Scriptiebank overzicht

Belgium had a turbulent electronic music scene during the 1990s, with a free, extravagant club scene and rocksolid music production. Unfortunately, this changed with repressive government actions against allegedly high drug consumption in nightclubs, Belgium's emerging electronic music festivals as competitors and increasingly difficult, obtainable party licences. Clubs are disappearing as fast as they were established, but something new is bubbling underground. As was the case earlier in Britain, France and the Netherlands, Belgian collectives are holding parties in forests, squats, fields, industrial estates and abandoned office buildings. These illegal raves or free parties are organised by soundsystem crews consisting of DJs, sound engineers, artists and music lovers. On the basis of interviews with five organisers and two partygoers, this study attempts to gain an insight into how these parties come about and what significance they acquire in the development of participants' individual and collective identities.

Een documentaire over de jongerencultuur in Maasmechelen waarin kinderen van migranten een samenhorigheid en inclusiviteit hebben gevonden van de Belgische samenleving die hen uitsluit omdat ze 'anders' zijn.

De vrouwenbeweging van de jaren zeventig werd gekenmerkt door een grote verscheidenheid aan initiatieven. Deze masterscriptie vergelijkt de standpunten van het vrouwenhuis in Brussel met die van het vrouwenhuis in Amsterdam aan de hand van de tijdschriften die de groepen uitgaven.

In deze scriptie worden enkele passages uit de Duitse debuutroman 'Hool' van Philipp Winkler naar het Nederlands vertaald. Daarbij wordt vooral aandacht besteed aan het specifieke taalgebruik, zoals jongerentaal, spreektaal en regionale taal.

Het aanvaarden van homoseksualiteit, geen recent fenomeenIn de huidige maatschappij van algemene vrijheid – alles van geloof en mening tot seksuele aard – probeert men actief de verbinding tussen het begrip ‘homoseksualiteit’ en de indruk van onaanvaardbaar seksueel gedrag te doorbreken.

En dan is er koffie.Het is geen geheim dat wij Belgen echte koffiedrinkers zijn. Met een gemiddelde dagelijkse koffieconsumptie van 0,98 kopjes per inwoner neemt ons land de dertiende plaats in op de wereldranglijst der koffiedrinkers. Veel Belgen hebben doorheen de dag nood aan een warme slok van het zwarte goud. Koffie heeft zich ontpopt tot een nieuwe subcultuur in onze maatschappij en steeds meer nieuwe koffietrends duiken op. Zo vormen er zich sinds enkele jaren lange rijen koffiefanaten voor kleine busjes die koffie aanbieden op allerlei uiteenlopende evenementen.

Manga en anime in België – een subcultuur?Ik kijk al anime sinds ik veertien was. Ik doe dat via het internet. Dat is wat de meeste mensen doen die naar anime kijken omdat er heel veel sites zijn waar je gratis naar anime kan kijken. […] Ze praten in het Japans en er is Engelse ondertiteling. Ik vind het echt tof om naar anime te kijken omdat ze anders zijn dan de typische Westerse series. Je wordt echt meegezogen in het verhaal. Ik heb toch een hele grote interesse in Japan.

Een leven verspelen met een onsterfelijke avatarGekluisterd aan een computerscherm met een heus tekort aan vitamine D, leeft Bart[1] van brood met chocoladepasta overgoten met liters frisdrank en Energy Drinks. Studeren is niet langer een prioriteit en zijn vrienden ziet hij niet meer. Hij is 20 jaar en wil een kampioen worden in een online virtuele wereld; een fictieve omgeving zonder grenzen en talloze mogelijkheden.

 Dit werk bouwt in rechtstreekse zin verder op een centraal thema binnen de culturele studies en meerbepaald binnen de studie van populaire cultuur. Daarin wordt de vraag gesteld of subculturen als kleinschalige gemeenschappen met een gedeelde collectieve identiteit in hedendaagse westerse samenlevingen nog als werkelijk subcultureel beschouwd kunnen worden. Zo is het moeilijk geworden om duidelijke grenzen te trekken in de subculturele beleving en lijken subculturen continu onderhevig aan de invloed van de cultuurindustrie.

DE IDENTITEIT VAN DE OORLOGSREPORTER GEÜPDATET.Veertig jaar lang al worden oorlogsjournalisten omschreven als helden, propagandisten en mythe-makers. Phillip Knightley, journalist en auteur, was de laatste die zich waagde aan een diepgaande studie van deze speciale specie van reporters. In 1975. Tijd dus om een frisse wind te laten waaien in medialand. Of hoe een masterstudente journalistiek op zoek ging naar de oorlogscorrespondent van vandaag.Oorlogsverslaggeving oefent een grote invloed uit op de maatschappij.

 Lesbische vrouwen spreken lager, sneller en monotoner  Lesbiennes spreken lager, sneller en monotoner dan heteroseksuele vrouwen. Klinkt als een broodjeaapverhaal?

Het model kijkt recht in de camera van achter een zwart masker. Ze is nagenoeg naakt en houdt de handen met roodgelakte nagels voor haar borsten. Blonde haren zorgvuldig op de schouders gelegd en volle rode lippen maken het plaatje compleet. Ze verleidt de camera en de potentiële koper vanop haar cover, die tussen al die andere bladen in het tijdschriftenrek zal staan. Het onderschrift leest “SEX, by Mario Testino”. Neen, dit is niet Playboy, dit is Vogue.
Dit is slechts één voorbeeld van het vaak provocatieve karakter van de foto’s die in modebladen verschijnen.

Elisabeth Zeuwts
 
Als zoetwatervissen in zout water moeten leven: de chaosverwerking van mensen met autisme in de context van het gezin en de maatschappij.
 
Wat gebeurt er als een zoetwatervis in zout water terechtkomt? Waarschijnlijk zal hij doodgaan, maar laten we even geloven dat hij het kan overleven. Laten we ook even doen alsof onze vis gevoelens heeft en kan nadenken…
Zo begint de thesis van Elisabeth Zeuwts over gezinnen met kinderen met autisme. Door met een verhaaltje te beginnen hoopt ze de scherpe kantjes van haar vraagstelling te kunnen afvijlen.

David Beckham als mediafenomeen        Kris Lapiere
 
Een zonovergoten Andalusische herfstmorgen. Het weekend staat voor de deur. Bij het ontbijt sla ik de Spaanse krant El Mundo open en laat me verleiden door de weekendbijlage, die volledig in het teken staat van 's werelds bekendste voetballer. 'Un día como Victoria Beckham' (Een dag uit het leven van Victoria Beckham) titelt het dagblad, dat zich licht sarcastisch buigt over het shoppinggedrag van vrouwlief Beckham en de opulente levensstijl van de Beckhams op de korrel neemt.