Molly Spotted Elk (1903-1977) was een Penobscot danseres, schrijver en actrice die in 1931 naar Parijs trok. Daar gaf ze advies aan de directie van het Ethnografisch museum in het Trocadéro paleis en werd ze een belangrijk onderdeel van de artistieke scène.

De Franse Surrealisten hadden vanuit hun primitivisme grote interesse voor al wat Native-American was, maar niet voor de dansen van Spotted Elk. Uit deze fundamentele tegenstelling blijken de verschillende, maar diachrone modernismes die bestonden in interbellum Parijs.

De cinema als exclusief filmplatform is verleden tijd. Wie vandaag een film wil zien, heeft 1001 online opties om uit te kiezen. Deze masterproef wil nagaan in hoeverre de arthouse cinema in deze context nog een rol speelt in de filmbeleving en sociaal leven van jonge stadscinefielen.

Deze masterproef verkent de fotografie van de Belgische avant-gardekunstenaar Jan Yoors. Naast zijn artistieke motieven, was zijn fotografie eveneens antropologisch en persoonlijk gefundeerd. Hij bracht namelijk zijn jeugd door met een groep zigeuners, wat voor de rest van zijn leven een diepgaande invloed op zijn persoonlijkheid en oeuvre zou hebben.

Deze scriptie vergelijkt het laat negentiende-eeuwse artistiek-literaire tijdschrift The Yellow Book met het hedendaagse modetijdschrift The Protagonist Magazine. Hierbij wordt enerzijds aandacht besteed aan de algemene genrekenmerken van beide publicaties. Anderzijds wordt gekozen voor een specifieke vergelijking van hoe beide omgaan met het thema homoseksualiteit.

Een kritische analyse van Matsumoto Toshio's theorie over 'neo documentarism' aan de hand van zijn film 'A Funeral Parade of Roses' (1969) om een beter inzicht te krijgen over de problematiek van objectiviteit in het medium film.

Een exploratieve studie naar de historiek en betekenis van 'De Kunstkamer' in Antwerpen: de kunstgalerie van mijn overgrootvader die zich tussen 1961 en 1965 eerst in de Lange Nieuwstraat en vervolgens in de Wolstraat bevond en die onderdak bood aan heel wat voorlopers van de Antwerpse avant-garde.

Deze scriptie bestudeert de marktontwikkeling voor James Ensor ten tijde van 'Les XX' (1883-1893) en gaat op zoek naar de verschillende factoren die daarvoor verantwoordelijk waren. Daarbij wordt zowel bestudeerd hoe die markt 'van buitenaf' als 'van binnenuit' vorm kreeg. Zo speelden kunstcritici 'van buitenaf' een belangrijke rol in de opbouw van zijn reputatie en ontwikkeling van zijn markt. Daarnaast kreeg zijn markt ook 'van binnenuit' vorm doordat hij zichzelf in die markt ging plaatsen. Zo streefde hij op heel wat verschillende manieren naar roem.

Dagelijks worden we, of we het nu willen of niet, geconfronteerd met modetrends. Maar hoe ontstaan die modetrends eigenlijk en hoe komen ze tot bij ons? Op deze vragen probeer ik een antwoord te geven in mijn scriptie.

De tekstgenese van Grillige Kathleen (1966) – René GysenDe Vlaamse schrijver René Gysen (1927-1969) publiceert drie jaar voor zijn overlijden een laatste boek met als titel Grillige Kathleen. Hoewel Gysen en Grillige Kathleen eind jaren zestig relatieve bekendheid verwierven in kringen van experimentele dichters en prozaïsten, is deze roman vandaag helemaal vergeten. Grillige Kathleen biedt de onderzoeker een schatkist aan verhaaltechnische experimenten.

