Ondanks de hernieuwde aandacht voor animisme in de antropologie is animisme tot op heden zelden de focus geweest van een filosofisch discours. In deze studie staat daarom een kritische bestudering van benaderingen van animisme centraal in het licht van de zogenoemde "personalistische natuurteksten" uit de Hebreeuwse Bijbel. Meer specifiek richt de studie zich op de rol en betekenis van metaforisch taalgebruik in het zoeken naar een begrip van animisme.

In haar eerste negen verhalen wil ze de lezer meelokken naar haar manier om zichzelf te ontdekken. Het is een aftasten tussen “observatie, gevoelens, oogopslag, zachtheid, warmte…….”. Tot men bij het tiende verhaal komt, waar zij haar harmonie bereikt heeft. Want tien staat voor een moment van zelfbeschikking in haar kunst carriere.1
Het doel is dat de lezer een indirecte relatie aangaat met deze werelden, waarin men geconfronteerd wordt met de gedachten die zij in elkaar weeft zonder kant-en-klare oplossingen te bieden.
Kan harmonie lichte of zware spanning dragen?
Kan ik een grens trekken tussen stille en luidruchtige harmonie?
Kan ik een grens trekken tussen harmonie of het wennen aan zaken die we het meest afwijzen.
Zoeken we naar harmonie alsof we een oplossing vinden voor alle tegenstellingen, zoals in het vinden van troost als een veilige haven met een gevoel van thuiskomen?

Het criminaliseren van ecocide is een rechtsinstrument ter bescherming van ecosystemen. Ecocide kan als misdaad ingeschreven worden in het Verdrag van Rome en zo krijgt het Internationaal Strafhof de rechtsbevoegdheid om dit te vervolgen.

Wat betekent voor mij "een plaats om er te zijn"? Locus Esse is een zoektocht naar mijn discours als ontwerper.

In deze paper wordt de natuur bij de schrijfster Bettine von Arnim en de schrijver-dichter Joseph von Eichendorff vergeleken. Hoewel ze beide tot de Duitse Romantiek gerekend worden, hebben ze een andere visie. Tegenwoordig is de natuur een hot topic, maar dat was drie eeuwen geleden ook al zo.

Spelen op een grijze en saai speelplaats, daar is niets leuk aan! Daarom heb ik ervoor gekozen om deze speelplaats aan te passen naar een groene en leuke plaats voor kinderen.

Het bestuderen van de natuur en het leren uit haar intelligentie heeft veel potentieel voor technologische vooruitgang. Ook in de architectuur opent dit zogenoemde ‘biomimicry’ een waaier aan toepassingen die kunnen bijdragen tot duurzame ontwikkeling en energiebesparing. In deze scriptie worden planten en bloemen als uitgangspunt genomen voor de ontwikkeling van een innovatieve gevel: een dynamische zonwering die aangedreven wordt ZONDER elektriciteit.

Outdoor education is niet zo bekend in Vlaanderen. Vandaar mijn onderzoek naar hoe ik de omgeving van de school hier optimaal voor kan benutten en hoe ik het meer op de kaart kan zetten. Na een literatuurstudie en het bezoeken van good practices leerde ik wat het precies inhield, wat de positieve effecten ervan waren zoals een hogere betrokkenheid, meer beweging, … en hoe ermee aan de slag te gaan. Ik ben hier dan ook mee aan de slag gegaan tijdens mijn stage door minstens één keer per week naar buiten te trekken en gebruik te maken van buitenhoeken. Al snel merkte ik buiten een erg hoge betrokkenheid en er ontstond veel meer rust in de klas!

In het natuurgebied Blaasveldbroek worden het huidige onthaalcentrum en de blokhut vernieuwd tot de ‘groene poort’ van morgen. Vernieuwende ruimtes, plekken en diensten ondersteunen de beleving van het landschap tussen de stad Mechelen en de Dijle-Zennevallei.

Het betreft een renovatie van een oude boswachterswoning, Scheyvaertshof in Blaasveldbroek waar momenteel een hele saaie tentoonstelling plaats vindt. De uitdaging van dit project was om zowel de naambekendheid als het hele interactieve interieur van dit gebouw te ontwerpen. Mijn concept brengt natuur en cultuur samen want zeer vernieuwend en verrassend werd ontvangen door de jury.