Uit de literatuur is af te leiden dat in het hoger onderwijs weinig tot geen fysieke activiteit aan bod komt, dit ondanks de vele voordelen. In dit onderzoek wordt in kaart gebracht wat de totale fysieke activiteit van studenten beïnvloedt en wat het effect is van fysieke activiteit op een leerprestatie, rekening houdend met de motivatie en het engagement. Dit werd door cross sectioneel onderzoek nagegaan, waarbij een instructieactiviteit vooraf wordt gegaan door fysieke activiteit.

In dit onderzoek werd het effect van individuele factoren, sociale netwerken, fysieke omgeving, de macro omgeving, academische druk, studentenleven, examens, lessen en de schoolomgeving op de totale wekelijkse fysieke activiteit geanalyseerd. Het engagement van studenten is gebaseerd op verscheidene motorische theorieën over kennisconstructie, namelijk het constructivisme van Bruner (1966), de embodied cognition theory (Brouillet et al., 2010) en de theory of event coding (Hommel, 2015). Uit deze theorieën is af te leiden dat fysieke activiteit een motivator kan zijn voor kennisconstructie en meer engagement. De motivatie is binnen dit onderzoek de bevrediging van de basisbehoeften autonomie, verbondenheid en competentie (Ryan en Deci, 2017).

De individuele factoren en de sociale netwerken zorgen voor meer fysieke activiteit. Daarentegen zorgt het studentenleven voor minder fysieke activiteit. Fysieke activiteit zorgt ook voor hogere leerprestaties, rekening houdend met het engagement van studenten. Er is geen significant effect op de motivatie. De voordelen van fysieke activiteit, vastgesteld bij lagere en secundaire leerlingen, zijn zo ook aanwezig bij studenten van het hoger onderwijs. Meer fysieke activiteit kan bovendien een eerste stap zijn om de zitepidemie te doorbreken en de algemene volksgezondheid verder te stimuleren.

Hoewel de etnisch-culturele diversiteit in de maatschappij als een meerwaarde kan gezien worden, neemt de etnische ongelijkheid in het onderwijs toe. Deze etnische ongelijkheid leidt tot verschillen in schoolprestaties, en vervolgens tot de reproductie van ongelijkheid in het onderwijs. Om deze onderwijsongelijkheid te overbruggen zijn succesvolle leerkrachten, en bijgevolg succesvolle lerarenopleidingen nodig. In dit onderzoek wordt nagegaan hoe lerarenopleidingen leerkrachten kunnen voorbereiden op de etnisch-culturele diversiteit onder leerlingen in het lager onderwijs, met aandacht voor de culturele competenties (attitudes, kennis en vaardigheden) van de leraar. De grote uitdaging hierbij is om de theoriepraktijkkloof te overbruggen en gelijke onderwijskansen te bieden aan alle leerlingen, ongeacht hun etnisch-culturele achtergrond. In het eerste deel van de studie werd een systematische literatuurstudie uitgevoerd van 19 literatuurreviews. De meest frequente theorieën en het belang van de culturele competenties werden toegelicht. Vervolgens werden er tien praktijken geïdentificeerd die effectief zouden zijn om leraren voor te bereiden op het omgaan met etnisch-culturele diversiteit bij leerlingen: (1) Een geïntegreerd curriculum op lange termijn, (2) De selectie van toekomstige leraren, (3) Kritische zelfreflectie, (4) Mentoring & coaching tijdens en na praktijkervaringen, (5) Community-based learning, (6) Continued professional development, (7) Voortdurende ondersteuning en samenwerking in de toekomstige praktijk, (8) Ontwikkelen van een veilige omgeving, (9) Focus op specifieke soorten behoeftes en de focus op algemene theorie, en (10) Innovatie en technologie.
In het tweede deel van de studie werd een multiple case studie uitgevoerd op twee lerarenopleidingen Lager Onderwijs in Brussel. Daarbij werd onderzocht in welke mate de tien praktijken tot curriculumdesign aan bod kwamen in het curriculum. Door triangulatie van drie soorten data (documentanalyse, interviews en online enquête) werden enkele resultaten gevonden. De praktijken die het sterkst aanwezig waren in de curricula van beide opleidingen zijn ‘Kritische zelfreflectie’ en ‘Community-based learning’. De praktijken ‘Focus op specifieke soorten behoeftes en de focus op algemene theorie’, en ‘Innovatie en technologie’ waren opvallend afwezig in het curriculum van beide opleidingen. Hoewel studenten uit beide opleidingen zich goed voorbereid voelen voor etnisch-culturele diversiteit, is er enige voorzichtigheid hieromtrent nodig. Zo kan de transitie naar het lerarenberoep als een praktijkschok aanvoelen en hun doeltreffendheidsbeleving doen dalen. Dit onderzoek is slechts een kleine stap voorwaarts in het opleiden van leerkrachten voor etnisch-culturele diversiteit. De systematische literatuurstudie, gebaseerd op reviews uit eerder internationaal onderzoek, duidt wel cruciale elementen aan die noodzakelijk zijn voor lerarenopleidingen in het opleiden van studenten voor etnisch-culturele diversiteit. Alle lerarenopleidingen zouden bijgevolg hun curriculum kunnen analyseren en evalueren in functie van de elementen geïdentificeerd uit de literatuurstudie.

Dit onderzoek gaat over drop-out bij schakelstudenten. Zo wordt onderzocht waarom schakelstudenten hun opleiding al dan niet stopzetten en welke ondersteuningsnoden ze hebben.

