Aan de hand van een cartografische analyse van verschillende nederzettingen wordt onderzocht hoe sociale beweging FLM in São Paulo tracht te bouwen aan een meer inclusieve, sociale stad. Door te schakelen tussen verschillende schalen, ontstaat een dialoog tussen het individuele en de snel ontwikkelende stedelijk context. Een ontwerpoefening vat tot slot verschillende lessen en paradoxen samen en stelt de vraag naar de mogelijke bijdrage van de architect-urbanist.