De wielermicrobe is Backelandt nooit kwijtgeraakt. Na zijn studies werkte hij een tijdlang als wielerjournalist bij Het Nieuwsblad en intussen is hij hoofdredacteur van Grinta!, hét magazine voor de actieve fietser. Daarnaast schrijft hij als freelancer ook geregeld bijdragen voor onder meer Sport/Voetbalmagazine en Procycling. Wij spraken met Frederik. Niet over Vlaanderens mooiste, stalen rossen of carbon frames, maar wel over zijn deelname aan en overwinning in de Vlaamse Scriptieprijs.
Dat kan ik me niet concreet meer herinneren. Ik heb sowieso zelf het initiatief genomen maar mogelijk had mijn promotor me gaandeweg mijn scriptietraject al eens attent gemaakt op het bestaan van ‘de Vlaamse Scriptieprijs’.
Ik ben nogal competitief ingesteld maar dat betekent nog niet automatisch dat ik aan alles zomaar deelneem. Als ik iets in handen heb waarvan ik ben overtuigd dat het enerzijds niet uit de toon zal vallen en anderzijds dat het potentieel heeft, dan ga ik ervoor. Het thema van mijn scriptie behoorde niet meteen tot de klassieke scriptieonderwerpen. Ik zorgde voor een verrassende mix van content en methodiek. Omdat het ‘anders’ was én omdat de scriptie zelf een positieve evaluatie kreeg, geloofde ik vooraf stellig dat mijn inzending een kans maakte.
Ik was uitgenodigd op de proclamatie maar wist verder niets concreet. Tijdens de ceremonie werd mijn naam maar niet genoemd en dus kreeg ik stilaan het vermoeden hoog te hebben gescoord. En dat bleek finaal ook. Het is bijzonder hartverwarmend wanneer jouw bloed, zweet en tranen wordt beloond. Ik mocht dan wel al mijn diploma op zak hebben, met deze extra erkenning was ik uiteraard meer dan opgezet. Ik kreeg aandacht van mensen (zetelend in de jury) die verbonden waren aan media en uitgeverijen en werd geïnterviewd door Friedl’ Lesage. Plots was ik ‘iemand’. Zo ervoer ik het althans. Na de proclamatie, op de receptie, volgde dan het ‘netwerken’. Daar is mijn leven na de studie begonnen.
Het winnen van de Vlaamse Scriptieprijs was mijn lanceerplatform in de (sport)journalistiek, de wereld waarin ik altijd al wilde belanden. En bovendien ontsproot uit het winnen van de Vlaamse Scriptieprijs mijn eerste boekpublicatie: ‘Koarle!’ in 2006. Ik kreeg vrijwel onmiddellijk de kans van ‘Het Nieuwsblad’ om drie jaar lang voluit mee te draaien op de wielerredactie waar ik ‘de stiel’ heb geleerd. Daarna ben ik beland in de magazinewereld en sinds 2009 ben ik hoofdredacteur van het fietsmagazine Grinta!. De Vlaamse Scriptieprijs staat duidelijk vermeld op mijn CV. Ik vind het nog steeds een mooi visitekaartje.