Een vergelijkende studie van het raamprostitutiebeleid tussen Antwerpen en Brussel (Schaarbeek)
Raamprostitutie: weg ermee! Of toch niet…
Onlangs heeft een voormalige prostituee in Frankrijk een mars gehouden om prostitutie af te schaffen. Haar actie bracht echter weinig verandering in de situatie. Ondanks dat er op prostitutie een negatief label wordt geplakt en dat de bevolking het liever niet in zijn of haar buurt heeft, moet er toch rekening worden gehouden met de neveneffecten van het verbieden van het fenomeen. Zo ontstaan de vragen: is legalisering dan de gewenste beleidsvorm met betrekking tot het prostitutiegebeuren? En is men in België consequent ten aanzien van raamprostitutie?
U kent het wellicht ook, het gevoel van afkeer wanneer u de prostitutiebuurt ziet of moet doorgaan. Vele zones worden gekenmerkt door vervuiling, verloedering en criminaliteit. Dit is echter niet overal het geval. De stad Antwerpen en de gemeente Schaarbeek laten raamprostitutie toe onder bepaalde voorwaarden, dit ondanks het feit dat België zich verbonden heeft met het VN-verdrag van New York van 1950. Op deze manier heeft België een abolitionistische visie ten aanzien van het fenomeen. Ook is het door de strafwetgeving praktisch onmogelijk gemaakt om prostitutie uit te oefenen. Uit vergelijkend onderzoek tussen de stad Antwerpen en de gemeente Schaarbeek, is gebleken dat er geen eenduidige aanpak is betreffende de raamprostitutie. De kenmerken van het prostitutiebeleid van Antwerpen en Schaarbeek staan uitgeschreven in de politieverordening en stedelijke/gemeentelijke documenten. Via het gedoogbeleid laat de gemeente Schaarbeek raamprostitutie toe in een afgebakende zone die door verouderde gebouwen, verkeersoverlast, vervuiling, herrieschoppers en criminelen gekenmerkt wordt. Dit in contrast met het Schipperskwartier in Antwerpen, waar door de heropwaardering van de raamprostitutiebuurt deze negatieve elementen grotendeels verdwenen zijn. De pandkalender en het prostitutieteam van de politie zijn twee cruciale zaken in de uitvoering van het prostitutiebeleid in de stad Antwerpen. Dankzij de pandkalender, die de eigenaar of beheerder digitaal invult, weet het prostitutieteam exact wie, waar en wanneer aan het werk is. Of de digitale toepassing correct wordt ingevuld, wordt dagelijks gecontroleerd door het politioneel prostitutieteam. Op deze manier wordt minderjarigheid en illegaliteit in de prostitutiezone quasi onmogelijk en wordt het voor mensenhandelaars moeilijker werken. Schaarbeek behelst deze filosofie tot op de dag van vandaag nog niet. Er worden wekelijkse en helaas geen dagelijkse controles uitgevoerd door de politie. Hierdoor is er in Schaarbeek meer speelruimte voor mensenhandel dan in Antwerpen. Maar positief nieuws is dat er aan een politioneel prostitutieteam gewerkt wordt, dat eind 2015 actief zal zijn in het prostitutiegebied. Medische en psychosociale hulp voor de prostituees wordt in Antwerpen door Ghapro en in Schaarbeek door Espace P aangeboden. Dit betekent veel voor de prostituees, maar toch blijven er moeilijkheden zoals huisvesting en sociale rechten doordat ‘prostituee zijn’ geen erkend beroep is.
Uniform beleid: werk aan de winkel
De wijze waarop er in België met raamprostitutie wordt omgegaan is in strijd met het VN-verdrag en de strafwet. Daarom is van belang dat de wetgevende macht aandacht besteed aan het beleidsmodel van België. Een suggestie die voortvloeit uit het onderzoek is dat België prostitutie legaliseert. Dit omvat dat de prostituee sociale rechten krijgt en dat er een federaal kader opgericht wordt dat de normen vaststelt waar elke stad/gemeente aan moet voldoen met X aantal ramen. Normen zoals een politioneel prostitutieteam, eenduidige voorwaarden voor het pand zijn prioritair bij het opstellen van een kader. Dergelijke uniformiteit moet de verschuiving van de prostitutieproblematiek naar andere Belgische steden voorkomen. Een neveneffect van dergelijk beleidsmodel, verplaatsing naar verdoken vormen van prostitutie, moet aangepakt worden door een gespecialiseerd team binnen de politie. Ook de steden en gemeenten moeten een inspanning leveren, door de buurt te renoveren en proper te houden. Dus voordat U misschien volgende keer zegt dat raamprostitutie moet verdwijnen, denk dan eens aan de neveneffecten hiervan.
