vrouwen) geïnterviewd, met een leeftijd range van 21 tot 34 jaar. Voor deze studie werden enkel massively multiplayer online role playing games (MMORPG) spelers gerekruteerd die minstens meer als één jaar frequent gamen. Personen met een huidige of eerdere gameverslaving werden niet opgenomen. Deze studie exploreerde de vraag van sociale verbondenheid tussen online gamers. Met bijkomende, meer specifieke exploratie naar gevoelens van eenzaamheid van deze online gamers. Op basis van een thematische analyse van de verzamelde onderzoeksgegevens werden twee hoofdthema’s weerhouden: het thema online gamen en het thema sociaal welbevinden. In elk hoofdthema werden nog een aantal sub-thema’s weerhouden. Gamegedrag is geen gefixeerd eenheidsverhaal. De deelnemers zijn meer dan alleen ‘gamers’: het gamen vormt (een belangrijk) deel van hun leefwereld, maar geen enkele vereenzelvigt zich een identiteit als gamer. Gamen is voor hen een (vrije)tijdsbesteding zoals een hobby of een passie. Het sociale aspect in online gamen is erg belangrijk, alle deelnemers onderhouden zowel online als offline betekenisvolle contacten. De meerderheid van de deelnemers ervaren of zien een wisselwerking tussen online gamen en het zich eenzaam voelen. Opvallend is dat geen enkele deelnemer zich aanzienlijk eenzaam voelde, algemeen waren de deelnemers tevreden over hun welbevinden. Tot slot concludeerden ze dat wanneer een gamer zich eenzaam voelt, hij of zij online contact gaat (op)zoeken tijdens het gamen, waardoor het gevoel van eenzaamheid mindert. Anderzijds werd er ook aangegeven dat wanneer er te veel wordt gegamed (extreem gamen of verslaving) het een negatieve impact kan hebben waardoor het eenzame gevoel net kan optreden.

Een onderzoek over mentaal welzijn en hoe je mentale problemen herkent bij kinderen, waaraan een lessenreeks van tien lessen uit is gevloeid over een jongen met mentale problemen die hulp zoekt via een klas.

De ontwikkeling van hulpmiddelen die voorkomen dat leerlingen in het secundair onderwijs in contact komen met verboden producten.

Voor kinderen met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) is de terugkeer op school na een periode van revalidatie niet altijd even gemakkelijk. Door de vele gevolgen die een niet-aangeboren hersenletsel kan teweegbrengen, kunnen zij diverse problemen ervaren tijdens hun schoolcarrière zoals lichamelijke problemen, visuele- en gehoorproblemen, motorische problemen, sociaal- emotionele gevolgen... Tijdens dit onderzoek wordt er onderzocht wat de noden en behoeften van kinderen met een niet-aangeboren hersenletsel zijn.
Via een semigestructureerd interview worden kinderen met een niet-aangeboren hersenletsel bevraagd, over de problemen die zij ervaren in de klas en welke veranderingen het sociaal-emotioneel welzijn van deze kinderen kan verbeteren.
Op basis van de informatie die verkregen werd uit de semigestructureerde diepte-interviews en tekeningen werd het al snel duidelijk dat deze kinderen vaak nog problemen ondervinden op school. Ze voelen zich vaak “anders”, hebben het gevoel dat klasgenootjes niet begrijpen wat een NAH is. Daarom is er een psycho-educatie boekje ontwikkeld voor de medeleerlingen in de klas, met als doel de klasgenootjes meer begrip en kennis bij te brengen over een niet-aangeboren hersenletsel.

In deze Bachelorproef onderzoek ik hoe hulpverleners meertalige gezinnen kunnen ondersteunen en inspelen op de complexiteit van dergelijke gezinnen.

Onderzoek naar het potentieel van dove architecten: wat is de invloed van doof zijn op het ontwerpproces en de ontwerpen van een architect? Opgebouwd aan de hand van een literatuurstudie en twee casestudies: dove architect, Richard Dougherty en dove architectuurstudente, Danielle Koplitz.

Landschapsarchitecten beschikken over de expertise om klimaatadaptieve oplossingen te bieden. Ze combineren natuurtechnische oplossingen met esthetisch ontwerp. Het werk van een landschapsarchitect is goed voor het klimaat én voor het pscho-sociaal welbevinden van ons allemaal.

