eenzaamheid onder ouderen en de interventiemogelijkheden van verpleegkundigen

Eenzaamheid is een subjectief gevoel van een persoon. Een gevoel dat alleen de persoon zelf en niet een deskundige kan benoemen en begrenzen. Iedereen ervaart eenzaamheid op zijn eigen persoonlijke wijze.

De oorzaken zijn ook voor iedere persoon anders en kunnen liggen aan de persoon zelf, aan het contact met anderen, de maatschappij, de zingeving en ook de leeftijd spelen hierin een rol.

Als oudere is het belangrijk om te weten dat je om eenzaamheid te verwerken, gebruik kan maken van drie verschillende verwerkingsstijlen. En om echt tot verwerking te komen moet je eerst voldoen aan drie voorwaarden, namelijk kunnen, weten en willen. 

Als verpleegkundige heb je verschillende taken. Eerst en vooral moet de diagnose van eenzaamheid er komen. Dit kan op twee manieren; ofwel maak je gebruik van een gesprek ofwel maak je gebruik van de eenzaamheidsschaal. Daarna is het belangrijk om die eenzaamheid te signaleren zodanig dat er iets kan worden aangedaan. Hier zijn twee stappen belangrijk. Enerzijds het herkennen van de problematiek en anderzijds het nemen van adequate stappen om hulp te bieden. Verder zijn er ook nog interventies naar preventie toe. Dit situeert zich op drie niveaus en iedereen heeft hier een taak om te slagen in een effectieve preventie van eenzaamheid.