De implementatie van de WHO-aanbevelingen inzake harmreduction in een penitentiaire context.
Gevangenissen worden geconfronteerd met overbevolking, gewelddadige incidenten en weinig basishygiëne. Daarnaast hebben gedetineerden vaak een slechte gezondheid en/of een verleden van (injecterend) druggebruik. Idealiter is de gezondheidszorg in de gevangenis gelijkwaardig aan die van de samenleving.Deze gelijkwaardigheid van gezondheidszorg vloeit voort uit het normaliseringsbeginsel. Het blijkt echter dat deze gelijkwaardigheid in weinig gevangenissen bereikt wordt
Harmreduction-initiatieven zijn maatregelen die ervoor moeten zorgen dat gezondheidsrisico’s die gepaard gaan met druggebruik zo veel mogelijk gereduceerd worden .Een detentieperiode is een uitgelezen kans om schadebeperkende gedragingen over te brengen aan gedetineerden, maar het specifieke karakter van een gevangenisomgeving kan deze opportuniteit bemoeilijken
De problematische gezondheidzorg in gevangenissen, en harmreduction als onderdeel daarvan, werd al herhaaldelijk aan medisch en criminologisch wetenschappelijk onderzoek onderworpen. De criminologische relevantie van deze bachelorproef bevindt zich dan ook op het kruispunt van de problematiek van een penitentiaire opsluiting en het fundamentele mensenrecht op degelijke gezondheidszorg.
Uit deze bachelorproef blijkt dat de Vlaamse gedetineerden weinig toegang hebben tot harmreduction-initiatieven in de gevangenis.Het gezondheidsboekje dat hen hierover informatie moet verschaffen, wordt arbitrair verdeeld aan gedetineerden. Daarenboven stroken de Belgische richtlijnen maar op sommige vlakken met de aanbevelingen van de wereldgezondheidsorganisatie op het vlak van harmreduction.