In deze Bachelorproef onderzoek ik hoe hulpverleners meertalige gezinnen kunnen ondersteunen en inspelen op de complexiteit waar deze gezinnen mee te maken hebben.

Nederlands alternatief evalueren in de eerste graad van het secundair onderwijs

“Mevrouw staat dat op punten?” Deze uitspraak horen we vaak in het onderwijs. We merken dat leerlingen vooral leren om de punten en minder vanuit de bezorgdheid om hun eigen leerproces. Toch is dat laatste essentieel met het oog op levenslang leren. Met mijn eindwerk ontwerp ik een gebruiksvriendelijk, alternatief evaluatiesysteem waarin ik gebruik maak van woordelijk feedback in plaats van punten om het leren en de motivatie van leerlingen te bevorderen. Woorden zeggen immers meer dan een punt.

Een gezinswetenschappelijk perspectief op de regie over het eigen levenseinde van mensen met dementie. Hoe kunnen mensen met dementie zelf regie houden over hun levenseinde? Is een uitbreiding van de euthanasiewet de enige optie? Hoe kunnen we onze samenleving dementievriendelijker maken?

Blindengeleidehonden zijn de dag van vandaag geen vreemd zicht meer. Veel mensen hebben bewondering voor deze harde werkers, maar toch blijkt er nog veel onbekendheid te zijn, wat ook tijdens de interviews frequent naar voren kwam.
Dit onderzoek doelt erop in beeld te brengen wat de komst van een blindengeleidehond teweegbrengt op vlak van welbevinden bij mensen met een visuele beperking, dit met als doel een realistisch beeld te scheppen zodat ‘lotgenoten’ een weloverwogen keuze kunnen maken.

Het ontwikkelen van methodieken om aan tevredenheidsmetingen te doen bij kinderen van 6 tot 12 jaar met een verontrustende opvoedingssituatie, verblijvend in vzw Kompani.

Voor onze bachelorproef stapten we af van de klassieke manier van individueel lesgeven. We wilden specifiek experimenteren met STEM en co-teaching door ze aan elkaar te koppelen en aldus in teamverband ons vakoverschrijdend ‘Vissen-STEM-project’ uit te voeren. Daarbij stelden we ons de vraag in hoeverre de combinatie van deze twee werkvormen het welbevinden van zowel leerlingen als leerkrachten zou verhogen. Om tot de beste studie te komen, hebben we dit project eerst alleen uitgevoerd en nadien in co-teaching met een grotere klas.

Het effect van dieren op bewoners van een woonzorgcentrum en de soorten interacties tussen mens en dier zoals Animals Assisted Interventions, Animals Assisted Therapy en Animals Assisted Activities.

Onderzoek naar het welbevinden van leerlingen met een 'label'. Hoe ervaren zij dit label in de klas en voelen zij zich voldoende ondersteund.

Op welke manier kan architectuur bijdragen aan palliatieve zorg? Dat is de centrale onderzoeksvraag en rode draad door de scriptie. Het doel van deze scriptie is om verschillende parameters die gerelateerd zijn aan architectuur en die positief kunnen bijdragen aan het welbevinden van een persoon in de laatste levensfase samen te vatten uit een literatuuronderzoek, en deze vervolgens in de praktijk te toetsen aan verschillende relevante casestudies.

Kwantitatief survey-onderzoek naar attitudes over verschillende transgender-gerelateerde thema's binnen de gezondheidszorg en de noodzaak aan training om conservatieve attitudes te verbeteren.

Kinderen en jongeren met beperkte toegang tot parken, grasveldjes, boomrijke omgevingen vertonen vaker mentale gezondheidsproblemen. Deze verhouding blijkt onafhankelijk van demografische en sociaal-economische verstorende variabelen.

Een scriptie over kanker en communicatie. Want wat zeg je tegen iemand die kanker heeft? Evidence-based theorie en een zakboekje als educatiemiddel.

Deze scriptie bracht in kaart in welke mate leerkrachten in het Vlaamse secundair onderwijs op moeilijke momenten compassie ervaren vanwege naaste collega's en directie. Er blijken belangrijke effecten te zijn op het persoonlijk welbevinden en het professioneel functioneren (bv. ziekteverzuim en burn-out).