Deze scriptie onderzoekt waarom het hoger onderwijs in Vlaanderen minder snel verengelst dan in Nederland. Daarbij wordt ook dieper ingegaan op de voor- en nadelen die verengelsing met zich meebrengt.

Deze scriptie onderzoekt de noden van jongvolwassenen in eenzaamheid. Het kijkt naar hoe het huidige aanbod aan deze noden voldoet. Dit resulteert in 13 concepten die in de ruime samenleving toepasbaar zijn.

Het doel van deze dissertatie is het overaanbod aan praktijkdierenartsen op de arbeidsmarkt te onderzoeken, en de potentieel daarmee samenhangende problemen in verband met het hoger onderwijs.

Het aantal studenten met een functiebeperking in het hoger onderwijs stijgt jaar na jaar. Toch blijkt een kloof te bestaan tussen studenten met en zonder functiebeperking. We bevroegen studenten met een functiebeperking over de drempels en succesfactoren die zij ervaren in het hoger onderwijs aan de hand van de Arts-based methodiek Photovoice.

Er is bijzonder weinig informatie te vinden over het social-mediagebruik van hogescholen in Vlaanderen. De aanzet van het onderzoek was dan ook om het social-mediagebruik van hogescholen in Vlaanderen van de periode van december 2017 tot en met mei 2018 in kaart te brengen.
De inzichten omtrent het social-mediagebruik van hogescholen en andere onderwijsinstellingen heb ik verkregen door een literatuurstudie en het analyseren van de communicatie via verschillende sociale media van Vlaamse hogescholen. Via een literatuurstudie en analyses van de communicatie via verschillende sociale media van Vlaamse hogescholen is inzicht verkregen in het social-mediagebruik van hogescholen in Vlaanderen. Verder is er meer inzicht verkregen in het social-mediagebruik van studenten en jongeren via onderzoek van het social-mediagebruik van deze doelgroepen. Het hoofddoel van deze bachelorproef is enerzijds het social-mediagebruik van Vlaamse hogescholen in kaart brengen en anderzijds de resultaten omzetten in aanbevelingen en handvaten voor hogescholen.
De belangrijkste onderzoeksvraag van deze bachelorproef is: “Hoe zetten Vlaamse hogescholen sociale media (Facebook, Twitter, Instagram, YouTube, LinkedIn, Pinterest) in om toekomstige studenten aan te trekken, een community op te bouwen met huidige studenten en te communiceren met oud-studenten?” Om zicht te krijgen op deze onderzoeksvraag is er naast een literatuurstudie ook een eigen analyse uitgevoerd.
In het eerste deel van deze bachelorproef wordt ingegaan op het social-mediagebruik van Vlaamse studenten. Vlaamse studenten tussen vijftien en achttien jaar oud gebruiken vooral Facebook, Instagram en YouTube. Studenten die ouder zijn dan twintig jaar gebruiken daarbovenop LinkedIn. Dit onderdeel van de bachelorproef biedt dus een antwoord op de vraag: “Welke sociale media gebruiken de doelgroepen?”
Het tweede deel van deze bachelorproef dient als kadering van het social-mediagebruik van Vlaamse hogescholen en zal een antwoord bieden op de onderzoeksvraag: “Hoe gebruiken Vlaamse hogescholen sociale media om de doelgroepen aan te spreken?” Vlaamse hogescholen communiceren via Facebook, Instagram, Twitter, YouTube en Pinterest. Hier communiceren ze vooral met de huidige en toekomstige studenten. Via LinkedIn communiceren de hogescholen in Vlaanderen met de huidige en oud-studenten.
In het derde en laatste deel van deze bachelorproef worden conclusies getrokken en aanbevelingen gegeven. De aanbevelingen worden per sociaal medium en per doelgroep gegeven. Dit onderdeel biedt antwoord op volgende vraag: “Via welke sociale media en met welke inhoud communiceert een hogeschool best met de toekomstige, huidige en oud-studenten?”. Daarnaast bestaat dit onderdeel uit handvaten om te communiceren met deze doelgroepen.
Deze bachelorproef is de aanzet voor een groter en frequent onderzoek betreffende het social-mediagebruik van Vlaamse hogescholen en universiteiten.

UGent op de barricade voor de seksuele emancipatie:Maart 1969. Honderden studenten trekken naar het rectoraat, nadat de rector van de RUG de vertoning van pornografische dia’s tijdens een debat over pornografie en erotiek heeft verboden. De start van een mythische studentenrevolte. Volgens historici als professor Louis Vos  een triviaal gegeven, een druppel op een hete plaat door een aantal heethoofden die koste wat het kost hun eigen mei ’68 willen creëren. Elke reden is goed om op de barricade te gaan staan. Maar er is meer aan de hand.

Studenten vandaag: Hoe zit het met een geïndividualiseerd traject en studiesucces?Onderzoek toont aan dat het Europees gemiddelde van de studenten die hun studie afronden binnen het aantal jaren dat wettelijk is vastgelegd slechts 38% bedraagt. In eigen land legde ook Vicerector, Didier Pollefeyt, van de Katholieke Universiteit Leuven eerder al de vinger op de wonde in de krant De Standaard. Flexibilisering gaat te ver. Hij viseert hiermee de studenten die zes tot zeven jaar nodig hebben om een bachelordiploma te behalen.