Nieuwe technologie helpt bij het beschermen van de zeetong in de Noordzee
Visserij op de zeetong (Solea solea) in de Noordzee staat voor een uitdaging. De vangsthoeveelheden zijn de laatste jaren sterk afgenomen, wat resulteert in zorgen over de toekomst van deze belangrijke vissoort. Wetenschappers hebben echter een nieuwe technologie ontwikkeld die kan helpen bij het beschermen van de zeetongpopulatie. Door gebruik te maken van milieudeoxyribonucleïnezuur (eDNA), het DNA dat vissen in hun omgeving achterlaten, kunnen onderzoekers schattingen maken van de aanwezigheid en biomassa van de zeetong. Dit biedt hoop voor een duurzamer beheer van de visserij en het behoud van deze waardevolle vissoort.
Bescherming van een waardevolle vissoort
De zeetong is een platvis die voorkomt in de Noordzee en aangrenzende wateren. Het is een belangrijke commerciële vissoort en staat bekend om zijn delicate smaak. Echter, de visserij op zeetong heeft de afgelopen jaren te maken gehad met dalende vangsthoeveelheden. Deze afname wordt toegeschreven aan een combinatie van factoren, waaronder overbevissing, habitatverlies en veranderingen in het mariene ecosysteem. Het beheer van visbestanden is essentieel om ervoor te zorgen dat er voldoende tong in zee blijft. Het vaststellen van de juiste vangsthoeveelheden is echter een uitdaging. Traditioneel worden vangsthoeveelheden bepaald op basis van onderzoeksvaartuigen die met sleepnetten de visstand monitoren. Deze methode is echter kostbaar, tijdrovend en kan leiden tot verstoring van het mariene ecosysteem.
Hoe eDNA ons helpt zeetong te vinden
Nieuwe benaderingen zijn daarom nodig om nauwkeurigere schattingen te maken van de tongpopulatie. Hier komt de eDNA-technologie om de hoek kijken. eDNA is het genetisch materiaal dat organismen, zoals vissen, in hun omgeving achterlaten in de vorm van huidcellen, schubben en andere biologische afscheidingen. Dit eDNA kan worden geïsoleerd uit watermonsters en vervolgens geanalyseerd om informatie te verkrijgen over de aanwezigheid en hoeveelheid van verschillende vissoorten.
In een recent onderzoek hebben wetenschappers geëxperimenteerd met het gebruik van eDNA om de tongpopulatie in de Noordzee te schatten. Ze verzamelden watermonsters op verschillende locaties in de Noordzee en isoleerden het eDNA met behulp van speciale filters. Vervolgens werd het eDNA geanalyseerd met behulp van een geavanceerde techniek genaamd digitale polymerasekettingreactie (dPCR), waarmee de hoeveelheid specifiek zeetong-DNA kon worden gemeten.
Om de betrouwbaarheid van de methode te testen, werd de verkregen eDNA-concentratie vergeleken met gegevens over de aanwezigheid en biomassa van zeetong die werden verkregen door traditioneel onderzoek met sleepnetten. Deze vergelijking stelde de onderzoekers in staat om te bepalen of eDNA een nauwkeurige en betrouwbare schatting kan geven van de zeetongpopulatie.
Veelbelovende bevindingen
De resultaten van het onderzoek waren veelbelovend. Er werd een significante correlatie gevonden tussen de eDNA-concentratie en zowel het aantal als de biomassa als van zeetong. Dit betekent dat de hoeveelheid eDNA in het water een goede indicatie kan zijn van de daadwerkelijke aanwezigheid en hoeveelheid zeetong in een bepaald gebied. Deze bevindingen suggereren dat eDNA een waardevol hulpmiddel kan zijn bij het schatten van de zeetongpopulatie en het beheer van de visserij. Door eDNA-monstername en analyse kunnen onderzoekers op een snellere, efficiëntere en minder invasieve manier informatie verzamelen over de visbestanden. Dit kan helpen bij het nemen van beslissingen over de vaststelling van vangstquota en het implementeren van duurzaam visserijbeheer.
Nog meer te ontdekken
Hoewel de resultaten veelbelovend zijn, benadrukken de onderzoekers dat er nog meer werk moet worden verricht om de eDNA-technologie volledig te begrijpen en te optimaliseren. Er zijn nog veel onbekende factoren die van invloed kunnen zijn op de betrouwbaarheid van eDNA-monsters, zoals milieuomstandigheden en interacties met andere vissoorten. Verdere studies zijn nodig om deze factoren te onderzoeken en te begrijpen hoe ze de detectie en kwantificering van eDNA beïnvloeden. Dit zal helpen om de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van de methode verder te verbeteren. Daarnaast is het belangrijk om te bepalen hoe eDNA het beste kan worden geïntegreerd in bestaande beheerpraktijken, zodat het een waardevol hulpmiddel wordt voor duurzaam visserijbeheer.
Het belang van eDNA-detectie voor zeetong
De ontwikkeling van eDNA-technologie biedt nieuwe mogelijkheden voor het beheer van de zeetongvisserij in de Noordzee. Het gebruik van eDNA-stalen en -analyse kan leiden tot nauwkeurigere schattingen van de zeetongpopulatie en een betere besluitvorming over vangstquota. Hoewel er nog uitdagingen zijn en verdere onderzoeken nodig zijn, toont dit onderzoek veelbelovende resultaten voor de toekomst van duurzaam visserijbeheer. Met behulp van eDNA kunnen we hopen op een gezonde en bloeiende zeetongpopulatie in de Noordzee, zodat toekomstige generaties kunnen blijven genieten van dit heerlijke visgerecht.