In dit onderzoek wordt gekeken hoe we jongeren, tussen de 16-25 jaar in Vlaanderen, kunnen ondersteunen in hun rouwverwerkingsproces door middel van schrijven met pen en papier. Via deskresearch werd een rouwschrift opgesteld waarin jongeren hun gevoelens en gedachten, rond het overlijden van een dierbare, kunnen neerschrijven. Vanuit dit schrijven krijgen ze handvatten aangereikt om met dit overlijden om te gaan en leren ze een aantal coping mechanismen.

Spreken is goud, zwijgen is out. Hoe kunnen we verpleegkundigen ondersteunen om de communicatie omtrent seksualiteit bij de 65-plusser in een chronische zorgsetting te optimaliseren?

De centrale onderzoeksvraag van deze studie richt zich op het verband tussen de binnenklasdifferentiatie door de leerkracht en het welbevinden van de leerlingen in het vierde leerjaar in sociaal-etnisch gesegregeerde basisscholen.

Scholen met een hoge proportie sociaal-etnische minderheden verdienen extra aandacht aangezien zij als risicoscholen worden beschouwd. Daar waar in het verleden de meerderheid van onderzoek binnen deze context zich op de cognitieve uitkomsten bij leerlingen richtte, richt dit onderzoek zich op een non-cognitieve uitkomst, namelijk het welbevinden van deze leerlingen. Aangezien weinig geweten is over hoe het welbevinden van de leerlingen ondersteund en bevorderd kan worden is het belangrijk om in kaart te brengen welke factoren kunnen bijdragen aan het vergroten van het welbevinden van de leerlingen en welke rol de leerkracht via binnenklasdifferentiatie kan innemen.

Op zoek gaan naar werkvormen om mogelijke hindernissen die vaders ervaren in de preventieve gezinsondersteuning weg te werken.
Welke mogelijke hindernissen ondervinden vaders om toegang te vinden binnen de preventieve gezinsondersteuning en welke werkvormen kunnen hier een antwoord op bieden?

Endometriose is een chronische gynaecologische aandoening die ongeveer 10% van vrouwen tijdens hun reproductieve levensjaren treft. Literatuuronderzoek toont aan dat het fysiek ongemak van endometriose een negatieve impact kan hebben op het psychosociaal welbevinden van vrouwen, maar dat de grootte van deze impact niet verklaard kan worden door de graad van endometriose. Deze studie onderzocht (1) hoe vrouwen met endometriose preoperatief hun kwaliteit van leven (KvL), subjectieve gezondheidstoestand en psychologische weerbaarheid (SOC) scoren; (2) of deze preoperatieve uitkomsten gerelateerd zijn aan de graad van endometriose en/of aan de endometrioseklachten; en (3) of SOC bijdraagt tot het voorspellen van het psychosociaal welbevinden van deze vrouwen na correctie voor de graad van endometriose, endometrioseklachten en mogelijke andere ‘confounders’.

In deze masterproef bestudeerden we de relatie tussen schermgebruik, sociale relaties en subjectief welbevinden bij kinderen tussen 9 en 12 jaar. We vonden een belangrijke samenhang tussen zowel de kwaliteit als de kwantiteit van hun sociaal netwerk met hun subjectief welbevinden. We vonden geen betekenisvolle relatie tussen schermgebruik en subjectief welbevinden enerzijds en sociaal netwerk anderzijds.

Op initiatief van en ondersteund door stad Antwerpen startte in 2003 de “Occasionele Kinderopvang Is DroomOpvang”(OKiDO). Deze opvang is ontstaan als buurt- en nabijheidsdienst project naast de andere opvangvormen door onthaalouders, kinderdagverblijven en buitenschoolse kinderopvang. De doelgroep van OKiDO zijn kwetsbare gezinnen. Buiten de functie van occasionele kinderopvang is OKiDO ook een tewerkstellingsproject voor doelgroepmedewerkers in opleiding. Zo combineren deze doelgroepmedewerkers hun opleiding Kinderzorg met hun werk bij OKiDO. Elke OKiDO zet heel erg in op ouderparticipatie en buurtparticipatie. Dat zijn de pijlers van hun lokale dienst buurtgerichte kinderopvang.

