In mijn masterscriptie onderzoek ik hoe de Amerikaanse auteur Ottessa Moshfegh de postfeministische cultuur van de lange jaren '90 bekritiseert in haar roman "My Year of Rest and Relaxation" (2018) en die kritiek extrapoleert naar onze huidige maatschappij.

Gedurende deze bachelorproef werd er via een literatuurstudie onderzoek verricht naar de mondgezondheid bij personen met een eetstoornis.

Een kwalitatieve studie in het domein van de cognitieve narratologie die onderzoekt of het concept van Storyworld Possible Selves (Martínez, 2014; 2018) een verklaring kan bieden voor literaire immersie. Dat gebeurt via een case study van de Engelstalige roman "Darkly Dreaming Dexter" van Jeff Lindsay.

Een persoonlijke herdefiniëring van wat architectuur en de wereld zou kunnen zijn, te midden de leegte van wat ooit een samenleving was.

De scriptie presenteert de roman Under the Udala Trees van Chinelo Okparanta als 'profetisch' omwille van de capaciteit tot het bevechten van een plaats voor seksuele diversiteit binnen her Christendom in Nigeria. Via de analytische methode van close reading beschrijft de scriptie de strategieën die de roman gebruikt om die legitimatie te bekomen.

In "The Tidal Zone" van Sarah Moss en "The Bradshaw Variations" van Rachel Cusk wordt de traditionele rollenverdeling omgedraaid: de vrouw gaat werken, terwijl de man voor het huishouden en de kinderen zorgt. Hoe wordt hiermee omgegaan?

Literatuurstudie naar de stand van zaken rond de farmacologische behandeling van het delirium bij oudere patiënten.

De onderzoeksvraag van deze masterproef is ‘(In hoeverre) verschillen werklozen en jobonzekeren van elkaar met betrekking tot hun gezondheid en welzijn?’. Om dit te onderzoeken werd gekeken naar theorieën die op de vergelijking van welzijn en gezondheid van werklozen en jobonzekeren werden toegepast. Vervolgens werden een systematische literatuurstudie en een empirische studie met Vlaamse data uitgevoerd.

Deze scriptie bevat een analyse van twee klassieke tragedies: de Iphigeneia in Aulis van Euripides enerzijds uit de 5de eeuw voor Christus, anderzijds de Iphigénie van Racine uit de 17de eeuw. Aan de hand van de theorie van René Girard over het mensenoffer, wordt de moord op de jonge maagd binnen beide stukken geduid.