Oorlog zonder Wapens: Studentenverzet aan de Palestijnse UniversiteitAan de Universiteit van Birzeit, in de Westelijke Jordaanoever, wordt bij het begin van elke les het register van studenten overlopen. De professor noemt jouw naam en je antwoordt, zoals het ook in België en alle vier uithoeken van de wereld gaat. Maar in de bezette Palestijnse Gebieden blijft dat antwoord al te vaak uit. Studenten worden op weg naar school aan controleposten opgehouden door het Israëlisch leger of simpelweg gevangen genomen.

Early Film Theory: An IntroductionThe cinema was created in the last decade of the nineteenth century. It was not the only technical novelty developed at the time, but belonged to a range of other late-industrial inventions, such as the telephone (1876), the phonograph (1877) and the automobile (1880s and 1890s) (Bordwell; Thompson 2010: 3). It soon became part of the nineteenth-century entertainment industry. More specifically, it belonged to the late-Victorian visual culture, along with circuses, freak shows, music halls, vaudeville shows, world expositions and panoramas.

Kijken, lezen, zien en begrijpen– Rijsbrecht Verschaffel –Koken, kijken en kunst Koken is eenduidig. Wat wil dat zeggen? In de keuken kan je alles met één of meerdere daarvoor passende woorden aanduiden. Een lepel is een lepel, en een kookboek is geen plaats voor raadsels. Kunst daarentegen is ‘meerduidig’ of ‘veelduidig’, allesbehalve eenduidig. En kijken is dat ook, want één beeld zegt meer dan duizend woorden. In de keuken hanteren we een concrete woordenschat, ieder woord duidt een specifiek deel van de directe werkelijkheid.

Deze Masterproef behandelt het onderwerp van de male gaze (mannelijke blik) in film en televisie studies. De gaze is een complex begrip dat we kunnen verbinden met de machtsrelatie tussen de observeerder en datgene dat geobserveerd wordt. We kunnen dit dan ook gemakkelijk associëren met fantasie en verlangen, namelijk de wens van het subject om het bekeken object te beheersen. De gaze is een concept dat overgenomen werd uit de wereld van psychoanalyse, waar het door Jacques Lacan geïntroduceerd werd.

File-to-factory: maakbaarheid vs. virtualiteit.
Wij zijn allemaal adepten van de digitale revolutie. De computer is niet meer uit ons leven weg te denken en de computer blijft terrein winnen. Zo vormt deze computer met al zijn mogelijkheden sinds enige tijd een bron van inspiratie voor tal van experimentele architecten. De ideeën over een organische architectuur bestaan al sinds de jaren ‘20, de dromen over een digitale architectuur sinds de jaren ‘50 -’60. Het uitwerken van deze ideeën bestaat echter nog maar sinds 10 jaar voor de millenniumwissel.
Het experimentele is nu wat voorbij.

De Belgische moderevolutie in Parijs
Vele Belgen zijn zich niet bewust van de status van de Antwerpse mode in Parijs. Hoewel het grote publiek op de hoogte is van de namen en de stijl van verschillende Antwerpse ontwerpers, blijft hun macht in Parijs vaak onderbelicht. Eén reden hiervoor is het gebrek aan onderzoek over de status die ‘onze’ ontwerpers in het Parijse modeveld bezitten.

Archeologie van een denkbeeldig bouwwerk: Paul Otlets wereldstadutopie



Een alternatief voor het Atomium
Als een paal boven water staat het Atomium te blinken op de Heizel. Een bouwwerk is een onweerlegbaar feit, dat weinig discussie duldt. Onwrikbaar bezet het Atomium niet alleen de fysieke ruimte, maar ook de mentale ruimte van ons collectief nationaal geheugen. Men zou bijna vergeten dat het ook anders had kunnen lopen. Bijna.
In 1958 was immers niet iedereen tevreden met de plannen voor de wereldtentoonstelling. Le Corbusier had het bijvoorbeeld liever anders gezien.

Het failliet van een generatie, geknipt en geplakt
Montagetechnieken in het oeuvre van een vergeten, Antwerpse auteur.
 
