Kijk verder dan je neus lang is, ook in de klas.

Ooit gehoord van het Champarijk? Nee? Ik ook niet. Ik moet je natuurlijk niet vragen of je ooit over het Romeinse rijk hebt gehoord. In de lessen over het verleden komen steeds dezelfde perspectieven aan bod. We kijken keer op keer met diezelfde bril naar het verleden. Toch blijkt uit mijn onderzoek dat het ontzettend waardevol kan zijn om met kinderen verder te kijken dan de grenzen van één land of continent.

Een wondere wereld

Het was tijdens mijn buitenlandse stage in Vietnam dat ik de weelderige geschiedenis van het Champarijk ontdekte. Een rijk dat groot en machtig was en prachtige bouwwerken tot stand heeft gebracht. “Waarom heb ik hier nog nooit over gehoord?”, dacht ik.

Europa voorbij

Het antwoord op die vraag is simpel. Ons onderwijs over het verleden gaat immers maar al te vaak enkel over West-Europa. Hoe kan het dat zo een groot deel van de wereld gewoon genegeerd wordt? Een andere kijk op het verleden wordt niet vaak onderzocht in de les. Niet alleen zorgt dit ervoor dat lessen over het verleden niet representatief zijn. Het zijn net al deze verschillende invalshoeken die leerlingen ontzettend veel te bieden hebben!

Kinderen als deelnemers van de maatschappij

Het kijken vanuit heel wat verschillende invalshoeken naar het verleden staat in het onderzoek centraal. Het heeft een enorme meerwaarde voor de vorming van kinderen. Ze kruipen in de huid van iemand anders en leren zo het verleden en de mensen om zich heen beter begrijpen. Kinderen vertrekken immers vaak niet vanuit dezelfde achtergrond. Ze hebben verschillende religies, een verschillende afkomst, een verschillende opvoeding, interesses, thuissituaties, …

Door het verleden open te breken naar andere delen van de wereld komen kinderen in aanraking met diverse culturen en wereldbeelden. Dit schept een open houding ten aanzien van de wereld. En deze open houding van jongs af aan meegeven is exact wat kan bijdragen tot een open maatschappij.