Een nieuwe relatie tussen de Maori en de Nieuw-Zeelandse Kroon.

Een nieuwe relatie tussen de Maori en de Nieuw-Zeelandse Kroon.

Vele mensen hebben er geen weet van maar in Nieuw Zeeland hebben talrijke onschuldige families geleden aan inbeslagname van woning en grond. Dit dateerde van ongeveer tijdens de kolonisatie van het land. Het ging om eigendommen van de oorspronkelijke bevolking (genaamd ‘de Maori’). De feiten brachten onvermijdbaar vele landdisputen en zelf landoorlogen teweeg. De oorzaak is te wijten aan illegale handelingen van de overheid van toen. Daardoor heeft dit nog steeds een invloed op de gehele maatschappij van Nieuw Zeeland. Tot op heden is er blijvende frustratie bij de Maori. Hoe deze verstoring in relatie tot stand is gekomen en op welke manier dit nu vereffend wordt, leest u in het volgende artikel.

Het resultaat van de kolonisatie van Nieuw Zeeland is dat Groot Brittannië de soevereiniteit bekwam over het land. Dit werd in een akkoord opgenomen onder de naam: ‘het Waitaingi-verdrag’. Het is een verdrag die nu nog steeds van toepassing is. Het zou de Maori bescherming moeten bieden, zowel voor hun eigendommen als voor hun cultuur. Het tweede artikel van het verdrag zegt dat alleen de Kroon aankopen kan doen van Maori-land. Dit met de bedoeling om de verwerving van Maori-land te beperken tot enkel en alleen de Kroon.

Op een bepaald moment had de Kroon zodanig veel aankopen gedaan van Maori-land dat dit bezorgdheden creëerde bij de Maori omtrent het behoud van hun gronden. Bij een bepaalde aankoop mankeerde de Kroon zelf het algemeen akkoord met de grondeigenaars maar ging echter door met haar eigen aankooppolitiek. Er ontstonden verzetten tegen deze aankopen van de Kroon. De Kroon beschouwde deze gedragingen als een rebellering tegen haar autoriteit en besliste om Maori-land in beslag te nemen als straf.

De figuur in de bijlage geeft het aandeel van Maori-land weer in verloop van tijd op het noordereiland (niet enkel door de inbeslagnemingen).

Later aanvaarde de Kroon uiteindelijk dat deze inbeslagnemingen van Maori-land onrechtvaardig waren en in strijd waren met het Waitangi-verdrag en zijn principes. De overheid heeft nu procedures en instellingen ontwikkeld om de historische benadeling van de Maori te onderzoeken en recht te zetten.

Benadeelde Maori kunnen namelijk een juridische klacht formuleren met als doel land terug te krijgen of een financiële compensatie te verkrijgen van de overheid. De klachten zijn in Nieuw Zeeland bekend onder de naam “Treaty of Waitangi Claims” of “Klachten in verband met het Waitangi-verdrag”.

De dag van vandaag gaat de gebruikelijke procedure als volgt:

De klacht wordt eerst ingediend bij het Waitangi Tribunal, deze instantie houdt zich bezig met een vooronderzoek te doen naar de klacht. De hoofddoelen van deze instantie zijn:

1. Klachten aanhoren en registreren.
2. Waarde aan een klacht geven op basis van ernst en omvang.
3. Niet bindend advies geven aan de Kroon hoe de klacht moet opgelost worden.

Om te onderhandelen tussen de klacht indienende groep en de Kroon gaat de klacht naar het OTS (Office of Treaty Settlements). Dit is een afdeling binnen het ministerie van justitie dat verantwoordelijk is om de onderhandelingen aan te vangen, op te volgen en af te ronden tussen de Maori en de Kroon. Het tracht zo goed mogelijk akkoord te gaan waarbij de waarden en normen van beide partijen gerespecteerd worden. Het belangrijkste doel van het OTS is de overheid adviseren hoe het best kan omgegaan worden met algemene problemen voortgebracht door het Waitangi Treaty in de huidige maatschappij.

Uiteindelijk komt men in de procedure tot de schadeloosstelling die het gevoel van wrok bij alle leden van de eisende partij moet weg nemen. De schadeloosstelling kan variëren van een financiële en commerciële schadeloosstelling tot een culturele schadeloosstelling. Het moet een eerlijke, duurzame en volledige compromis vormen met het oog op de normen van de eisende groep die de mogelijkheid biedt om een nieuwe relatie op te starten tussen de Maori en de Kroon.

In het volledige werk wordt uitgebreid beschreven hoe Nieuw Zeeland één van hun grootste maatschappelijke problemen zo goed mogelijk tracht op te lossen. Men kan uiteindelijk besluiten dat het ganse verhaal van teruggave van land aan de Maori, beginnende bij de kolonisatie van Nieuw-Zeeland tot op vandaag, getuigt van het absolute belang van een correct landbeheer. Het toepassen van enkele primaire principes zoals correcte opmeting en bepaling van gebieden en grenzen, het maken van juridisch tegenstelbare eigendomstitels en het bewaren van kadastrale gegevens, bewijzen onweerlegbaar hun maatschappelijke noodzaak.

Het ontbreken van dergelijke principes bij het ontstaan van Nieuw-Zeeland heeft tot op heden voor verwarring en frustratie gezorgd. Door uiteindelijk na 200 jaar correcte principes toch toe te passen zoals ze oorspronkelijk hadden moeten toegepast zijn, kan men tot aanvaardbare en leefbare situaties komen. Voor Nieuw-Zeeland en zijn bevolking een rechtzetting van groot maatschappelijk belang, met visie naar een harmonieuze en beloftevolle toekomst.