De occasionele opvang speelt een belangrijke rol in de ontwikkeling van de kinderen. Door kennis over de verschillende ontwikkelingsfasen van een kind en over bijzondere aandachtspunten voor kwetsbare gezinnen werkt de opvang preventief en ondersteunend. Dat draagt bij tot een kwaliteitsvolle opvang. Volgens het referentiekader van Kind en Gezin maakt wennen deel uit van een kwaliteitsvolle opvang en is het een recht van de ouders en de kinderen. Het starten in de kinderopvang is een ingrijpende gebeurtenis voor kinderen en ouders. Ingrijpende gebeurtenissen brengen angst en stress met zich mee en hebben een invloed op de ontwikkeling van het kind. Dit kan voor een, meestal tijdelijke, terugval in de ontwikkeling zorgen. In het bijzonder voor kwetsbare kinderen (bv. uit migratiegezinnen, in een armoedesituatie) vormt dat een risico. Het is belangrijk daarmee rekening te houden in de opvang.

Wennen kan niet losgekoppeld worden van ouderparticipatie. Ouderparticipatie is belangrijk voor het kind, de ouders en de begeleiders. Voor de medewerkers in de kinderopvang is er een belangrijke rol weggelegd bij het wennen en bij de ouderparticipatie. Indien er een goede samenwerking is tussen de verschillende actoren, verloopt de overgang van thuis naar opvang ook vlotter. Een vlotte samenwerking is een belangrijke basis voor een kwaliteitsvolle kinderopvang. Kwaliteitsvolle kinderopvang kan zo voor een verbindende werking zorgen.

In de occasionele opvang OKiDO zagen we dat de ondersteunende mogelijkheden om te wennen niet altijd in de praktijk worden omgezet. Deze eindproef heeft mij toegelaten om het belang van wennen theoretisch te onderbouwen en om OKiDO een aantal mogelijkheden aan te reiken die hun wenbeleid versterken.

Bij mijn veranderingsvoorstellen heb ik gekozen om te vertrekken vanuit het aanzetten tot empowerment van ouders en kinderbegeleiders. Deze vertalen zich in praktische handvatten zoals:

• Een vast afscheidsritueel aan een familieboom, die dienst doet als ankerpunt voor kind en ouders en zorgt voor vertrouwen, verbondenheid en actieve betrokkenheid van de ouders.
• Een stappenplan dat zorgt voor een visuele overdracht van informatie tussen opvangverantwoordelijke en kinderbegeleiders.
• Het aanstellen van een wenbegeleider en deze actief laten participeren tijdens het intakegesprek en bij de wenmomenten, zorgt voor meer zin tot verantwoordelijkheid bij de betreffende kinderbegeleider en het schept vertrouwen bij ouders en kind. Bovendien zijn alle praktische voorbereidingen getroffen voor de opstart in de opvang waardoor ouders en kind zich welkom voelen.

De voorstellen zijn implementeerbaar in alle kinderdagverblijven, mits het creëren van bewustwording rond het belang van wennen binnen de organisaties en bij de opvangverantwoordelijken. Om hiertoe te komen is er nood aan een professional binnen de organisatie die het thema wennen opneemt, uitdraagt en opvolgt. Wennen is immers geen ‘eenmalig’ aandachtspunt, maar maakt deel uit van het pedagogische raamwerk van de kinderopvang, één van de vergunningsvoorwaarden voor alle organisatoren van kinderopvang. Het is een cruciaal onderdeel om het welbevinden van het kind in de opvang te bevorderen.

Onderzoek naar de nood aan een interventie ter bevordering van slaapgedrag bij adolescenten tussen 13 en 15 jaar. Hierin peilt men naar de barrières, attitudes en kennis omtrent slaap, evenals de mogelijkheden van een participerende aanpak.

Deze scriptie bespreekt de taal van de Italiaanse mijnwerkers in de steenkoolmijnen in Vlaams Limburg. Het omvat de houding van de mijnwerkers ten opzichte van de taal, een beschrijving van de taal zelf en een analyse van de gebruikte termen.

Wij hebben onderzocht of de vroedvrouw gesensibiliseerd wil worden omtrent postpartum depressie.