Margot De Graeve, genomineerde Vlaamse Scriptieprijs & EOS-prijs 2016

Artikel

Op 20 december maken we in Brussel bekend wie de Vlaamse Scriptieprijs wint. In aanloop naar de uitreiking laten we de genomineerden zich even voorstellen. Vandaag: Margot De Graeve, Master in de Biomedische Wetenschappen (UAntwerpen), genomineerd voor zowel de Vlaamse Scriptieprijs als de EOS-prijs 2016. 

  • Margot De GraeveMargot De Graeve - Master in de Biomedische Wetenschappen (UAntwerpen)
  • Scriptie: "Verbetering van de sensitiviteit en specificiteit van een assay voor cervixkanker, gebaseerd op biomerkercombinaties uit het cervicovaginaal vocht"

De weg die ik heb afgelegd tijdens mijn thesis was er één van vallen en weer opstaan: fouten maken, tegenslag hebben, blijven zoeken, opnieuw proberen, maar vooral niet opgeven! In combinatie met een beetje geluk waren dit de ingrediënten voor een geslaagd thesisjaar waarin ik mijzelf en de harde, maar mooie wereld van het wetenschappelijk onderzoek beter heb leren kennen.

De scriptie 
Jaarlijks krijgen meer dan 450 000 vrouwen wereldwijd de diagnose van baarmoederhalskanker. Deze kanker is het gevolg van een besmetting met het seksueel overdraagbare HPV-virus. Wanneer dit virus 18 maanden na de besmetting nog steeds in het lichaam aanwezig is, kan het letsels in de wand van de baarmoeder veroorzaken die, als ze niet worden behandeld, zich eventueel na 10-15 jaar in baarmoederhalskanker omzetten. Door vrouwen tijdens deze ontwikkelingsperiode regelmatig te screenen kan bijna 90 procent van deze kankerdiagnoses vermeden worden. In de Westerse wereld zijn de huidige screeningsprogramma’s uitgebreid, maar erg arbeidsintensief. Zo worden vrouwen vanaf 25 jaar opgeroepen om driejaarlijks een uitstrijkje te laten nemen bij de gynaecoloog. Als de arts hierbij toch afwijkende cellen vindt, volgen er bijkomende onderzoeken en wordt de patiënte halfjaarlijks gescreend. Vaccinatie van jonge meisjes tegen sommige HPV-types behoort ook tot de mogelijkheden. In de derdewereldlanden gaat men helemaal anders om met de noodzakelijke screening. Een tekort aan getraind medisch personeel en een gebrek aan goed georganiseerde preventie- of screeningscampagnes zijn hierbij de grootste problemen.

De nood aan alternatieve, makkelijkere screeningsmethoden is hoog. Daarom ging Margot De Graeve tijdens haar thesis op zoek naar de rol die eiwitten, verkregen uit het vocht van de baarmoeder, daarbij kunnen spelen. Eén eiwit, met de moeilijke naam Alfa Actinine 4 (ACTN4), bleek veelbelovend. De Graeve is dit eiwit gaan onderzoeken met massaspectrometrie waarmee ze twee interessante resultaten verkreeg. ACTN4 kon namelijk in geen enkel staal van gezonde personen worden teruggevonden, maar wel in alle stalen van patiënten met een voorstadium van baarmoederhalskanker. Het eiwit kan dus gebruikt worden als biomerker om mensen met een risico op baarmoederhalskanker correct te identificeren. Als tweede resultaat vond ze dat door de hoeveelheid van ACTN4 in de stalen ook de ernst van het voorstadium waarin de patiënt zich bevindt, bepaald kan worden.

De bekomen resultaten zijn zeer hoopvol, al moeten ze nu verder onderzocht worden op enkele duizenden patiënten. Toch zetten deze conclusies de deur op een kier voor geweldige toekomstdromen: zo zou ACTN4 gebruikt kunnen worden om een test op de stellen gelijkaardig aan een zwangerschapstest, waarmee men onmiddellijk maar correct het risico op baarmoederhalskanker kan gaan bepalen. Zo'n simpele screeningsmethode zou een grote stap vooruit betekenen in de wereldwijde strijd tegen baarmoederhalskanker.

Lees meer "Een zwangerschapstest" voor baarmoederhalskanker?"

Scriptie schrijven
"Nadat ik twee jaar geleden mijn bachelorscriptie over hetzelfde onderwerp (eiwitbiomerkers voor baarmoederhalskanker) schreef, was ik er helemaal klaar voor om tijdens mijn masterthesis ook in de praktijk met het thema aan de slag te gaan. Onder het toekijkend oog van mijn begeleider dr. Geert Van Raemdonck en promotor prof. dr. Xaveer Van Ostade waagde ik mijn eerste stapjes in de wondere wereld van de eiwitchemie waarbij ik aan de slag ging met letterlijk ruimtevullende massaspectrometers. De resultaten van mijn thesis zijn gebaseerd op de uitvoering van twee grote experimenten waarvoor ik me maandenlang heb voorbereid. Naarmate mijn persoonlijke D-day, in de laatste week van mijn labostage, dichterbij kwam, nam bij mij ook de onzekerheid en stress toe. “Wat als er toch iets mis is met de berekeningen? Heb ik geen fouten gemaakt in mijn staalvoorbereidingen? Heb ik mijn protocol voldoende gevalideerd?”. Een technisch mankementje aan de massaspectrometer enkele dagen voor mijn finale experiment, deed mijn adrenalinelevels alleen maar meer stijgen… Totdat we, na het bekijken van een duizendtal grafieken, eindelijk de mooie resultaten zagen verschijnen waarop we gehoopt hadden. De weg die ik heb afgelegd tijdens mijn thesis was er zeker één van vallen en weer opstaan: fouten maken, tegenslag hebben, blijven zoeken, opnieuw proberen, maar vooral niet opgeven! In combinatie met een beetje geluk zijn dit de ingrediënten voor een geslaagd thesisjaar waarin ik mijzelf en de harde, maar mooie wereld van het wetenschappelijk onderzoek beter heb leren kennen. Deze ervaringen neem ik zeker mee in mijn verdere carrière, of deze zich nu bevindt in een strikt wetenschappelijke setting of niet!"

Leven na de scriptie
"Ik ben de voorbije maanden volop bezig geweest met het behalen van mijn attest tot “Animal experiment leader”. Je wordt daarbij opgeleid en getraind om -op een verantwoorde wijze- dierproeven uit te voeren en proefdieren te verzorgen. Nu ik daarvoor geslaagd ben, ben ik enthousiast en vol goede moed op zoek naar een uitdaging binnen het wetenschappelijk onderzoek, al dan niet in een industriële omgeving. Aan alle geïnteresseerden, stuur me gerust een mailtje!"

Share this on: