Binnen de acute setting van prehospitale zorgen is elke
seconde van belang. Verkeerde of laattijdige beslissingen kunnen dan ook het verschil tussen leven en dood betekenen voor de patiënt. Alle communicatie moet
dus bijdragen tot het tijdig en geïnformeerd nemen van deze beslissingen. In de praktijk blijkt dit echter niet het geval te zijn, er is ruimte voor verbetering. Deze scriptie biedt hier een mogelijk antwoord op.

Stel je voor: je hebt pas een ongeval gehad, je ruggengraat is gekwetst, en je armen werken niet meer zoals voorheen. Er wacht je nu een lang proces van revalidatie en therapie. Je zal opnieuw moeten leren je tanden poetsen, je haar kammen, drinken, en zoveel meer. Wat eerst vanzelfsprekend was is nu een reusachtige opgave. Nu moet je elke week, of zelfs meerdere keren per week, naar de praktijk van de therapeut, waar je al deze handelingen terug gaat aanleren. Het duurt lang, en het wordt snel saai. De kosten om steeds naar de praktijk te gaan kunnen ook snel oplopen.