Wat betekent het om 'gevangen' te zijn in een beeld? Dat is de vraag die deze scriptie stelt. Door te bestuderen hoe we onze gerichtheid op een beeld dat we esthetisch appreciëren moeten begrijpen, hoopt dit onderzoek een bijdrage te leveren aan de bredere problematiek van de vraag naar de aard van de esthetische ervaring. Deze vraag dringt zich op in een tijd waarin het beeld niet meer noodzakelijk bedoeld is voor esthetische redenen. Het resultaat van deze studie stimuleert een reflectie over de manier waarop een esthetische opvoeding moet worden ingevuld.

Psychoses worden vaak geconceptualiseerd als zijnde veroorzaakt door een neurologische disfunctie die te maken heeft met een verstoring van dopamineactiviteit in het striatum. Deze opvatting vertrekt vanuit een model van bewustzijn dat sterk neigt naar een logisch input-verwerking-output model. Hierbij wordt brein - psyché - wereld uit mekaar gehaald en zijn er kunstgrepen nodig bij het opstellen van verklaringsmodellen. Ik herbekijk modellen uit de fenomenologische psychiatrie, verbindt die met bevindingen uit de ontwikkelingspsychologie en het recentere enactivisme. Hierbij werk ik een opvatting uit die probeert te tonen hoe gedacht kan worden over waanzin door 'betekenisconstructie' te thematiseren.