Deze thesis onderzoekt via het veld van de Fat Studies hoe dikke personen worden gerepresenteerd in theater en hoe het begrip Fat Dramaturgy kan bijdragen tot een meer positieve perceptie van dikke mensen in theater. Via interviews met Andrew Van Ostade (muzikant, theatermaker en acteur) en Jelmer Verheij (student aan de Toneelacademie Maastricht) wordt nagegaan in hoeverre Fat Dramaturgy reeds wordt toegepast in het Vlaams en Nederlands theaterlandschap en op welke manier dit de representatie van dikke mensen in theater zou kunnen bevorderen.

Deze scriptie is het onderzoek naar de artistieke werking van spelerscollectief Camping Sunset. De focus is het begrip 'spelersdramaturgie' en de invloed die Jan Steen gehad heeft op de betekenis ervan.

In deze thesis wordt de dramaturgie van de leesbaarheid voorgesteld als methode om na te denken over de relaties tussen theater en politiek en dit via het denken en schrijven van theatermaker Bertolt Brecht, dramaturge Marianne Van Kerkhoven en filosoof Jacques Rancière. Na een inleiding op de
raakvlakken tussen theater en politiek volgt een korte samenvatting van de aloude discussies over
autonomie/engagement en vorm/inhoud om uit te komen bij een ‘geëngageerde autonomie’. Het brechtiaanse paradigma dat de toeschouwer via een zo leesbaar mogelijke theatrale bemiddeling bewust probeert te maken van de sociale omstandigheden om hem bijgevolg aan te sporen deze te veranderen
(Rancière 2015 [2008], 13), wordt ernstig geproblematiseerd door Jacques Rancière. Deze verwerpt namelijk elk causaal verband tussen het beoogde effect van een kunstwerk en de uitwerking ervan op de toeschouwer (i.e. hoe de toeschouwer de voorstelling leest). Rancière ziet politiek niet als
de uitoefening van, of de strijd om de macht, maar als een herconfiguratie van een delen van het zintuiglijk waarneembare (partage du sensible). Kunst wordt politiek wanneer ze een poging doet om dit zintuiglijk waarneembare te reorganiseren, zich ervan bewust dat ze niet voorop kan lopen op zijn
mogelijke effecten. Dat is bij uitstek een dramaturgische kwestie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dramaturge Marianne Van Kerkhoven de overgang belichaamt van de meer brechtiaanse strategieën naar een meer rancièristische kijk op de politiek van het theater. Als geen ander bepleit ze dat theater
zich niet noodzakelijk expliciet met politieke issues hoeft bezig te houden, maar dat het wel ten alle tijden een politiek bewustzijn moet cultiveren (Van Kerkhoven 2002 [1996], 169 & [1999], 203). Manieren om dat bewustzijn te communiceren aan de toeschouwer aan de hand van de formulering van
de dramaturgie van de leesbaarheid is het onderzoek van deze thesis. Leesbaarheid ontstaat op de as tussen vorm en inhoud, toegankelijkheid en complexiteit, autonomie en engagement.

Deze scriptie onderzoekt de speelmogelijkheden van de Rederijkerskamer De Goudbloem uit Sint-Niklaas. Dit
op basis van De heylighe Genoveva uit het zeventiende-eeuwse verzamelhandschrift K.O.K.W. (nr. 269)

Deze scriptie onderzoekt verschillende hedendaagse visies en invullingen van het domein van de dramaturgie. Aan de hand van mijn eigen prille bevindingen in de dramaturgische praktijk tracht ik theatertheorie en theaterpraktijk dichter bij elkaar te brengen. Zo levert dit werk een inkijk in het maakproces van de voorstelling 'Hamamcı', een project van regisseur Ali Can Ünal waarin ik de rol van dramaturg op mij nam.

Vanuit verschillende modellen binnen het interdisciplinaire onderzoeksveld Disability Studies, is er onderzocht hoe kinderen met autisme theaterlessen ervaren. Dit zorgt voor een complex en gelaagd beeld van de kinderen die het essentialistische en reductionistische karakteriseringsverhaal overstijgt. Beide deelnemers van dit onderzoek beleefden de theaterlessen op een andere manier. Ieder kind met autisme is dan ook uniek.

Deze scriptie onderzoekt hoe de populariteit van procesvoering binnen de hedendaagse opvoeringspraktijk valt te karakteriseren en verklaren aan de hand van een typologie van een breed corpus aan theatrale rechtszaak-performances.

Dit onderzoek gaat via performance en beeldtheorieën na wat mogelijke alternatieven zijn voor het Belgische koloniale erfgoed. De drie hoofdstukken onderzoeken de drie alternatieven die in het huidige debat naar voren komen: activisme rondom het standbeeld, een contextueel infobord, en een plek in het museum.

Voor het eerst in Plopsa's geschiedenis werd er een programmaboekje voor het Plopsa Theater gecreëerd. Hierin vindt u de programmatie van alle shows en evenementen in het Plopsa Theater en Plopsaland De Panne. Dit voor het zomer- en winterseizoen 2017. Tenslotte kunt u heel wat plezier beleven door de dolle weetjes en fantastische quizvragen! Ontdek het allereerste programmatieboekje voor het Plopsa Theater in bijlage!

In deze scriptie onderzoeken we de intratekstualiteit tussen twee werken van François Hédelin D'Aubignac, namelijk het demonologische traktaat 'Des satyres brutes, monstres et démons' (1627) en het naslagwerk over het theater 'La Pratique du Théâtre' (1657). In hoeverre werd D'Aubignacs theatrale visie beïnvloed door zijn ervaringen als demonoloog?