Hoe moeten verpleegkundige omgaan met de behandeling van PTSS bij Oekraïense vluchtelingen die in België aankomen?

Een aantal mogelijkheden waarmee een maatschappelijk werker in de residentiële voorziening aan de slag kan om met de angst van lagereschoolkinderen om te gaan na een uithuisplaatsing in Zuid-Afrika.

Het doel van het onderzoek is om de invloed van de organisatiecultuur, meer bepaald de politiecultuur, te onderzoeken op de bereidheid om te praten over traumatogene gebeurtenissen, gecontroleerd op achtergrondvariabelen en persoonlijke kenmerken.
Het empirische onderzoek werd uitgevoerd in de Gentse politie in januari en februari 2019. Een anonieme online vragenlijst werd gestuurd naar 716 geselecteerde werknemers; 326 respondenten hebben de enquête effectief ingevuld. Het responspercentage bedroeg 45,5% met een foutenmarge van 4,01% en een betrouwbaarheidsniveau van 95%. De gegevens werden verwerkt met SPSS, waarbij de afhankelijke variabele "bereidheid tot praten" en twee onafhankelijke variabelen "persoonlijke kenmerken" en "organisatiecultuur" werden gewogen. De resultaten werden vervolgens besproken met vier experts uit het veld.

In mijn onderzoek schenk ik aandacht aan de concepten conflict en trauma en vergelijk ik hoe counselors in België en in Oeganda omgaan met adolescente vluchtelingenmeisjes die door de oorlog getraumatiseerd en kwetsbaar zijn.

De vooruitgang van de geneeskunde zorgt ervoor dat steeds meer gereanimeerde patiënten overleven en opgenomen worden in het ziekenhuis. Terwijl de patiënt alle nodige zorgen krijgt, blijft de familie vaak in de kou staan. De vraag of zij nood hebben aan psychologische begeleiding dringt zich op.