Deze studie reflecteert kritisch over de opleiding van jeugdrechtadvocaten in Vlaanderen als antwoord op de behoefte voor de bescherming van de rechtspositie van de jeugddelinquent. Opleidingen voor advocaten van minderjarigen blijken noodzakelijk omdat het bijstaan van jeugddelinquenten specialisatie vereist in alle invalshoeken van het jeugdrecht. Desondanks er opleidingen bestaan, tonen de resultaten aan dat er nog ruimte is voor verbetering.

“Wanneer de nood het hoogst is, is de redding van het jeugdrecht helaas niet nabij.”“Therapie jonge criminelen op de lange baan geschoven”, “Geen plaats in instelling en dus blijven meisjes in cel”,…[1] Wie vandaag de dag de problematiek rond de jeugdbeschermingsmaatregelen bij jongeren die een misdrijf omschreven feit (MOF- jongeren) plegen niet onder ogen kan of wil zien, moet dringend wakker geschud worden. Het jeugdrecht valt steeds opnieuw ten prooi aan de publieke opinie.

Liefde, lijden en verzetHistorisch-criminologisch onderzoek naar jeugddelinquentie in België is hot. Afgelopen jaren verschenen er verscheidene doctoraatsstudies over een waaier aan onderzoeksvragen binnen het veld van de jeugddelinquentie. Deze studies richtten zich echter veelal op het discours over de jeugddelinquent, maar de stem van de jongere zelf blijft hierbij onzichtbaar.

Jongeren tegen de regels: reacties en betekenis
Inleiding
Jeugddelinquentie staat enerzijds in de schijnwerpers van de media en beleidsmakers als een toenemend en beduidend probleem. Anderzijds wordt dit fenomeen als een weinig ingrijpend en zelfs normaal gegeven geïnterpreteerd door academici. In het onderzoek dat in dit artikel wordt besproken, wordt getracht een uitweg te bieden aan deze dubbelzinnigheid door de vraag naar het al dan niet normale karakter van jeugddelinquentie te beantwoorden aan de hand van de gevolgen die deze delinquentie sorteert.