In dit beschrijvend onderzoek wordt gezocht naar de verschillende wijzen waarop muziekleerkrachten uit het Deeltijds Kunstonderwijs (DKO) een leerling-gecentreerde en bewijskrachtige visie omzetten in hun lespraktijk. Leerlinggerichte leerkrachten in het DKO hebben hun visie autonoom ontwikkeld onder invloed van interpersoonlijke katalysatoren van waaruit men zich vormt tot autodidacte op groei gerichte deskundigen die voortdurend in ontwikkeling zijn. Over het algemeen kan gesteld worden dat er te weinig ondersteuning is voor leerlinggericht onderwijs, ondanks de wetenschappelijke evidentie en geschiktheid van het DKO voor deze visie.

Vanuit de vraag hoe met de rapporten in het DKO om te gaan, maakt de scriptie een reflectie over de implicaties van feedback en evaluatie. Het Raamleerplan DKO wordt gekoppelt aan maatschappijkritiek, kunst en filosofie. De ervaringen van de auteur als beginnend leraar worden gelinkt aan haar verleden in de commerciële ICT. Vanuit deze domeinen cirkelt ze rond de zin en onzin van evalueren.