Cerebral Palsy (CP) is een vaak voorkomende aandoening tijdens de kinderjaren (Himmelmann et al. 2010) en gaat in 85% gepaard met spasticiteit [1]. De patiënt wordt gekenmerkt door een onwillekeurig verhoogde spierspanning of plotse spiersamentrekking, en verminderde willekeurige kracht. Spasticiteit wordt gekenmerkt door twee effecten, namelijk lengte-afhankelijkheid [2] en snelheidsafhankelijkheid [3]. Het eerstgenoemde betekent dat als men een spier verder uitrekt er meer spasticiteit optreedt.