Het geleidelijk aan verdwijnen van de identiteit en autonomie brengt verschillende emoties met zich mee. Het verbaal functioneren en geheugen nemen geleidelijk aan af waardoor contact maken moeilijker wordt. Wel kan er nog contact ontstaan via zintuiglijke prikkels. Mensen in een vergevorderd stadium van het dementieproces zijn vaak niet meer in staat om zelf deze prikkels op te zoeken en daardoor kunnen zij toevlucht zoeken tot zelfstimulerend gedrag. Om het welbevinden bij deze personen te verhogen trachten we op zoek te gaan naar een belevingsgerichte en zintuiglijke methodiek waarbij we werken naar een manier van contactname, dit door prikkels op een aangename manier aan te bieden.