Hoe is de klassieke mythe tot in de moderne westerse literatuur geraakt en waarom raken de verhalen ons nog steeds? Deze sciptie handelt over de overdracht van oude verhalen en hoe ze te hergebruiken in een moderne tijd.

Vanuit de vraag hoe met de rapporten in het DKO om te gaan, maakt de scriptie een reflectie over de implicaties van feedback en evaluatie. Het Raamleerplan DKO wordt gekoppelt aan maatschappijkritiek, kunst en filosofie. De ervaringen van de auteur als beginnend leraar worden gelinkt aan haar verleden in de commerciële ICT. Vanuit deze domeinen cirkelt ze rond de zin en onzin van evalueren.

Aan de hand van een reeks brieven krijgt de lezer inzicht in bepaalde denkprocessen en ervaringen van een jonge beeldenmaker. Er wordt gereflecteerd over opvoeding, kunstonderwijs en politiek.

Deze thesis is tot stand gekomen als een soort mentaal portret waar fictie, acute, theorie en ervaringen elkaar ontmoeten. Je kan hierin lezen wat me beziggehouden heeft doorheen mijn masterproject . Het leven is een labyrint, met oneindige wegen binnen de eindigheid van het bestaan. Laat jezelf toe om te dwalen en te verdwalen…

'Plantin achterna' is het resultaat van een onderzoek naar analoge & digitale interacties in een eeuwenoud museum over druk - museum Plantin Moretus.

In het kader van mijn opleiding film aan het Sint-Lukas te Brussel, ging ik in deze thesis op zoek naar de beweegreden achter het maken van mijn film, die gaat over een oude vrouw die wegkwijnt in een rusthuis.
Jarenlang verborgen frustraties zijn aan de oppervlakte gekomen, en hebben zich in deze thesis geuit in een kritiek op de positie van ouderen in onze maatschappij. Om mijn standpunten aan te tonen heb ik er herinneringen aan mijn oma bij betrokken, gecombineerd met films en kunst die over dezelfde thematiek handelen. Dit alles is geschreven in de vorm van brieven aan mijn overleden oma.
De visuele vorm van de thesis, met schilderingen en poëzie, zijn een verwerking van mijn eigen herinneringen en emoties, gelinkt aan mijn oma.

Mensen intrigeren en versteld doen staan van afval.
Een verbintenis krijgen en besef van kwaliteiten van afval.
Mensen doen inzien dat een wegwerpmaatschappij een taboe hoort te zijn en de aarde geconserveerd moet worden.

Naar aanleiding van een persoonlijke ervaring is een architecturale kritiek ontstaan op de huidige palliatieve ziekenhuiskamer.

“Hoe kan het interieur in de palliatieve zorg eraan bijdragen dat de situatie voor de patiënt, de familie (en het zorgteam), draaglijk kan worden?”

Draaglijker in de zin van, de situatie verlichtend maken voor de betrokken partijen. De mentale pijn die op zo’n moment aanwezig is verzachten.

Het project vormt een onderzoek naar de menselijke gewaarwording en de poging om de werkelijkheid om ons heen te begrijpen, de basis vanwaaruit perceptie gevormd wordt en de motivatie waarom we dit doen in kaart te brengen.
Het onderzoek vertaalt zich in de creatie van een beeldtaal waarin de waarnemer, informatie, de verwerking en de voorstelling ervan, in schema's en installatie voorgesteld wordt. Het werk gaat uit van extremen. Zo ontstaat de beeldende vraagstelling hoe een cirkel kan worden waargenomen als een vierkant.

Deze scriptie brengt de vergeten clarsach, een oude Ierse harp, terug onder de aandacht en tracht de plaats van het instrument onder de verzamelnaam ‘Keltische harpen’ preciezer te duiden. Er wordt nagegaan wat er precies onder de term 'Keltisch' verstaan moet worden en waarom wij de klepjesharp van vandaag nog steeds 'Keltisch' harp noemen.