Omdat hij-gij-wij allen, indien we ten minste eerlijk willen zijn, geen betekenis kunnen geven uit vrees in’t een of ander asiel voor hersenverminkten te worden opgesloten.
We zijn kinderen van onze tijd, dus intellektuele lafaards[1].
 
Dit citaat uit Baltazar Krull’s hart zingt maneschijn (1933), één van de twee romans van de Antwerpse auteur Kurt Köhler (1907 – 1945), geeft de crisis weer van de generatie jongeren die opgroeiden tijdens en na de Eerste Wereldoorlog.

 
Vrijmetselarij en samenleving: De Gemengde Obediëntie “Le Droit Humain” en de tweede feministische golf.

 
“Le Droit Humain” is buiten de “Vrouwen Grootloge” de enige Belgische Obediëntie die vrouwen toelaat. Terwijl deze laatste uitsluitend vrouwen initieert, plaats “Le Droit Humain” steevast het principe van gemengdheid centraal. “Le Droit Humain” ontstond dan ook in de 19e eeuw in het verlengde van de eerste feministische beweging in Frankrijk.

De galerie voor hedendaagse kunst
 
Over de hedendaagse kunstwereld doen wilde verhalen de ronde over blinde speculaties, machtsvertoon en prestige, het lanceren van artiesten, het managen van de kunst en groot geldgewin. De kunstmarkt, en daarmee ook de kunst zelf, lijken manipuleerbaar door de invloed van toonaangevende verzamelaars en galeriehouders zoals een Charles Saatchi.

Noodzakelijke Redundantie
een zoektocht naar nergens niets
 
In 1965 schilderde Roman Opalka op een zwart doek met witte verf het getal 1. Van 1 ging hij naar 2, vandaar naar drie en zo was hij begonnen aan een oneindig werk. Toen het eerste doek van boven tot beneden vol stond met opeenvolgende getallen ging hij op een tweede doek van identieke afmetingen verder. De jaren gingen voorbij en Opalka bleef verder tellen en verder getallen schilderen. Vanaf 1972 voegde hij voor elk nieuw doek één procent witte verf toe aan de aanvankelijk zwarte achtergrondkleur van het vorige doek.

 
Kunst te koop
De Brusselse avant-gardegalerie 1919-1932
 
Lotte De Voeght
 
Op 5 mei 2004 werd bij Sotheby’s in New York Picasso’s Garçon à la pipe uit 1905 geveild tegen een bedrag van 104,2 miljoen dollar (of 85 miljoen euro). Het werd daarmee het duurste schilderij aller tijden. Critici noemen deze recordprijs een ‘culturele obsceniteit’ die een gevolg is van een ‘hysterische markt’.

 
Het kijkende lichaam
 
De rol van narratieve elementen in de interpretatie van het hedendaagse danstheater in Vlaanderen
 
Sinds de pijlsnelle en internationale doorbraak van Vlaamse choreografen zoals Anne Teresa De Keersmaeker, Jan Fabre en Wim Vandekeybus tijdens de jaren ’80, is de ‘hedendaagse Vlaamse dansgolf’ nooit echt tot stilstand gekomen. De oprichting van de dansschool P.A.R.T.S., sterk georganiseerde festivals en actieve nieuwkomers zorgen al bijna vijfentwintig jaar voor grensverleggend en gedurfd danstheater dat bij een relatief groot publiek in de smaak valt.

Haider en zijn Kronenzeitung
 




“Wenen terug aan de Wenen!”, “Buitenlanders buiten!”. Met deze en andere provocatieve slogans slaagde de extreemrechtse Vrijheidspartij (FPÖ) van topman Jörg Haider erin om in 1999 de tweede grootste partij van Oostenrijk te worden. Uit empirisch onderzoek blijkt dat deze verpletterende verkiezingsuitslag enkel behaald kon worden door de systematische steun van ’s lands bekendste en grootste tabloid, de Oostenrijkse Kronenzeitung.